[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

ผลไม้ดอง ของแช่อิ่ม อาหารว่างที่หลายคนเพรียกหา เพราะรสชาติหวานตัดเปรี้ยว บางคนกินเยอะเสียจนลืมตรองดูถึงส่วนผสมว่าสามารถทำอันตรายกับสุขภาพของคนกินได้อย่างไรบ้าง ซึ่ง นพ.กฤษดา  ศิรามพุช,พบ.(จุฬาฯ) ผู้อำนวยการศูนย์เวชศาสตร์อายุรัวฒน์นานาชาติ มีคำตอบ

@@@@

สมัยเรียนมหาวิทยาลัยจำได้ว่าสาวๆที่คณะจะมีกิจกรรมหนึ่งซึ่งนิยมคือไปหาซื้อผลไม้ดอง ของแช่อิ่มกันมาล้างปากหลังกินข้าวกลางวัน  ซึ่งบรรดาเพื่อนผู้ชายก็สบายไปด้วย  เป็นลาภปากที่ไม่ต้องเหนื่อยยาก

แช่อิ่ม ชวนชิม รสชาติหวานตัดเปรี้ยวแถมจิ้มด้วยพริกเกลือรสเด็ดจนเผ็ดแซ่บลิ้นทำให้คนกินติดใจกันโดยเฉพาะสาวๆ  ราวกับมีต่อมรับรสเพื่อของดองและแช่อิ่มสารพัด  แต่ถ้าจัดอันดับของแช่อิมที่ชวนหนีก็มีอยู่มาก  อยากให้รู้ว่าภายใต้รสสุโค่ยโดยมีน้ำลายสอเป็นแบ็คกราวน์นั้น  อาหารแช่อิ่มกลับกลายเป็นแหล่งรวมผู้ร้ายสารพัดที่จัดให้โดยท่านไม่รู้ตัว  ซึ่งตัวร้ายที่น่ากลัวมีดังต่อไปนี้ครับ

1)เกลือ ตัวร้ายเค็มปี๋ที่น่ากลัวไตวาย  กินไปมากเข้าก็ยิ่งหิวน้ำและในยามปกติเราก็กินอาหารที่ปรุงกันจนเค็มอยู่แล้ว  การกินของดองหรือแช่อิ่มเข้าไปจะยิ่งทำให้ได้เกลือมากขึ้นไปอีก  หรือในท่านที่ชอบกินอาหารสำเร็จรูปรวมถึงแหนม,ไส้กรอก,เบค่อน,หมูยอ  ก็ต้องคอยกะปริมาณเกลือไว้ให้ดีครับ  สำหรับวิธีคิดง่ายๆคือถ้ามื้อนี้กินของดองไปแล้วมื้อหน้าก็ขอเป็นดื่มน้ำตามให้มากและอย่าเติมน้ำปลา,ซีอิ๊ว,โชยุ,ปอนสุและซอสเค็มอื่นๆอีกในอาหารก็แล้วกันครับ

2)ขัณฑสกร  หรือ “หวานเทียม”  ที่เตรียมตัวเกิดอาการ “ติด” ไว้ได้เลย  อย่างคนสมัยก่อนที่มีการใช้ขัณฑสกรนี้อยู่มากก็จะมีอาการติดหวานประเภทที่ฝรั่งเรียกว่า “ฟันเชื่อม (Sweet tooth)” เพราะเจ้าตัวหวานเทียมนี้ให้รสหวานเชื่อมยิ่งกว่าน้ำตาลหลายร้อยเท่า  ทำเอาคนกินนี้ “ติด” ในความหวานถึงขั้นไม่ปล่อย คอยแต่จะกินหวานเติมหวานอยู่ท่าเดียว  เหมือนกับ “น้ำตาลผอม” ที่ว่าไม่มีแคลอรีให้ระคายใจนั้น  ลึกๆแล้วก็จี้ให้สมองติดหวานได้ไม่ต่างจากน้ำตาลอ้วนเลยทีเดียว

3)สีสดใสในของแช่อิ่ม   สีพวกนี้เป็นตัวดีเหมือนกัน  บางอย่างแค่ล้างจากถุงมือคนขายยังล้างไม่ออกเลย  แล้วไส้พุงเราเฉยๆก็คงจะกลายเป็นผ้าใบให้ย้อมสีละเลงเล่นอยู่โดยที่เราไม่เห็น  ซึ่งการติดอย่างเดียวยังพอทำเนาแต่ถ้าเอาพิษเข้ามาร่วมด้วยก็ยิ่งซวยหนัก  เพราะสีบางอย่างเป็นมิตรกับมะเร็ง  ช่วยเร่งภูมิแพ้ในเด็กที่ไวต่อสีพวกนี้ได้  บางทีอาการแพ้ไม่หายสักทีถ้าได้หยุดกินสีพวกนี้เข้าอาจดีขึ้นได้เองเลยครับ

4)กรดเปรี้ยว   เพื่อเพิ่มรสให้จัดจ้านได้ใจคนกินมากขึ้น  เลยใส่กรดเปรี้ยวลงไป  ซึ่งถ้าเป็นกรดในธรรมชาติก็พอทำเนาไม่เอาไส้พุงไปเสี่ยง  แต่บางเจ้าก็เลี่ยงใช้ของดีที่ราคาแพงแต่แต่งรสเปรี้ยวด้วยกรดกำมะถันที่ใช้กันในหม้อแบตเตอรีรสยนตร์  เพราะกลัวจนเลยต้องลดต้นทุน  เจออย่างนี้ก็วุ่นตัวใครตัวมันละครับ  สำหรับกรดกำมะถันนี้แค่มือคนดองยัง “เปื่อย” เพราะมันกัดเรื่อยจนเน่าแฉะ  ว่างๆลองขอแกะถุงมือคนขายดูก็น่าตื่นเต้นดีไม่น้อย(ถ้าเขายังคอยให้แกะอยู่นะครับ)

ความอร่อยที่รวมพิษจากของแช่อิ่มที่ไม่ธรรมดายังมีขั้นกว่า  โดยเฉพาะถ้าน้ำจิ้มหรือพริกเกลือมีผสมผงบ๊วยหรือสีสวยๆลงไปด้วยช่วยชูรส  อดจิ้มไม่ได้เพราะทำให้หวานจัดเปรี้ยวจี๊ดขึ้น  มีเรื่องตื่นเต้นขึ้นมาอีกเพราะถ้าเขาต้องการลดต้นทุนก็อาจใส่ทั้ง “หวานเทียม” และเตรียมรับ “ผงชูรส” ไว้ด้วย  เพราะหลายร้านใช้ตัวช่วยดังนี้ครับ  สังเกตได้จากเห็นมีเกล็ดขาวเป็นเงาวาวปนอยู่กับเกล็ดน้ำตาลป่น  บางทีทำให้คนเข้าใจผิดคิดว่าเป็นน้ำตาลพาลหยิบโรยอาหาร แถมบางท่านใช้โรยขนมครก!

ฟังไม่จืดแต่มีกรณีเกิดขึ้นมาแล้ว และยิ่งถ้าเป็นร้านที่ขายแบบไม่สนใจคนกินก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผงชูรสปลอมแบบเอื้ออาทรแบ่งขายเป็นถุงยักษ์แน่ๆ   เฮ้อ...แค่จะกินผลไม้ให้สบายใจสักทียังหืดขึ้นคอ.


ขอขอบคุณบทความดีดีจาก เดลินิวส์ออนไลน์

เรื่องกินเค็มจัดกับหวานจัดนี่ผมเลย

เรื่องสีที่ใส่ในอาหารหมักดองนี่น่ากลัวครับ

เคยเจออยู่เห็นคนขายล้างโหล ขัดแทบตายยังไม่ออก

เหมือนมันฝังแน่นไปเลย

สีพวกนี้บางทีมีสารตะกั่ว กับสารปรอทเจือปนด้วยครับ

อันตราย