[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

น้าแม๊คพาเที่ยว - ดำน้ำ dsd ที่เกาะเต่า

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/80794124470816_IMG_0691.JPG)

เมื่อกลางปี '58 ที่ผ่านมา ผมมีโอกาสได้ไปลองดำน้ำแบบ dsd หรือชื่อเต็ม ๆ คือ Discover Scuba Diving
ซึ่งการดำแบบ dsd จะเป็นการทดลองเรียนดำน้ำจริง ๆ มีทั้งแบบเรียนในสระว่ายน้ำ และแบบเรียนในทะเล
เหมาะสำหรับผู้ที่ไม่เคยมีประสบการณ์การดำน้ำมาก่อน เพื่อเป็นคำตอบว่าท่านพร้อมที่จะเรียนหลักสูตรแรกหรือยัง
ซึ่งสิ่งที่ผมเรียกว่าหลักสูตรแรกที่ว่าก็คือหลักสูตรสำหรับการเรียนดำน้ำลึกขั้นแรก หรือ Open Water นั่นเอง
โดยการเรียนแบบ dsd จะไม่ได้รับใบอนุญาตดำน้ำเหมือนหลักสูตร Open Water
จริง ๆ แล้วส่วนตัว ผมเรียกการเรียน dsd ว่าเป็นหลักสูตร 'ค้นหาตัวเอง' มากกว่า

Discover Scuba แบ่งออกเป็น
- เรียนที่สะว่ายน้ำอย่างเดียว
- เรียนที่สระว่ายน้ำและออกทะเล
- เรียนที่ทะเลอย่างเดียว (ในจุดที่ไม่ลึกมาก)

แล้วไอ้การเรียน dsd มันต่างจากการที่เราไปดำน้ำตามทัวร์ตรงไหน ?
มันต่างกันตรงที่การไปกับทัวร์เราจะได้ดำแค่ผิวน้ำโดยใส่แว่น สนอกเกิ้ล และชูชีพไปลอยตุ๊บป่องอยู่ผิวน้ำ
ที่เรียกกันว่า Snorkeling จะเป็นการลอยผิวน้ำดูโลกใต้ทะเลจากด้านบนอย่างเดียว
ถามว่าสนุกไหม ? ส่วนตัวผมก็ชอบนะ แต่ลองนึกดูอีกมุมว่ามันจะเริ่ดกว่าแค่ไหนถ้าเราได้ไปใกล้ชิดความสวยงามมากกว่านี้
และนั่นคือสาเหตุที่ผมถ่อกันมาถึงเกาะเต่า เพื่อมาเรียน dsd

ผมออกเดินทางจากนครสวรรค์ในช่วงเย็น แวะทานข้าวที่กทม. และจากกทม. ผมใช้เวลาอีก 8 ชั่วโมงเพื่อขับไปที่ชุมพร
เกาะเต่า เป็นตำบลหนึ่งของเกาะพงัน จ.สุราษฎร์ธานี แต่การเดินทางที่ใกล้ที่สุดคือการนั่งเรือจากฝั่งชุมพร
พื้นที่เกือบทั้งหมดของเกาะเป็นภูเขา มีสัณฐานคล้ายเม็ดถั่วลักษณะเว้าเป็นอ่าวอยู่มากมาย ถึง 11 อ่าว แหลม 10 แหลม
เกาะเต่านับเป็นเกาะแห่งทะเลฝั่งอ่าวไทยที่มีโลกใต้น้ำที่สวยที่สุดเหมาะแก่ทั้ง การดำน้ำตื้น (Skin Diving)
และการดำน้ำลึก (Scuba Diving) นอกจากจะมีโลกใต้น้ำที่งดงาม ที่สุดของฝั่งอ่าวไทยแล้วภูมิประเทศของเกาะเต่า
ยังมีลักษณะเว้าแหว่ง ตลอดตัวเกาะ ก่อให้เกิดอ่าวและแหลมมากมายหลายแห่ง ตลอดแนวชายฝั่งยาว 28.6 กิโลเมตร
จึงไม่แปลกที่เกาะเต่าเป็นที่ตั้งของโรงเรียนดำน้ำมากมาย นักท่องเที่ยวสามารถเดินทางไปเกาะเต่าได้ตลอดปี
ผมมาถึงชุมพรตอนตีห้าจากการขับรถแบบประหยัดน้ำมัน มาแบบต่อนยอนต๊ะต๋อนยอน
ผมเลือกตั้ง GPS ไปที่ท่าเรือลมพระยา ซึ่งเป็นท่าเรือยอดฮิตอันดับหนึ่งที่คนเลือกเดินทาง
จากข้อมูลในอินเทอร์เน็ต เรือที่ท่าเรือลมพระยาจะออกตอนเวลาเจ็ดโมง แปลว่าเรามีเวลาเหลือเฟืออีกสองชั่วโมง
แต่ผมก็ใจแป้วทันทีที่ไปถึงท่าเรืออันเงียบสงัด ท่ามกลางความเงียบไร้ผู้คนเด็กรับรถเดินมาถามผมว่า "จองไว้ไหมพี่ ?"
ผมตอบไปว่าไม่ได้จองไว้เพราะก่อนหน้าโทรมาแล้วไม่มีคนรับ
เด็กตอบมาว่าไงรู้ไหมครับ ? เด็กรับรถบอก " อ๋อ เค้าเป็นหยั่งงี้แหละพี่ ถ้าเรือเต็มเค้าจะไม่รับสาย "
ผมขับรถออกมาบ่นกระปอดกระแปด " แล้วกูจะรู้ไม๊ ว่าเรือเต็มแล้วจะไม่รับ " ผมอารมณ์เสียได้ไม่นาน
ความกังวลเริ่มเข้ามาแทนที่ ... " แล้วกูจะไปยังไง ! " ถ่อมาเกือบพันโล ต้องมาตายน้ำตื้นเพราะไม่มีเรือเนี่ยนะ !
ผมรีบเข้าเน็ตโดยด่วน เพื่อหาจุดต่อไปที่ขึ้นเรือได้ และผมก็พบท่าเรือท่าหนึ่ง ชื่อว่า ท่าเรือส่งเสริม
ซึ่งไอ้ท่าที่ว่า ไปทางไหนก็ไม่รู้ GPS ก็หาไม่เจอ พอดีกับมีชาวบ้านกำลังออกมาซื้อของ ผมเลี้ยวเข้าไปถามกลางความมืด
" ป้า ๆ ท่าเรือส่งเสริมไปทางไหน ? "
" อ๋อ ขับตรงไปเรื่อย ๆ เลาะหาดไป กลับไปทางเก่า พอเจอสามแยกเลี้ยวขวา "
" สามแยก ? "
" เอางี้ ไปที่ปากน้ำชุมพรแล้วลองถามชาวบ้านเค้าดู "
" ครับผม ขอบคุณครับ "
ว่าแล้วผมก็ขับรถแข่งกับเวลาที่บีบเข้ามาทุกขณะเพื่อไปที่ท่าเรือที่ปากน้ำชุมพร
ถ้าถามว่าทำไมต้องรีบขับ เพราะผมไม่รู้เลยว่าพอไปถึงท่าเรือจะเต็มอีกหรือเปล่า
แล้วถ้ามันเต็มอีกหละ ผมจะทำยังไง สารพัดคำถามเกิดขึ้นในหัว
ผมแวะถามทางจากชาวบ้านไปตลอดทาง เพราะหากหลงนั่นอาจแปลว่าผมไม่มีเวลาเหลือมากพออีกแล้ว
ในเวลาไม่นานผมได้มาถึงท่าน้ำชุมพรแล้ว ... แต่ ... ไหนวะท่าเรือ มีแต่ตลาดกับพระบิณฑบาต
ผมดูแผนที่ในโปรแกรมนำทางด้วยระบบ GPS อีกครั้ง " เฮ้ย อีกโลกว่า ๆ มันเป็นทะเลแล้วนี่หว่า "
ผมเลือกเชื่อสัญชาตญาณตัวเอง ขับฝ่าตลาดอันคดเคี้ยวไปให้ถึงทะเลไว้ก่อน
เพราะยังไงซะไอ้ท่าเรือมันต้องติดทะเลแน่ ถ้าถึงทะเลคงได้เจอ !
ผ่านไปอึดใจกับเวลาที่เดินไวผิดปกติ ผมโผล่มาที่ทะเล แล้วข้างหน้าผมมันคือป้ายชี้ไปท่าเรือ
รอดตายเหมือนควายขวิด ผมรีบขับรถไปที่ท่าเรือทันที พร้อมกับให้แฟนวิ่งลงไปซื้อตั๋ว
... พระเจ้ายังไม่พร้อมรังแกผม ... เรือยังว่างอยู่ และที่สำคัญมันกำลังจะออกในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า

ผมรีบจอดรถเข้าซอง
สภาพสถานที่ตอนนั่นมีฟรั่ง ญี่ปุ่น คนไทย นั่งกันให้พรึ่บเต็มลาน
บ้างก็นอนหลับ บ้างก็เตรียมจัดกระเป๋า แต่ที่แน่ ๆ คนเหล่านั้นเค้ามีตั๋วหมดแล้ว
ผมไปถึงเฉียดฉิวชนิดที่ว่าต้องวิ่งมาซื้อตั๋วที่สะพานเรือ แทนที่จะได้ซื้อหน้าเค้าเตอร์
ผมถามลุงขายตั๋วว่าถ้าผมไม่ทันเที่ยวนี้ เรือเที่ยวต่อไปมีอีกตอนไหน
ลุงบอกมาว่า " ห้าทุ่ม " นั่นแปลว่าถ้าผมมาไม่ทันจริง ๆ ผมต้องถ่างตารอไปอีกเกือบ 20 ชั่วโมง
และห้องพักที่จองไว้บนเกาะเต่าผมต้องเสียเงินไปฟรี ๆ ผมยังยืนยันคำเดิม " พระเจ้ายังไม่พร้อมรังแกผม "

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/85052445572283_vlcsnap_2015_09_14_11h07m18s14.png)
สีหน้าของคนที่เพิ่งรอดตายเหมือนควายขวิด

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/66428990413745_vlcsnap_2015_09_14_11h06m49s11.png)
กำลังแบกสัมภาระพะรุงพะรังไปขึ้นเรือ

ถามบอกว่าทำไมคนเลือกจะขึ้นเรือเร็วลมพระยา เพราะชื่อก็บอกอยู่แล้วว่าเป็นเรือเร็ว มันต้องเร็ว
ไม่ได้มุกครับ มันเร็วจริง ๆ เป็นเรือขนาด 200 กว่าที่นั่งที่ใช้เวลาเดินทางแค่ชั่วโมงกว่า ๆ ไม่ถึง 2 ชม.
ในขณะที่เรือที่ผมนั่งนี่เป็นเรือใหญ่กว่า เดินทางช้ากว่า ในวันที่ผมไป ใช้เวลา 3 ชม. หน่อย ๆ ครับ

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/36779081490304_vlcsnap_2015_09_14_11h07m55s10.png)
ภาพของเรือขนาด 300 กว่าที่นั่งที่ผมนั่งไปเกาะเต่า (ผมเรียกมันว่าเรือช่วยชีวิต เพราะมันช่วยผมไว้จริง ๆ)

ผมมาหยุดอยู่หน้าเรือพร้อมข้าวของมากมาย อยากจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ ๆ ที่เรามาทันจนได้
ผมไม่แน่ใจว่าคนที่แห่กันมาที่นี่เยอะแยะ จะมีสักกี่คนที่มาเพราะตกเรือจากอีกท่าเหมือนกับผม
แต่นั่นไม่สำคัญหรอก เพราะผมกำลังจะได้ไปเกาะเต่าแล้ว แล้ววิวเบื้องหน้ามันก็สวยงามเหลือเกิน

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/18417003005742_vlcsnap_2015_09_14_11h08m10s15.png)
ภาพบรรยากาศบริเวณท่าเรือก่อนขึ้นเรือ

ด้วยความที่เรามาถึงแบบไฟลนตูด หลังจากรอต่อคิวไม่นานเราก็ได้ขึ้นเรือ
สำหรับการขึ้นเรือที่นี่เราไม่จำเป็นต้องแบกสัมภาระติดตัวไปยังที่นั่ง เพราะจะมีการโหลดกระเป๋าให้เรา
เราก็พกแค่ของใช้จำเป็น หรือของมีค่าติดตัวไป ส่วนสัมภาระ เป้ใบใหญ่ ๆ เดี๋ยวพนักงานเรือจะเก็บให้

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/27482912275526_vlcsnap_2015_09_14_11h08m16s22.png)

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/70047506565848_IMG_0475.JPG)

เมื่อเข้ามาก็มีให้เราเลือกนั่งสามชั้นก็หาที่นั่งเอาตามสะดวก เบาะเรือเหมือนเบาะรถทัวร์ นั่งสบายใช้ได้
อยากบอกว่าแอร์หนาวราวกับเมืองหิมะ เพราะงั้นใครที่นั่งใกล้แอร์หรือขี้หนาว ควรติดเสื้อแขนยาวมาด้วย
ตอนได้ที่นั่งทีแรกผมนั่งติดกับตัวแอร์นั่งไปสักพักเกิดอาการหน้าชาจากการที่แอร์พ่นใส่หน้า นับว่าหนาวนรกจริง ๆ

คนส่วนมากนิยมนั่งด้านบน เพราะอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจจะเป็นเรื่องของวิวทิวทัศน์ส่วนหนึ่ง
ความปลอดภัยเมื่อเรือจมส่วนหนึ่ง แต่พูดตรง ๆ ว่าด้วยความแรงของแอร์ทำให้ผมถอดใจ
ผมเลือกลงไปข้างล่างของตัวเรือ และที่นั่นผมก็ได้พบกับสวรรค์ !

มันคือสวรรค์ของคนที่อดหลับอดนอนถ่างตาขับรถมาทั้งคืนแบบผม
มันคือชั้นที่ทั้งชั้นมีคนนั่งไม่ถึงห้าคน นั่นแปลว่าเก้าอี้ที่เรียงกันสามตัวนั้น ผมสามารถขึ้นไปนอนขดได้
ข้อเสียของชั้นล่างถ้าตัดเรื่องความปลอดภัยตอนเรือล่มผมนึกออกข้อเดียวคือ มันเห็นวิวแค่นิดเดียว

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/77163635856575_IMG_0485.JPG)
หน้าต่างของชั้นล่างเป็นหน้าต่างเล็ก ๆ แค่พอให้แสงเข้า

แต่ใครเล่าจะสน ผมขอเลือกที่จะนอนขดดีกว่า แอร์เย็นสบาย เรือที่วิ่งนิ่มจนไม่รู้สึกอะไร
บวกกับความเหนื่อยล้ามาตลอดทั้งคืน เปลือกตาผมปิดไปในเวลาไม่นาน

... สามชั่วโมงผ่านไป ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งรู้สึกสดชื่นขึ้นมาก แม้จะอดนอนมาทั้งคืนก็ตามที
แต่เชื่อเถอะการนอนหลับสนิทจริง ๆ แม้จะเป็นเวลาสั้น ๆ มันก็สดชื่อกว่าการนอนไม่สบายตลอดคืน
ผมรู้สึกว่าคนเริ่มเดินกันกุกกัก ๆ อยู่บนหัว ผมรู้สึกว่าเรือเริ่มเคลื่อนที่ช้าลง เสียงเครื่องของเรือเริ่มแผ่วลงทีละนิด
ผมลุกขึ้นเดินไปที่หน้าต่าง และภาพแรกที่ได้เห็นก็คือภาพนี้

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/19224969380431_IMG_0487.JPG)

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/87032316004236_IMG_0486.JPG)

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/13952259264058_IMG_0488.JPG)
ภาพเรือ และ หาดทรายเมื่อมองออกมาจากหน้าต่างเรือชั้นล่าง

ผมเห็นเรือและหาดทราย นั่นแปลว่าผมได้มาถึงเกาะเต่าแล้ว ใช่มันต้องเป็นเกาะเต่า เพราะเรือคงไม่แวะเกาะอื่นรับผู้โดยสาร
เหมือนอย่างที่พวกรถตู้ และ รถขสมก.ชอบจอดแวะรับผู้โดยสารระหว่างทาง

หลังจากผมรอให้เสียงด้านบนสงบลง
ผมบิดขี้เกียจอยู่หลายทีแล้วจึงลุกจากที่นั่ง หิ้วกระเป๋ากล้องติดตัว แล้วเดินขึ้นไปชั้นบน
ผู้คนบางตา เพราะส่วนมากไปยืนรอกระเป๋าอยู่ด้านล่างแล้ว

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/54084766573376_vlcsnap_2015_09_14_11h09m54s17.png)
พนักงานเรือขนกระเป๋าลงจากเรือมากองให้เราหยิบ โดยส่งผ่านรางแบบง่าย ๆ

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/22850941535499_vlcsnap_2015_09_14_11h09m45s88.png)
สัมภาระต่าง ๆ ถูกขนลงผ่านรางที่พาดกับเรือ มีนักท่องเที่ยวยืนรอสัมภาระของตนอยู่รอบ ๆ

ผมลงไปยืนรอกระเป๋ากับเค้าบ้าง ในเวลาไม่นานกระเป๋าก็ถูกส่งผ่านรางลงมาวางกองไว้กับพื้น
ตอนลงมาทีแรกมีกระเป๋ากองเกือบร้อยใบ แต่นักท่องเที่ยวต่างชาติทั้งหลายเหล่านั้น
ก็ไม่ได้ยื้อแย่งกรูกันเข้ามาหยิบ ทำให้การระบายกระเป๋าเป็นไปด้วยความรวดเร็วพอสมควร
ผมนึกไม่ออกว่าถ้าบนลำเรือมีแต่นักท่องเที่ยวชาวไทยจะเป็นยังไงตอนหยิบกระเป๋าจำนวนมากพวกนี้
มันอาจจะเป็นมิคสัญญีขนาดย่อม ๆ หรือเราอาจเหยียบกันตายเพราะแย่งกันหยิบกระเป๋าก็เป็นได้

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/25036042142245_IMG_0491.JPG)

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/15851238038804_IMG_0494.JPG)

หลังหยิบกระเป๋ากันเสร็จ ผู้คนก็ทยอยพากันเดินออกจากเรือ ขึ้นสะพานไปยังหาด
หาดที่เรือมาจอดชื่อว่า แม่หาด ซึ่งเป็นหาดที่มีท่าเรือขนาดใหญ่ มีนักท่องเที่ยวเยอะมาก
ทั้งที่เข้าเกาะและเตรียมออกจากเกาะ เป็นจุดที่คึกคักที่สุดของเกาะนี้เลยก็ว่าได้

หลังจากขึ้นเกาะเต่าที่แม่หาดแล้ว คนที่มาเรียนดำน้ำ กับพวกที่จองโรงแรมแพง ๆ เอาไว้ ก็จะมีรถมารับถึงท่า
แต่สำหรับผมที่เราพักที่พักแค่เอาไว้ซุกหัวนอน โดยมีเป้าหมายหลักมาที่การดำน้ำแบบเบสิค
สิ่งที่เราต้องทำอย่างแรกคือ " หาพาหนะ " ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นมากสำหรับการเดินทางบนเกาะ
เพราะแต่ละที่ก็ห่างกันเหลือเกิน ถ้าจะให้เดินคงเดินจนกลุ้มใจ

ผมเลือกเช่ารถที่ร้านเช่ารถแห่งหนึ่งใกล้ ๆ แม่หาดในราคาวันละสองร้อยบาทไทย โดยก่อนเช่าก็มีการตรวจเช็ค
หาร่องรอยว่ามีการเฉี่ยวชนหรือไม่ จุดนี้ต้องเช็คให้ละเอียดนะครับ เพราะถ้าไม่เช็คให้ดีรถมีรอยถลอกมาแต่ต้น
เราจะโดนค่าปรับตอนเอารถมาคืนได้ หลังจากที่ตรวจเช็ครอยขีดข่วนต่าง ๆ เรียบร้อย ก็วางมัดจำกับจ่ายค่าเช่า
ซึ่งมัดจำกับค่าเช่าแตกต่างกันไปในแต่ละที่ครับ ของผมมัดจำอยู่ที่ 2000 บาท พร้อมค่าเช่าอีก 400 บาท (2 วัน)
แล้วก็ได้มอเตอร์ไซค์ออโตเมติกมาคันนึง ตรงนี้ต้องขอบอกก่อนว่ามอเตอร์ไซค์มีให้เช่ายันบิ๊กไบค์นะครับ
มีออโตเมติก บิ๊กไบค์ โมโตครอส รถสี่ล้อ ATV มีสารพัดให้เราเลือกเช่าในราคาต่าง ๆ กันไป
หลังจากได้รถมาสิ่งแรกที่ต้องทำคือเติมน้ำมันครับ เพราะน้ำมันติดรถจะมีมาให้นิดเดียวจริง ๆ แค่พอให้ไปถึงปั๊ม

ส่วนเรื่องแผนที่ยิ่งไม่ต้องห่วงครับ มีป้ายแผ่นพับมากมายตามหน้าโรงแรม และหน้าเซเว่น ซึ่งหยิบได้ฟรี
เป็นแผนที่ค่อนข้างละเอียดครับ แทบไม่ต้องกลัวหลงเลย

(http://www.hotsia.com/thailandmap/chumphon4.jpg)
แผนที่เกาะเต่าแบบเก่า คลิกที่ภาพเพื่อขยาย

ภาพด้านบนเป็นแผนที่เกาะเต่าแบบคร่าว ๆ ครับ รายละเอียดจะสู้ที่เป็นแผ่นพับแจกไม่ได้
แต่ลองนึกภาพดูว่าผมขึ้นเกาะที่อ่าวแม่หาด ที่พักผมอยู่ฝั่งอ่าวหาดทรายรี แถมยังต้องไปดำน้ำที่อ่าวโฉลก
ถ้าไม่มีมอเตอร์ไซค์ผมคงต้องออกจากที่พักสักตีสี่เพื่อไปให้ทันเรียนดำน้ำตอนเก้าโมง

หลังจากขึ้นเกาะ เช่ามอ'ไซ แล้วขี่หาที่พักที่จองไว้ (ที่พักที่ผมจองไว้เป็นที่พักเล็ก ๆ ไม่มีในแผนที่)
เราก็เช็คอินเข้าที่พัก จัดข้าวของให้เข้าที่ แล้วตระเวนขี่รถชมวิวทิวทัศน์รอบเกาะ ซึ่งก็บอกเลยว่าที่สวย ๆ เพียบ
แต่ไหนหละรูปของความสวยงาม ? ไม่มีหรอก ฝนมันลงเม็ด ผมไม่ได้เอากล้องออกมาด้วยเดี๋ยวมันจะพังซะ
แต่ที่แน่ ๆ จุดชมวิวด้านบนเกาะทางไปอ่างเก็บน้ำมันสวยงามมากมายเลยจริง ๆ เสียดายไม่ได้พกกล้องไปด้วย
สำหรับถนนหนทางของที่นี่ผมแนะนำเลยว่าถ้าใครขี่มอเตอร์ไซค์ไม่แข็งไม่ควรขี่เองเด็ดขาด
เพราะสภาพภูมิประเทศเป็นเนินเขาขึ้น ๆ ลง ๆ ตลอด ถนนอยู่ในเกณฑ์พอขับขี่ได้ และทรายเยอะชิบเป๋ง
ผมเกือบลงไปนอนคุยกับฝุ่นหลายทีแล้วเพราะทรายบนพื้นถนนนี่แหละ

รวบรัดวันนี้ไปเลยละกัน เอาเป็นว่าหลังจากขี่มอเตอร์ไซค์รอบเกาะแล้วผมก็กลับมานอนหลับพักผ่อนจนค่ำ
แล้วก็ออกไปกินหมูกระทะบนเกาะในตอนค่ำ ก่อนจะขี่ดูแสงสี (บริเวณหาดทรายรี) ซึ่งเป็นจุดที่มีแสงสีเยอะที่สุด
ผู้คนพลุกพล่านที่สุด แล้วก็ขนาดเล็กมากสุด ๆ อีกเช่นกัน มีร้านมีผับจำนวนไม่มากนักเปิดรับนักท่องเที่ยว
และในเวลาไม่ถึงห้าทุ่มบริเวณที่พักผมก็เงียบสงบจนเงียบสงัด

ผมตื่นมาอีกทีแปดโมงเพราะมีนัดที่โรงเรียนสอนดำน้ำตอนแปดโมงครึ่ง หลายคนอาจสงสัยว่าผมไม่อาบน้ำหรอ ?
แหมอีกไม่กี่ชม.ข้างหน้าผมก็ลงน้ำอยู่แล้ว จะอาบไปทำไมกันเล่า ผมแหกขี้ตาหาวไปหลายรอบ
ก่อนจะเดินโซซัดโซเซเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าแปรงฟัน เสร็จแล้วแต่งตัว ขยุ้มเงินใส่กระเป๋า คว้ากุญแจรถมอ'ไซ
โก ๆ ๆ ! เป้าหมายของเราอยู่อีกฟากเกาะ " อ่าวโฉลก " คือที่ตั้งโรงเรียนสอนดำน้ำที่ผมเลือกที่จะไป

หลังจากแว๊นมอ'ไซ อ้อมเกาะอยู่ไม่นาน สายลม แสงแดด และเศษทรายที่ลอยมาปะทะหน้า (แถมเข้าตาอีก)
รวมถึงทางโค้งไปมา เนินเขาขึ้น ๆ ลง ๆ สิ่งเหล่านี้ทำให้ผมตาสว่างได้ไม่ยาก ในเวลาไม่นานผมก็มาถึง...

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/68524238343040_IMG_9979.jpg)
Big bubble โรงเรียนสอนดำน้ำที่ผมเลือกมาเรียน

ช๊ะแหว่งงงง ! โรงเรียนสอนดำน้ำบิ๊กบับเบิ้ล ผมจอดมอ'ไซไว้หน้าร้านก่อนจะเดินงง ๆ เข้าไปข้างใน
เมื่อไปถึงมีผู้หญิงคนนึงมาถาม
" เรียนดำน้ำหรอคะ "
" ใช่ครับ "
" เคยเรียนมาก่อนหรือยัง "
" ไม่เคยครับ เอ่อ...ผมน้องพี่อิฐครับ พี่อิฐบอกให้มาที่นี่ได้เลย ให้มาเรียน dsd "
" อ๋อพี่อิฐ ! ... ว่าแต่อิฐไหนคะ "
" มีหลายอิฐหรอครับ ? " (ในใจผมคิด แล้วมึงจะอ๋อทำซากอ้อยอะไร)
" มีชายกับหญิงค่ะ "
" อ้อ พี่อิฐที่เป็นผู้หญิงครับ " (ผมคิดในใจอีกรอบ ว่าชื่อแบบนี้มันยังมีคนซ้ำอีกหรอวะ)
" โอเคค่ะ งั้นกรอกใบสมัครรอเลย " ว่าแล้วเจ๊แกก็เดินไปหยิบกระดาษมาให้ผมกับแฟนคนละสองแผ่น

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/83662156595124_IMG_0497.jpg)
หน้าตาใบสมัคร - เอกสารที่เจ๊เอามาให้กรอก

ในใบสมัครก็เป็นข้อมูลทั่วไปครับ ชื่อ สกุล ที่อยู่ ฯลฯ และอีกส่วนที่สำคัญมากเป็นเหมือนแบบสอบถามครับ
ซึ่งในใบนี้ (ผมย่อเอาไว้อาจเห็นไม่ชัด) ด้านบนจะเขียนว่า Medical Statement กรอกตามความจริงครับ
ก็จะมีถามเช่น เคยติดยาเสพย์ติดไหม เป็นโรคหอบหืดรึเปล่า สามารถวิ่งระยะโน้นนี้ภายในเวลาเท่านั้นเท่านี้ได้หรือไม่
เป็นโรคหัวใจไม๊ มีอาการใด ๆ เกี่ยวกับปอดหรือเปล่า หรือไซนงไซนัสพวกนี้ ซึ่งก็จะมีช่องให้เราเขียน Yes หรือ No
ตรงนี้ถ้าใครอ่านไม่ออกแปลไม่ได้สามารถบอกให้เจ๊มาช่วยแปลได้ครับ ทีแรกเจ๊จะมาแปลให้ (อาจเพราะผมดูโง่ ๆ)
แต่ผมบอกเจ๊ไปว่า " ไม่เป็นไรครับ ผมอ่านหนังสือออก " เจ๊ก็ขำ อย่าอายครับถ้าจะให้เค้าช่วยแปลเพราะเอกสาร
เป็นภาษาอังกฤษ และเป็นแบบสอบถามที่สำคัญครับ มันเป็นการเซฟตัวคุณเองนั่นแหละ

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/40856405057840_IMG_0498.jpg)
บรรยากาศมุมนั่งเล่นภายในร้าน

เมื่อกรอกใบสมัครเสร็จลำดับต่อไปก็จะมีพนักงานในร้านมาเก็บใบพร้อมกับให้เราไปลองชุด
ซึ่งหลายคนคงเคยเห็นแล้วว่านักดำน้ำจะใส่ชุดรุงรัง ๆ คล้าย ๆ ภาพด้านล่างนี้

(https://lh6.googleusercontent.com/-kGiN38kf6wc/TcSy9Q7YFCI/AAAAAAAAAKI/Z1BpyRiJVP8/s1600/scuba-diver.jpg)
นักดำน้ำกับอุปกรณ์ต่าง ๆ

ซึ่งเดี๋ยวผมจะมาบอกว่ามันมีอะไรบ้างที่เด็กน้อยผู้เรียน dsd อย่างเราจะเอาติดตัวไป

จากที่จั่วหัวไว้ก่อนหน้าถึงอุปกรณ์ที่เด็กน้อยผู้มาค้นหาตัวเองอย่างเราจะได้รู้จักก็มีดังนี้

(https://lh6.googleusercontent.com/-kGiN38kf6wc/TcSy9Q7YFCI/AAAAAAAAAKI/Z1BpyRiJVP8/s1600/scuba-diver.jpg)

**อ้างอิงจากภาพด้านบนเลยนะครับ

---

- แว่นหรือหน้ากากดำน้ำครับ มีหลากหลายแบบตามแต่ชอบ

(http://www.siamscubadiving.com/board/upload2009/200910/12560124773524.jpg)

---

- เร็กกูเรเตอร์ (regulator) เป็นส่วนที่ใช้ต่อกับถังครับ

(https://jrnys.files.wordpress.com/2013/02/full_regulator.jpg)
รูปร่างหน้าตาของเรกกูเรเตอร์
• จะมีด้านบนสุดเป็นแท่ง ๆ ครับเรียกว่าเป็นส่วนเฟิร์ทสเตจใช้ต่อเข้ากับถังอ็อกซิเจน
• เซคั่นสเตจ ส่วนนี้เราจะคาบไว้ในปากสำหรับใช้ในการหายใจใต้น้ำครับ
• เซคั่นสเตจสำรอง อันนี้เอาไว้ในกรณีเซคั่นสเตจหลักมีปัญหาครับ หรือสำหรับเพื่อเรามีปัญหา
• เกจวัดอากาศครับ ตัวนี้ใช้บอกปริมาณอากาศในถัง
• และส่วนของ Low preasure inflator hose ครับ หรือสายแรงดันต่ำเอาไว้ต่อกับเสื้อ BCD ครับ

---

- แจ๊คเก็ตดำน้ำ หรือเรียกกันว่า BCD (ย่อมาจาก Buoyancy Control Device)

(http://www.learn2dive.net/images/Stiletto%20BCD.jpg)
แจ๊คเก็ตดำน้ำ (BCD)
สำหรับ BCD นี้นะครับจากที่ผมโพสท์ด้านบนเรื่องเร็กกูเรเตอร์ จะเห็นว่ามีสายหนึ่งที่ผมบอกเอาไว้ว่าเป็นสายสำหรับ
ต่อเข้ากับเสื้อ BCD ซึ่งก็คือเสื้อรูปร่างหน้าตาแบบนี้ครับ แล้วต่อทำไมหละ ? คือแจ๊คเก็ตดำน้ำนี่สามารถนำอากาศเข้า
เพื่อให้ตัวลอย และนำอากาศออกเพื่อให้ตัวเราจมได้ครับ โดยด้านหลังแจ็คเก็ตจะมี tank strap เป็นตัวยึดครับ
ยึดระหว่างเสื้อ BCD ให้ติดกับถังอากาศนั่นเอง แล้วก็จะมีชุดควบคุมการนำอากาศเข้าออก
โดยปุ่ม inflator จะเป็นตัวปล่อยอากาศจากถังอากาศเข้าเสื้อทำให้ตัวลอย
และปุ่ม deflator จะเป็นตัวปล่อยอากาศออกจากเสื้อ

---

- เข็มขัดถ่วงน้ำหนัก - ตะกั่วถ่วงน้ำหนัก

(https://lh3.googleusercontent.com/-_92Qd4g6oBA/TcS20p-o6wI/AAAAAAAAAKQ/nezIKZFWpX0/weightbelt.jpg)
เข็มขัดถ่วงน้ำหนัก (weight belt)
เอาเข้าจริงคนเราไม่ใช่จะจมน้ำกันได้ง่าย ๆ ทั้งจากตัวของผู้ดำน้ำเองและอุปกรณ์ที่สวมใส่ ดังนั้นเราจึงต้องถ่วงน้ำหนัก
ซึ่งอุปกรณ์ที่เราใช้ก็คือเข็มขัดและตะกั่วถ่วง ซึ่งเจ้าเข็มขัดนี้ก็ต้องออกแบบให้ปลดได้ง่ายด้วยมือที่ถนัด แข็งแรง
ไม่หลุด ไม่ขาดง่าย

---

- ตีนกบ หรือฟิน

(https://lh6.googleusercontent.com/-dVcQHjDbSWA/TcS4Wm5fzlI/AAAAAAAAAKc/apeW255E4rM/fin.jpg)
หน้าตาของตีนกบก็ประมาณนี้ มีหลายรุ่นหลายแบบให้เลือกใช้
เอาจริง ๆ ตอนใส่ครั้งแรกสุดเลยของผมคือที่เกาะตาชัย ใส่ไปดำผิวน้ำ รู้สึกว่ามันไม่ช่วยอะไรเลย เกะกะชิบเป๋ง
แถมกลัวว่าไอ้ปลายฟินมันจะไปเขี่ยโดนปะการังด้วยซ้ำ
แต่พอมาดำใต้น้ำเท่านั้นแหละ เห้ย ! นี่มันสิ่งประดิษฐ์เพื่อมวลมนุษยชาติชัด ๆ กับการแกว่งขานิดเดียว
แล้วเราสามารถเคลื่อนที่ไปได้ไกล ๆ อย่างใจนึกโดยตะคริวไม่แดกไปซะก่อน

---

- เว็ทสูท (Wet Suit)

(https://lh5.googleusercontent.com/-7DuhUL5DsPU/TcS5YI18KSI/AAAAAAAAAKo/CjaWfMFQ4i4/Wetsuit.jpg)
หน้าตาของเว็ทสูท
เป็นอีกอย่างที่ลืมไม่ได้เว็ทสูทจะมีรูปแบบ ความหนาที่แตกต่างกัน ยิ่งชุดหนาเท่าไหร่จะทำให้ร่างกายอบอุ่นเท่านั้น
อุณภูมิที่ Wet Suit จะช่วยปกป้องได้อยู่ระหว่าง 10C-30C สำคัญคือมันอาจทำให้เรารอดพ้นจากการโดนสัตว์มีพิษ
รวมไปถึงป้องกันแผลที่เกิดจากการขีดข่วนได้ในระดับนึง

เป็นชุดที่ผมใส่แล้วรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นฮีโร่อะไรซักอย่างตามหนังการ์ตูนหลอกเด็ก

---

- ถังอากาศ / แท็งค์

(https://lh4.googleusercontent.com/-a4NqigYLzWc/TcS6dOnTXBI/AAAAAAAAAKw/18JG3iSCR98/s400/tank.jpg)
ภาพถังอากาศสำหรับใช้ในการดำน้ำ
หน้าที่คือเก็บอากาศสำหรับที่เราจะใช้หายใจเมื่อเราอยู่ใต้น้ำ และเรกกูเรเตอร์ที่ผมเกริ่นไว้ด้านบนส่วนที่เป็นเฟิร์ทสเตจ
จะถูกต่อเข้ากับด้านบนของแท็งค์นี้ และเช่นกัน สายรัดแท็งค์ (tank strap) ของ BCD ก็จะถูกรัดเข้ากับตัวแท็งค์

เป็นยังไงบ้างครับ อุปกรณ์เบื้องต้น ที่กล่าวมาทั้งหมดคือไอ้สิ่งที่ผมต้องใส่ครับ
และเพื่อหาขนาดที่เหมาะสมกับตัวเองของอุปกรณ์หลาย ๆ อย่าง ผมเลยต้องไปลองชุดเป็นลำดับต่อไป

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/77404720005061_IMG_0499.jpg)
ห้องเก็บอุปกรณ์ อยู่ใกล้ ๆ กับที่เรานั่งกรอกเอกสาร

หลังจากกรอกเอกสารเสร็จสิ้นครบถ้วนแล้ว อันดับต่อไปคือมาลองชุดครับ
ห้องเก็บอุปกรณ์อยู่ห่างจากจุดที่เรานั่งกรอกเอกสารไปไม่กี่ก้าว เป็นห้องขนาดไม่ใหญ่
ด้านในมีอุปกรณ์แขวนไว้เยอะพอสมควร ประมาณดูจากสายตาผมว่ามีให้สวมตั้งแต่คนแคระยันนักกล้าม

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/40556607892115_vlcsnap_2015_09_14_11h10m50s22.jpg)
ของภายในห้อง ที่เห็นเป็นราวแขวน BCD กับ เร็กกูเรเตอร์

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/15548984830578_IMG_0505.jpg)

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/99567709532048_vlcsnap_2015_09_14_11h10m59s56.jpg)

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/61595574683613_vlcsnap_2015_09_14_11h11m11s18.jpg)
ทดลองสวม BCD (ติดพุง !)

โดยสิ่งแรกที่เค้าเอามาให้ผมทดสอบคือหน้ากากครับ วิธีดูว่ามันพอดีกับหนังหน้าเรารึเปล่า
เค้าบอกให้ผมเอาหน้ากากแนบให้สนิทกับใบหน้าแล้วหายใจเข้าแล้วลองปล่อยมือ
ถ้าหน้ากากไม่หลุด ไม่ร่วงออกจากใบหน้าถือว่าใช้ได้ครับ ให้ไสหัวไปลองอุปกรณ์อื่น ๆ ต่อได้เลย
โดยอุปกรณ์ต่อมาที่ให้ลองก็คือแจ๊คเก็ต BCD ครับ อันนี้ง่ายหน่อยให้ลองความกระชับเวลาสวมใส่
ถ้ากระชับไม่อึดอัดไม่แน่นไป ไม่หลวมเกิน ถือเป็นอันใช้ได้ครับ

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/47007141965958_IMG_0508.jpg)
ทดลองสวม Wet Suit

และต่อมาอันสุดท้ายที่ต้องลองคือชุดครับ ชุดเว็ทสูท ให้สวมแล้วรูดซิปให้เรียบร้อย
แล้วลองหายใจเข้าให้เต็มปอด จากนั้นดูครับว่าอึดอัดหรือเปล่า ถ้ารู้สึกชุดแน่นหรือหายใจขัด
ให้เปลี่ยนชุดครับ จะได้ไม่อันตรายกับตัวเราเองเพราะการหายใจเป็นสิ่งสำคัญมาก
เมื่อไหร่ที่หยุดหายใจนั่นคือตายครับ ไอ้จุดนี้ไม่ต้องบอกก็ได้ !

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/69282183340854_vlcsnap_2015_09_14_11h10m44s16.jpg)
ยัดชุดเราลงกระเป๋า พร้อมบอกเบอร์กระเป๋า

หลังจากที่เราลองหน้ากาก ลอง BCD และ เว็ทสูท เสร็จเป็นที่เรียบร้อย หนักงานก็จะนำชุดเรายัดลงกระเป๋า
ซึ่งจะแยกเก็บชุดใครชุดมัน โดยหลังจากเก็บเสร็จก็จะแจ้งเลขให้เรารู้ว่ากระเป๋าของเราเบอร์อะไร
(ตอนจะขึ้นเรือ เราต้องย้อนกลับมาที่ห้องนี้พร้อมแจ้งเลขกระเป๋า แล้วเค้าจะเอากระเป๋าให้เรา
เราต้องเป็นคนแบกกระเป๋าไปขึ้นเรือเอง)

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/85776915980709_IMG_0514.jpg)
ป้ายเตือนแมงกะพรุนกล่อง

เชื่อไหมครับ ผมเกือบยกเลิกการดำน้ำเข้าให้แล้ว เพราะตอนเช้าของวันนี้ (วันที่ผมมาลองดำ DSD)
มีข่าวว่ามีนักท่องเที่ยวที่เกาะพงันตายเพราะโดนแมงกะพรุนกล่อง

แล้วเรื่องของเรื่องคือเกาะพงันก็ไม่ได้ว่าห่างอะไรจากที่นี่นักหนา เกิดอาการเสียวขึ้นมาเป็นแว่บแรก
และเกิดอาการปอดแหกตามมาเป็นระลอกที่สอง แต่สุดท้ายความอยากลองมันเอาชนะความกลัวได้ครับ
ผมเลยได้มายืนอยู่ที่นี่

แต่แล้ว...
หลังจากที่ลองชุดเสร็จ เก็บชุดแพ็คลงกระเป๋า รู้เบอร์กระเป๋าของตัวเองเป็นที่เรียบร้อย
ตรงทางออกของห้องผมก็เหลือบไปเห็นป้ายเตือนไอ้แมงกะพรุนนรกแตกนี่อีกแล้ว ตอกย้ำข่าวเมื่อตอนเช้าได้ชะงัด
โธ่... ทำไมมันตามมาหลอกหลอนผมถึงนี่เลยวะเนี่ย

เชื่อไหมผมกลัวไอ้ตัวใส ๆ ที่มีขนาดไม่ถึงกำปั้นนี่มากกว่ากลัวจะเจอฉลามซะอีก

ลำดับต่อไปครับ เจ้าหน้าที่ให้เรามาดูวีดีโอความรู้เบื้องต้นในการดำน้ำ
เป็นห้องเล็ก ๆ มีเบาะให้เราเลือกนั่งนอนตามสบาย จะหลับไปก็ไม่มีใครว่า แต่ถ้าเป็นไปได้แนะนำให้แหกตาดูครับ
เพื่อเป็นความรู้ของเราเองนี่แหละ ซึ่งในวีดีโอก็จะมีบอกตั้งแต่อุปกรณ์ที่ต้องใช้ การดำประเภทต่าง ๆ
รวมไปถึงการเคลียร์หน้ากาก ท่าเบื้องต้นใต้น้ำ การควานหาเร็กกูเรเตอร์เซคั่นสเตจเมื่อสายหลุดจากปากครับ
ซึ่งสิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่เราต้องลงไปทดสอบใต้น้ำครับ เป็นหนึ่งในสิ่งที่เราต้องทำให้ได้เมื่อมาลอง DSD

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/71001063659787_IMG_0518.jpg)

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/12766441206137_IMG_0517.jpg)

จากป้ายด้านบนภายในห้องจะเห็นคำว่า PADI และ SSI ถามบอกมันคืออะไร ? มันคือสถาบันดำน้ำครับ
แปลว่าที่นี่มีสอนทั้ง PADI และ SSI โดย PADI นั้นย่อมาจาก Professional Association of Diving Instructors
ส่วน SSI ก็ย่อมาจาก Scuba School International ซึ่งจริง ๆ แล้วสถาบันดำน้ำที่เป็นสากลมีอีกมากมายครับ
ไม่ว่าจะเป็น CMAS, NAUI, PADI, BSAC, SSI, YMCA ฯลฯ ซึ่งจากที่หาข้อมูลมาก็ไม่ต่างกันมากเท่าไหร่
แต่ปัจจุบัน PADI เป็นสถาบันดำน้ำที่ใหญ่ที่สุด มีนักดำน้ำและผู้สอนมากกว่าทุก ๆ สถาบันดำน้ำในโลกนี้รวมกัน
ทั้งนี้จากข้อมูลที่ผมหามาก็ไม่ได้แปลว่ามีการสอนที่ดีกว่าหรือด้อยกว่า แต่นักดำน้ำมืออาชีพหลายคนพูดไปทิศทางว่า
PADI มีการตลาดที่ดีกว่า เมื่อ PADI มีจำนวน instructor มากกว่า ก็ย่อมผลิตนักเรียนได้มากกว่า
ทั้งยังเรื่องสื่อการสอนหรือภาพลักษณ์ทีดี มีคนบอกถึงเหตุผลที่ PADI เป็นที่นิยมสูงสุดว่า




** ข้อความส่วนหนึ่งจากความเห็นใน http://www.siamscubadiving.com/board/view.php?tid=105
*** มีการจัดหน้าข้อความ และดัดแปลงบางส่วนให้รวบรัดขึ้น

หลังจากที่เราดูวีดีโอกันจบแล้ว ก็มานั่งพักผ่อนหย่อนใจครับ เตรียมตัวให้พร้อมก่อนลงน้ำ
ตรงจุดนี้ใช้เวลาเกือบชั่วโมงครับ ใครที่นอนมาไม่พอขอแนะนำให้งีบครับ
และยิ่งถ้าใครไม่ได้ทานข้าวมายิ่งต้องทานครับ ไม่งั้นหมดแรงขึ้นมายุ่งแน่

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/48979315575626_IMG_0524.jpg)

บรรยากาศที่นั่งชิล ๆ นั่งพักผ่อนกันเพลิน ๆ ก่อนลงน้ำ

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/53880943440728_IMG_0526.jpg)

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/81873346327079_IMG_0527.jpg)

รูปภาพบนบอร์ดของโรงเรียนสอนดำน้ำ บิ๊กบับเบิ้ล

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/56934218729535_IMG_0529.jpg)

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/47030534884995_IMG_0530.jpg)

หาดทรายข้างโรงเรียน นั่งกินข้าวไป ชมความสวยงามของวิวทิวทัศน์ไป

** ขอย้ำนะครับก่อนลงดำน้ำร่างกายควรมีพลังงานระดับนึง ข้าวเช้าห้ามลืมเด็ดขาด ถ้ายังไม่ได้กินต้องกินครับ
และก่อนวันดำน้ำควรพักผ่อนให้เพียงพอ เพราะเมื่อออกไปกลางทะเลหากมีเหตุร้ายเกิดขึ้น นั่นหมายถึง
ความเสี่ยงที่เพิ่มมากขึ้นกว่าตอนอยู่บนฝั่งครับ

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/90808237219850_IMG_0539.jpg)

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/60987738478514_IMG_0543.jpg)

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/85264363098475_IMG_0546.jpg)

ว่าแล้วเราก็ซัดข้าวเช้ารอครับ...

หลังกินข้าวอิ่ม พักเอนกายรับสายลมเย็น ๆ กับชมบรรยากาศสวย ๆ จนเกือบลืมเวลา ดูนาฬิกาอีกทีก็ใกล้ได้เวลาลงเรือแล้ว
เราไปนั่งรอกันหน้าห้องเก็บอุปกรณ์ครับ เพียงชั่วเคี้ยวหมากแหลก ก็มีชาวต่างชาติมากมายกรูกันมาที่ห้องนี้เหมือนเรา
พร้อมกับแจ้งเบอร์กระเป๋า (จำได้ใช่ไหมครับ ตอนลองชุดเสร็จเค้าจะเก็บชุดเรายัดลงกระเป๋าพร้อมบอกเบอร์) จากนั้น
น้องพนักงานก็จะส่งกระเป๋าให้เราตามเบอร์ เราก็หิ้วไอ้กระเป๋าที่ว่าเดินลงหาดทรายไปขึ้นเรือเล็กที่รออยู่ไม่ไกลครับ
สาเหตุที่เราต้องขึ้นเรือเล็กก็เพราะว่าบริเวณนี้น้ำจะตื้นมาก เรือที่จะพาเราออกไปดำน้ำไม่สามารถเข้ามาได้
เราเลยต้องขึ้นเรือเล็กก่อน เรือเล็กก็จะพาเราไปหาเรือใหญ่ที่จอดรอในจุดที่น้ำลึกกว่านั่นเองครับ

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/83119987116919_IMG_0560.jpg)
ออกเดินทาง...

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/40152737788028_IMG_0571.jpg)
มาได้ไกลพอสมควรเราก็เห็นเรือใหญ่ที่จะพาพวกเราทุกคนไปดำน้ำจอดรออยู่ตรงหน้า

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/29542183130979_IMG_0574.jpg)

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/95046709602077_IMG_0581.jpg)
บรรยากาศบนเรือใหญ่

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/25000949866241_IMG_0580.jpg)

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/33837756059235_IMG_0579.jpg)
ยกกล้องขึ้นซูมไปที่ชายฝั่งเห็นรีสอร์ทอยู่มากมาย

หลังจากเราขึ้นเรือลำใหญ่มาก็จะมีผลไม้ กาฟงกาแฟไว้ให้เราทานด้วย ซึ่งก็ขอแนะนำอีกว่าให้ทานซะจะได้คุ้ม ๆ
ไม่ใช่ ! ขอแนะนำให้ทานซะเพื่อจะได้มีพลังงานไปดำน้ำตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ กันต่างหาก

เมื่อขึ้นมาคนที่จะพาเราลงไปดำน้ำก็จะแนะนำตัว แนะนำโน่นนี่นั่น บลา ๆ ๆ ๆ ในระหว่างที่เรือก็แล่นไปด้วย
เราก็เออ ๆ ออ ๆ ฟังผ่าน ๆ หูไปอย่างนั้นแหละ ก็แหม ใจมันจดจ่อกับโลกใต้ทะเลหมดแล้วนี่นา...

เรากินผลไม้ กินน้ำกินท่า แล้วก็ลงจากดาดฟ้ามาชั้นล่าง เพื่อมาเตรียมตัวก่อนลงน้ำ ซึ่งสิ่งที่เราต้องทำคือ
การเอาไอ้ของทั้งหมดในกระเป๋ามาประกอบกันและสวมมันซะ ซึ่งจุดนี้เราต้องทำด้วยตัวเอง โดยจะมีเจ้าหน้าที่คอยสอน

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/49820588032404_vlcsnap_2015_09_14_11h11m36s17.jpg)
หยิบอุปกรณ์ต่าง ๆ ออกมาจากกระเป๋า

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/21210108656022_vlcsnap_2015_09_14_11h12m02s17.jpg)
เอา BCD ออกมาประกอบเข้ากับแท็งค์ก่อน

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/86011190919412_vlcsnap_2015_09_14_11h12m23s12.jpg)
คล้องสาย BCD เข้ากับถังออกซิเจน แล้วทำการล็อคให้แน่น

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/49721838285525_vlcsnap_2015_09_14_11h13m09s75.jpg)
ตรวจเช็คปริมาณอากาศในแท็งค์ ตรวจเช็คเร็กกูเรเตอร์ให้พร้อมทำงาน

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/75934602775507_IMG_0588.jpg)

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/34194148704409_IMG_0587.jpg)
แล้วก็มีอาซือเจ๊ (พี่อิฐหญิง ที่ผมเกริ่นไปข้างต้นนั่นแหละว่าโดนแกยั่วยุให้มาดำน้ำ) มาตรวจเช็คความเรียบร้อยให้อีกที

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/62010004785325_IMG_0596.jpg)
ซือเจ๊กำลังสอนวิธีการถ่วงตะกั่วและการใส่ - การปลดเข็มขัด

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/54961450108223_IMG_0593.jpg)
ลังใส่ตะกั่วถ่วงน้ำหนักขนาดต่าง ๆ

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/61214705887767_IMG_0594.jpg)
หลังจากได้น้ำหนักที่ต้องการแล้วก็ลองใส่เข็มขัดด้วยตัวเอง

เข็มขัดตะกั่วนี่โคตรจะไม่มีอะไรเลยครับ เป็นเข็มขัดดูแข็งแรงจัด ๆ เส้นนึง เอาไว้ร้อยก้อนตะกั่วแค่นั้นเอง
แต่ไอ้เข็มขัดนี่แหละที่จะเป็นตัวทำให้เราจมลงใต้น้ำได้ เพราะงั้นต้องกะน้ำหนักให้ดีครับ
คนที่ดำน้ำมาก่อนส่วนมากจะรู้ตัวเองดีอยู่แล้วว่าต้องใช้ตะกั่วหนักเท่าไหร่

แต่ถ้าไม่เคยดำล่ะ ?

ง่าย ๆ เลยคือให้คนที่มีประสบการณ์กะน้ำหนักให้ครับ หรือให้คนที่สอนเรากะให้ก็ได้ ไม่งั้นลอยตุ๊บป่องนะเออ
ซึ่งสำหรับชายไทยร่างเล็กอย่างผมไม่ต้องพูดถึงครับ ถ่วงรอบเอวยังไม่ค่อยจะจมให้เลย
โดยตะกั่วที่ถ่วงเราจะกะประมาณให้อยู่ช่วงเอวครับ ไม่ถ่วงหน้าไม่ถ่วงหลัง ถ่วงสองข้างซ้ายขวาให้เท่ากันครับ

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/85939296459158_IMG_0601.jpg)
แต่ละก้อน ใหญ่ ๆ หนัก ๆ ทั้งนั้น

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/95540786865684_IMG_0597.jpg)
พี่อิฐกำลังสอนวิธีร้อยตะกั่วเข้ากับเข็มขัด

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/88916837962137_vlcsnap_2015_09_14_11h16m54s25.jpg)
หลังจากรู้วิธีแล้วก็ต้องทดลองด้วยตัวเอง

ผมจะขอข้ามขั้นตอนการเรียนพื้นฐานเลยละกันเพราะว่าไม่มีภาพประกอบ เนื่องจากตอนจะไปเรียนพื้นฐาน
เราไม่ได้เอากล้องติดตัวไปด้วย
จำกันได้ไหมครับที่ผมบอกว่าการเรียนมีสามแบบ


กรณีของผมคือเรียนที่ทะเลล้วน ๆ ครับ เราใส่ชุดเต็ม แว่น บีซีดี เข็มขัด ตีนกบ และแบกถังกระโดดตูมลงที่ข้างเรือ
ก่อนโดดลงข้างเรืออย่าลืมสูบลมเข้าเสื้อบีซีดีก่อนนะครับ พอลงน้ำเราจะได้ลอยตัวที่ผิวน้ำก่อน
เพราะถ้าไม่สูบลมเข้าเสื้อก่อนโดดแล้วไม่มีสติบวกกับน้ำหนักของตะกั่วถ่วง เราอาจโผล่อีกทีแถวมหาสมุทรอินเดีย
หรืออาจกลายเป็นอาหารให้ปูกับเต่าแถวนั้นรับประทานเป็นมื้อเที่ยงได้ครับ

โดยเป้าหมายที่เราจะไปคือช่วงน้ำตื้น บริเวณหาดทรายที่เห็นอยู่ลิบ ๆ ครับ ซึ่งดีแล้วครับที่ไม่ได้ถือกล้องมา
ลองนึกภาพการว่ายน้ำบนผิวน้ำแบบมีถังออกซิเจนอยู่บนหลังดูสิครับ เราต้องสูบลมเข้าเสื้อเยอะ ๆ ให้ตัวลอย
หงายหน้าขึ้นให้ถังจมน้ำ แล้วถีบขาออกจากตัวเหมือนปั่นจักรยาน

ช็อทนี้หากมีโดรนถ่ายภาพทางอากาศบินมาแถวนี้ก็จะเห็นครูฝึกคนนึง กับมือใหม่หัดดำน้ำอีกสองคน
กำลังนอนหงายลอยตุ๊บป่องถีบตีนสะเปะสะปะ ตะเกียกตะกายเข้าหาฝั่งแลดูน่าอนาถ

ต้องบอกเลยไอ้ท่านี้มันลำบากและทุลักทุเลมาก แดดเปรี้ยง ๆ ส่องเข้าตา มองไม่เห็นจุดหมาย ทำได้แค่แหงนมองฟ้า
หลังจากผมกระเสือกกระสนถีบตีนอยู่พักนึง ผมก็พบว่า นี่กูยังมาได้ไม่ถึงครึ่งทางเลย ทั้งที่เหนื่อยจะตายห่าอยู่แล้ว

แต่แล้วหลังจากเรากระเสือกกระสนจนแทบหมดแรง เราก็มาถึงแล้ว จุดที่น้ำนิ่งพอที่จะฝึกได้ เป็นช่วงใกล้ ๆ หาดทราย
น้ำลึกประมาณสองเมตร พี่อิฐผู้เหี้ยมโหดแทบไม่ปล่อยให้เราได้หอบแฮ่ก ๆ บนผิวน้ำให้เสียเปล่า
แกบอกให้เราปล่อยลมออกจากบีซีดีเพื่อจะได้จมลงใต้น้ำ

ผมคิดในใจ "ชิบหาย หายใจบนผิวน้ำยังแย่ นี่จะให้กูลงใต้น้ำแล้วหรอวะ"
แต่ก็ได้แค่คิดในใจ เพราะมือขวาของผมกดปุ่มปล่อยลมออกจากบีซีดีเพื่อจมลงใต้น้ำแล้ว ไม่ได้ว่าสดหรืออะไร
แต่โลกใต้ทะเลมันเรียกร้องให้ผมรีบไปสัมผัสจนไม่อยากเสียเวลาไปกับการหอบเพราะความเหน็ดเหนื่อย
เพียงชั่วเคี้ยวหมากแหลก ผมก็ลงมาอยู่บนหาดทรายขาว ๆ ใต้น้ำเป็นที่เรียบร้อย
พี่อิฐเริ่มฝึกเบื้องต้นให้กับเราสองคน โดยเริ่มจากการทำให้ดูเป็นตัวอย่างก่อน ก่อนจะชี้ให้เริ่มทำทีละคน
โดยสิ่งที่ให้เราทำก็เหมือนในวีดีโอครับ การเคลียร์หน้ากาก ท่าเบื้องต้นใต้น้ำ การควานหาเร็กกูเรเตอร์เมื่อสายหลุดจากปาก
เราผ่านมันไปได้อย่างไม่ยากเย็นและใช้เวลาน้อยกว่าที่คิด วีดีโอที่เราดูไปตอนอยู่บนบกมันทำให้เราเข้าใจได้ไว
พอมาลงใต้น้ำเราเลยผ่านมันไปได้ง่าย ๆ มีประโยชน์มากนะครับวีดีโอที่ว่า ควรตั้งใจดูก่อนลงน้ำนะครับ

หลังจากทำพื้นฐานเบื้องต้นได้แล้ว เราก็ดำเล่นแถวนั้นนิดหน่อยในจุดที่ลึกขึ้น (แต่ไม่มาก) ก่อนขึ้นเรือครับ

หลังจากไปทดลองพื้นฐาน และลองดำเล่นแถว ๆ นั้นเป็นเวลาสั้น ๆ เราก็กลับขึ้นเรือครับ เพื่อที่จะไปดำจริง ๆ ซักที

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/83548174839880_IMG_0610.jpg)
แหมมันสนุกจริงเอย

พอเราขึ้นเรือกับครบทั้งสองทีม (มีอีกทีมนึงเป็นฟรั่งครับ มาดำ dsd แบบเรามากันสองคน) เรือก็แล่นออกจากจุดเดิม
ไปยังอีกที่นึงที่ไม่ห่างกันมากแต่มีความสมบูรณ์มากกว่า

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/22763849919040_IMG_0611.jpg)

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/37486033886670_IMG_0612.jpg)
เรือจอดให้เราตรงนี้


ในเวลาไม่นานนักก็มาถึงอีกจุด เป็นจุดที่เราจะลงดำกันจริงจังสักที


(http://www.sookjaipic.com/images_upload/35821248756514_IMG_0617.jpg)
เตรียมตัวลงน้ำรอบสอง


เราใช้เวลาพักผ่อนบนเรือได้ไม่นาน กินน้ำกินท่ากันจนกลับมาสดชื่นอีกครั้ง ทำการถอดบีซีดีจากถังออกซิเจนเก่า
แล้วเอาไปใส่ถังใหม่ เราทำแบบที่เคยทำรอบแรกด้วยความชำนาญมากขึ้นอีกหน่อยนึง เมื่อเรือจอด เราไม่รอช้า
สวมบีซีดีแบกถังไว้บนหลัง อัดลมเข้าเสื้อแล้วกระโดดตู้มมมมม !!

(http://www.sookjaipic.com/images_upload/36025022756722_IMG_0685.jpg)

มันเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมมากเลยแหละเธอเอ๋ย