พิมพ์หน้านี้ - สนทนาธรรม(อีกแล้ว)

(http://www.taklong.com/landscape/t/118413P204005-1.jpg)

http://www.fungdham.com/download/song/allhits/20.wma

ไปดูหนังเรื่อง"ความสุขของกะทิ"ก่อนดีฝ่า(ห้ามขโมยภาพไปโพสเล่น)ง่วงนอนเดี๋ยวมาใหม่สนทนาธรรมที่มูลนิธิบ้านธรรมะ

สมาชิกท่านใดสนใจฟังธรรมเชิญติดต่อได้ที่มูลนิธิบ้านธรรมะ

คุณบุษบงรำไพ กราบท่านอาจารย์ที่เคารพค่ะเมื่อสักครู่ท่านอาจารย์

ก็ได้กล่าวบอกว่าสภาพธรรมที่ปรากฏอยู่เนี่ยง่ายไหมที่จะรู้น่ะ

ค่ะดิฉันคิดว่าจริง ๆ มันปรากฏอยู่เนี่ยมันน่าจะง่ายที่จะรู้แต่

คราวนี้เราไม่ทราบงัยค่ะท่านอาจารย์ว่าอะไรนั่นแหละคือ{ธรรม}

ตั้งแต่เล็ก ๆ ขึ้นมานี่ก็ไม่ได้ฟังธรรมเลยก็ไม่ทราบว่า

อะไรคือ{ธรรม}ตอนโตมาแล้วเนี่ยถึงฟัง มันก็ยังฟังน้อยเพราะ

ฉะนั้น.........ตรงนี้แหละค่ะท่านอาจารย์ มันจะเป็นจุดที่ทำให้เราไม่

ทราบว่าอะไรคือ(ธรรมที่)ปรากฏ

ท่านอาจารย์ ค่ะนี่เป็นเหตุที่เรานั่งที่นี่งัยค่ะแล้วเหมือนเด็กอนุบาล

นักเรียนอนุบาลจริง ๆ หรือใครไม่อยากจะอยู่ชั้นนี้ค่ะอยากจะไปไกลๆ น่ะค่ะ

คุณบุษบงรำไพ อาจารย์ค่ะ แต่จะไปไกลแค่ไหนถ้าไม่เข้าใจตรงนี้มันก็

ไม่มีประโยชน์น่ะค่ะ

ท่านอาจารย์ ถูกต้องค่ะเพราะฉะนั้น........การศึกษาต้องตามลำดับ

แล้วก็เป็นการเข้าใจของเราเองน่ะค่ะที่ห่วงใยก็คือว่า..........ขอให้

เป็นความเข้าใจของแต่ละท่านที่ฟังแล้วก็พิจารณาแล้ว

ไตร่ตรองแล้วก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องอื่นที่ไม่ปรากฏน่ะค่ะแต่

ว่าให้เข้าใจว่าสิ่งที่มีจริง ๆ ในขณะนี้เคยเป็นเราเคยเข้าใจ

ผิดว่าเราน่ะค่ะแต่พระผู้พระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า

ทรงตรัสรู้และทรงแสดงว่าเป็นธรรม คือเป็นสิ่งที่ไม่มีใคร

สามารถจะบังคับบัญชาได้เลย

เห็นเกิดขึ้นเนี่ยค่ะไม่ให้เห็นไม่ได้เพราะเห็นเกิดแล้ว

ถ้าไม่มีเหตุปัจจัยที่จะให้เห็นเกิดเห็นเกิดได้ไหมคะ ?

คนตาบอดเนี่ยค่ะยังไง ๆ ก็เห็นไม่ได้เพราะไม่มีเหตุ

ปัจจัยที่จะให้เห็นเกิดขึ้น

นอนหลับสนิทก็ไม่มีเห็นเพราะไม่มีปัจจัยที่เห็นจะเกิด

เพียงค่อย ๆ พิจารณาถึงความจริงในชีวิตประจำวันเนี่ยน่ะค่ะ

แยกออกมาเป็นแต่ละขณะแล้วก็แต่ละทาง เช่น ทางตา

กำลังมีสิ่งที่เป็นธรรมไม่ใช่เราทางหู มีสิ่งที่เป็นธรรม ลักษณะ

ต่างกับทางตาเพราะฉะนั้น{ธรรม}เริ่มมีลักษณะให้เห็นว่า...........................

ต่าง ๆ กันไม่ใช่อย่างเดียวกันเลย

เมื่อหมอที่จะเยียวยาความเจ็บป่วยมีอยู่

ถ้าไม่แสวงหาหมอนั้น ไม่ยอมให้หมอนั้นเยียวยาความเจ็บป่วย

นั่นไม่ใช่ความผิดของหมอ

เป็นความผิดของบุรุษนั้นแต่ผู้เดียวฉันใด

ก็ผู้ใดถูกความเจ็บป่วย คือ กิเลสบีบคั้นหนัก

ไม่แสวงหาศาสดาผู้ฉลาดในทางระงับกิเลสซึ่งมีอยู่

ก็เป็นความผิดของบุรุษผู้นั้นผู้เดียว

ไม่ใช่ความผิดของศาสดา

ผู้ขจัดความเจ็บป่วยคือ{กิเลส}ก็ฉันนั้นเหมือนกัน

สุขใจในธรรม => ธรรมะทั่วไป ธารธรรม - ธรรมทาน => ข้อความที่เริ่มโดย: 時々๛कभी कभी๛ ที่ 23 กุมภาพันธ์ 2554 14:13:16