[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

จะต้องรีบเขียนไว้ก่อนที่ความฝันนี้จะเลือนลางและหายไป เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อวานนี้วันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2554 หลังจากที่ โพส
กระทู้ที่ สุขใจ นี้แล้ว ก็นั่งพิมพ์ มรดกธรรมของท่าน พุทธทาส อินทปัญโญและนำขึ้นเว็บนั่งพิมพ์ตั้งนานแต่ได้มานิดเดียวแต่ด้วยความปรารถณา
อันแรงกล้าของข้าพเ้จ้าจึงอยากทำอะไรที่เป็นประโยชน์บ้างจึงคิดที่จะพิมพ์เผยแพร่ซึ่งเว็ปอื่นอาจจะมีอยู่แล้ว

พอพิมพ์เสร็จก็รู้สึกง่วงนอนและก็ดูทีวีจนกระทั่ง 4 ทุ่มจึงหลับไปพอหลับไปในความฝันได้ฝันว่าได้ไปสถานที่แห่งหนึ่งคิดว่าน่าจะอยู่ในกรุงเทพ ฯ นี้แหละไปกับน้องชายกระมัง ? (ในฝัน) และก็เดินไประยะทางไกลมาก 10 กิโลเมตรเห็นจะได้พอไปถึงเป็นสถานที่แห่งหนึ่งมีการสนทนาธรรมกันและก็มีพระเป็น

ตู้ (พระอยู่ในตู้) เป็นกระดาษอ่านไม่ออกในใจข้าพเจ้า anti อยู่ลึก ๆ แต่ในสถานที่นั้นรู้มีคนที่คุ้นหน้า - คุ้นตาข้าพเจ้าอยู่มากอาจเป็นคนที่เคยรู้
จักกันมากก่อน ข้าพเจ้าเลยหนีออกมาจากสถานที่แห่งนั้น และก็ไปอีกสถานทีหนึ่งเห็นสถานที่อีกสถานที่หนึ่งเป็นร้านขายยามีตู้พระเช่นเดียวกัน
และมีคนในครอบครัวกำลังจะเปิดตู้พระสวดมนต์ อ้อ.....มีอุปกรณ์ต่าง ๆ ด้วย เช่น ระฆัง กระถางธูป โต๊ะ พอเปิดตู้พระออกมาก็เห็นพระประหลาดอีกคราวนี้ยิ่งดูไม่ออกว่าเป็นพระอะไร แล้วเขากำลังทำอะไรกัน

พอตื่นขึ้นมานั่งกินน้ำชาตอนเช้าก็เลยนึกทบทวนดูว่าเมื่อคืนนี้ฝันอะไรเป็นตุ - เป็นตะ อาจเป็นเพราะว่าใจอยู่กับธรรมมะทั้งวัน อ้อ.....เมื่อก่อนนี้ก็เคยฝันทำนองนี้หลายครั้งแต่ไม่เคยเล่าให้ใครฟัง{จิตใต้สำนึก}ของคนเรามันประหลาดและ{ลุ่มลึก}มากจนเราไม่อาจเข้าใจได้แต่อยากบอกว่า...
ในความฝันนั้นไม่ดีต่อข้าพเจ้าเลย ข้อดีของเมื่อวานนี้ก็คือได้โพสบทความเกี่ยวกับธรรมมะไปหลายกระทู้จนเก็บขณะที่พิมพ์อยู่นี้ข้าพเจ้าจำเรื่องราวในฝันไม่ได้แล้วมันเลือนลางไปแล้วจึงบันทึกได้แค่นี้


หมายเหตุ........ข้าพเจ้าอยากฝันเห็นผีมากกว่าฝันแบบนี้ - เอาไปใส่ไว้ใน Blog ดีมั๊ยว่ะเนี่ย ที่ฝันแบบนี้คงจะกินข้าวก่อนนอนมั๊ง ?

---

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสคาถาประพันธ์ ดังนี้ว่า........................

ถ้าสัตว์เหล่าใด

ไม่มีหิริและโอตตัปปะในกาลทุกเมื่อไซร้

สัตว์เหล่านั้นมีสุกธรรมเป็นมูลปราศไปแล้ว

เป็นผู้ถึงชาติและ{มรณะ}ส่วนสัตว์เหล่าใด

เข้าไปตั้งหิริและโอตตัปปะไว้โดยชอบในกาลทุกเมื่อ

สัตว์เหล่านั้นมีพรหมจรรย์งอกงาม

เป็นผู้สงบ มีภพใหม่สิ้นไปแล้ว

ท่านอาจารย์ ขณะนี้มีสภาพธรรมที่เกิดขึ้นแล้วดับไปแต่ไม่มีใครรู้คือ......ไม่ได้

ประจักษ์ลักษณะของทุกข์อริยสัจและในขณะเดียวกัน{สภาพธรรม}ที่เกิดก็มีเหตุ

ปัจจัยปรุงแต่งจึงเกิดแล้วเหตุปัจจัยก็มีมากมายหลายเหตุปัจจัยแต่ปัจจัยที่

เป็นสมุทัยได้แก่ โลภะ อันนี้ยังไม่เห็นแน่ ๆ ค่ะเพราะว่าแม้ในขณะนี้{สภาพธรรม}

เกิดแล้วก็ดับก็ยังไม่เห็น....เพราะฉะนั้นที่จะให้เห็น{สมุทัย}ก็เห็นไม่ได้

ต่อเมื่อใดเห็นลักษณะของสภาพธรรมที่เกิดว่า...............................

ไม่ใช่ตัวตน สัตว์ บุคคล และ รู้ปัจจัยอื่น ๆ จึงจะเห็นได้

ว่า{โลภะ}นั้นเองเป็นสมุทัย  

แต่ก่อนที่จะเห็นว่าโลภะเป็น{สมุทัย}ต้องเห็นโลภะก่อน

และไม่ใช่เห็นโลภะโดยชื่อเพราะว่าโดยชื่อนี้สามารถที่จะบอกได้ว่ามี{โลภมูลจิต}

กี่ดวง และ มีโลภเจตสิกซึ่งเกิดกับโลภมูลจิต สามารถที่จะบอกได้แต่แม้ในขณะนึ้เอง

มีโลภะมูลจิตไหม ? บอกได้ตามตำรา แต่ความจริงแล้วถ้ามี{สติสัมปชัญญะ}ขณะใด

สามารถที่จะรู้ได้ในวันหนึ่ง ๆ ว่าขณะใดที่ไม่เป็น{กุศลจิต}และขณะนั้นไม่ใช่โทสมูลจิต

ไม่ใช่โมหะมูลจิตถ้าเป็นผู้ที่ศึกษาละเอียดกว่านั้นก็จะรู้ว่าขณะใดที่ไม่ใช่วิบากจิต

{กิริยาจิต}ขณะนั้นเป็นโลภะมูลจิตและการที่จะรู้จักโลภมูลจิตไม่ใช่รู้เพียงชื่อก็โดย

การเป็นผู้ที่มีปกติเจริญ{สติปัฏฐาน}ที่ว่าเป็นผู้มีปกติเจริญสติปัฏฐานนั้นก็คือว่าไม่ใช่

มีความตั้งใจไม่ใช่มีความจงใจไม่มีความตั้งใจที่จะให้ไม่มีโลภะให้เป็นสมาธิ

แล้วก็จะได้เห็นอะไร ๆ ถ้าโดยลักษณะนั้นจะไม่เห็นสมุทัยคือโลภะ

เพราะฉะนั้น............ถ้าเป็นผู้มีปกติเจริญสติหมายความว่าขณะหนึ่งขณะใดในชีวิต

ประจำวันอาจจะอยู่บ้าน หรือว่าไปธุระทำกิจการงาน กำลังสนทนา กำลังอ่าน

หนังสือพิมพ์กำลังดูโทรทัศน์หรือว่ากำลังทำอะไรอยู่ก็แล้วแต่ซึ่งเป็นชีวิต

ประจำวันจริง ๆ แล้วสติเกิดตามธรรมดาตามปกติขณะนั้นจะรู้ได้เลยค่ะว่าเป็น

โลภtมูลจิตแน่ ๆ

ในขณะทีต้องการสี่งหนึ่งสี่งใดที่กำลังกระทำอยู่ในขณะนั้น

เรี่มรู้ลักษณะของโลภะ แต่ก็ยังไม่เห็นว่าเป็นสมุทัย

จนกว่าจะรู้ปัจจัยต่างๆที่เกิดร่วมกันเมื่อนั้นจึงจะรู้ว่า

ตราบใดที่ยังมีโลภะอยู่

ตราบนั้นก็ยังมีเหตุที่จะให้เกิดทุกข์อยู่

คุณกฤษณา  อย่างหนึ่งเมื่อทุกขอริยสัจได้แก่{สภาพธรรม}ที่เกิดดับ

และสมุทยอริยสัจได้แก่ โลภเจตสิกแต่ในเมื่อโลภะเจตสิกเองก็เป็นสภาพธรรม

ที่เกิดดับอย่างนี้จะมิจัดว่า{สมุทยอริยสัจ}เป็นทุกขอริยสัจหรือค่ะ

จะเป็นการซ้ำซ้อนของอริยสัจย์หรือเปล่าค่ะ ?

ท่านอาจารย์  เป็นการที่ทรงแสดงสภาพของปรมัตถธรรมแม้ว่าโลภะมูลจิตหรือ.........

โลภะเจตสิกก็เป็นสังขารธรรมเป็นสังขารธรรมมีปัจจัยปรุงแต่งเกิดขึ้นแล้วก็ดับไป

แต่ถ้าจะแยกสังขารธรรมทั้งหมดออกว่าในบรรดาสังขารธรรมทั้งหลายนั้น

สังคตธรรมใดเป็น

สมุทัยก็มีโลภะและ{อวิชชา}แต่ก็ทรงแสดงโลภะอย่างเดียว

แต่ก็หมายรวมถึง{อวิชชา}ด้วย

เพราะว่าโลภะจะเกิดโดยไม่มี{อวิชชา}ไม่ได้

ถ้ามีแต่อวิชชาเฉย ๆ ก็ไม่ได้ต้องการอะไร

เพียงแต่ไม่รู้เท่านั้นเองค่ะไม่รู้ลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ

แต่ไม่มี{พืชเชื้อ}ที่เป็นความต้องการที่เป็นความขวนขวาย

เพราะฉะนั้น........โลภะจึงเป็นสมุทัย...............

---

สนทนาธรรมที่มูลนิธิศึกษาและเผยแพร่อภิธรรม มูลนิธิบ้านธรรมะ บุคโล ดาวคะนอง ธนบุรี

---

ไปนอนดูโทรทัศน์ก่อนเดี๋ยวมาใหม่ หุ หุ หุ

---

http://www.facebook.com/itsariyathanakorn (http://www.facebook.com/itsariyathanakorn)

http://twitter.com/soka45 (http://twitter.com/soka45)

http://forums.212cafe.com/boxser/ (http://forums.212cafe.com/boxser/)

---

มรดกของป้า ยาวเฟ้ยเลยป้าของหนูมีแต่หนังสือไปหยิบของเขามจากโรงพยาบาลบ้า(ก็เลยบ้า ๆ บอ ๆ อย่างนี้) อ้อ.....เจ๊ ผักเขา

ส่งข้อความมาผิดคนละ ป้าจ๋า