[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

(http://tonybluestorm.files.wordpress.com/2012/03/cropped-4d.jpg)

บทสนทนา.. กับท่านผู้เฒ่า
(ธรรมนิพนธ์จากทิเบต)
A Conversation with an Old Man

(http://tonybluestorm.files.wordpress.com/2011/01/backgrounf-golden-light.jpg?w=350)

รจนาเป็นภาษาทิเบตโดย ลามะ กุน-ตัง กน-ชก ตรอน-เม
แปลพากย์ภาษาอังกฤษโดย เกลน เอ็ช มูลลิน
แปลพากย์ภาษาไทยโดย พัลลภ กฤตยานวัช

(http://hqwallpapers.eu/thumbnail/close-up_flowers_water_drops_dew_desktop_1600x1200_wallpaper-1059389.jpg)

สัมโมทนียกถา

ได้อ่านเรื่องคำสนทนากับท่านผู้เฒ่า
ซึ่งแปลมาจากภาษาธิเบตเป็นภาษาอังกฤษ
และมีผู้สนใจแปลเป็นภาษาไทย มีต้นฉบับภาษาอังกฤษไว้ด้วย
เหมาะสำหรับนักศึกษาจะได้อ่าน
ได้ความรู้ทางภาษาด้วย ได้หลักธรรมที่เขาสนทนากันด้วย

เหมือนยิงนกได้สองตัว เป็นประโยชน์มาก
ผู้ใคร่รู้ไม่ควรละเลยไม่สนใจ จักขาดทุน
จงช่วยกันอ่านเพื่อศึกษา จะได้ปัญญาเพิ่มขึ้น
หลวงพ่ออ่านแล้ว เห็นว่าเป็นประโยชน์มาก
จึงขอแนะนำแก่ผู้แสวงหาปัญญาควรศึกษาอย่างยิ่ง

พระปัญญานันทะ (พระพรหมมังคลาจารย์)
วัดชลประทานรังสฤษฏ์ อ.ปากเกร็ด จ.นนทบุรี
๑๕ ธันวาคม ๒๕๔๘


(http://tonybluestorm.files.wordpress.com/2011/01/brilliant-light-of-self1.jpg?w=105)

คัดลอกโดย.. คุณสาวิกา
http://larndham.net/index.php?showtopic=29550 (http://larndham.net/index.php?showtopic=29550)
 
(http://tonybluestorm.files.wordpress.com/2011/01/brilliant-light-of-self1.jpg?w=180)

ขอนอบน้อมแด่ พระผู้มีพระภาคเจ้าทั้งหลาย
ผู้หลุดพ้นแล้ว จากข่ายแห่งสังสารวัฏผู้ปราศจากกองทุกข์
แห่งความเกิด ความแก่ ความเจ็บ และความตาย
ขอพระผู้มีพระภาคเจ้าทั้งหลายเหล่านั้น ได้โปรดดลใจ
ให้ข้าพระองค์ สามารถตัดกรงข่ายแห่งการเวียนว่ายตายเกิด
ในภพภูมิแห่งสังสารวัฏนี้ด้วยเถิด

(http://hqwallpapers.eu/thumbnail/flowers_desktop_1920x1200_wallpaper-1054807.jpg)

นำมาแบ่งปันโดย.. คุณดอกไม้  (http://larndham.net/forum/html/emoticons/73.gif)

(http://www.pixellife.ru/ts/landscape/060118.jpg)

(https://lh4.ggpht.com/5qjp2MP-O2WUY4S9O34VJwmr-mKDGBb1VUeXSTrAMWUI-ozQfWM-1DycQpcLthSBQRicYdE=s170)

ณ กาลครั้งหนึ่ง มีผู้เฒ่าหง่อมชราท่านหนึ่ง
นอนอ่อนระโหยโรยแรง อยู่ข้างถนนริมราวป่า
ณ ที่นั้น มีชายหนุ่มผู้อหังการ์ ได้ผ่านมาพบเข้าพอดี
และ ต่อไปนี้ คือ บทสนทนาของบุคคลทั้งสอง

ท่านผู้เฒ่าเอย ท่านนั่ง ท่านเดิน หรือท่านทำอะไรก็ตาม
ท่านไม่เหมือนใครเลยที่กระผมเคยประสบพบเห็น
มีเหตุปัจจัยเช่นไรหนอ ที่ก่อให้ท่านเป็นอย่างนั้น?

เมื่อได้ยินคำถามเช่นนี้ ท่านผู้เฒ่าจึงเอ่ยวจีตอบว่า...
เจ้าหนุ่มเอย เจ้าโลดแล่นระเริงไป ด้วยความภาคภูมิใจ
และหยิ่งผยองในความหนุ่มแน่นแห่งเนื้อหนังมังสาของเจ้า
จงฟังข้าให้ดี เมื่อหลายปีผ่านมาแล้ว
...ข้ายิ่งมีความแข็งแรงมากกว่าเจ้าเสียอีก

(http://www.pixellife.ru/ts/landscape/096198.jpg)

ในการวิ่ง ข้าวิ่งเอาชนะม้า และเมื่อข้าต้องการดักจับสัตว์
ข้าก็อาจจับจามรีป่า ณ แดนเหนือได้
ข้าสามารถเดินเหินได้อย่างแคล่วคล่องว่องไว
ราวกับนกโบยบินในนภากาศ และใบหน้าของข้าก็สวยสดงดงาม

ข้านุ่มห่มด้วยเสื้อผ้าแพรพรรณที่งามระยับมีเพชรนิลจินดาประดับแต่ง
ดื่มกินอาหารอันเลิศรสโอชา
และข้าขี่ม้าที่ทรงพลังวังชา วิ่งพุ่งมุ่งหน้าได้อย่างรวดเร็วที่สุด

ไม่มีเกมกีฬาใด ที่ข้าไม่เคยเล่น ไม่มีความสุขสำราญใด ที่ข้าไม่เคยสัมผัส
ข้าไม่เคยคิดถึงมัจจุราช แม้แต่เสี้ยววินาที หรือมีสติใคร่ครวญถึงวัยชรา

เสียงครึกครื้นรื่นเริง และสรวลเสเฮฮา ของบรรดาเหล่ามิตรสหาย
และปวงเครือญาติที่แวดล้อมข้า ทำให้ข้าจดจ่ออยู่แต่ในเรื่องเหล่านั้น
และเมินหน้าหันเหไปจากความจริงอื่น

(http://images.niichi.multiply.com/image/ratRspWRO4QaCy-od+v+eg/photos/1M/300x300/9862/T-T.JPG?et=du0oNPfwALgEjsrX7Wo7Tg&nmid=0)

แต่แล้วความทุกข์ระทมแห่งวัยชรา ก็ค่อยๆ คืบคลานมาสู่ข้า
ตอนแรกข้าก็ไม่ได้สังเกตุเฝ้าดู
แต่เมื่อข้ารู้ข้าเห็นก็สายไปเสียแล้ว
เวลานี้เมื่อข้าส่องดูกระจกเงา
ข้าต้องเบือนหน้าหนีจากความจริงที่ข้าเห็น

บุคคลใดที่บวชตามแบบประเพณีตันตระ
น้ำพระพุทธมนต์แห่งตันตระ จะเริ่มหลั่งจากศีรษะก่อน
และลามไหลลงไปสู่ทั่วสรรพางค์กาย
ความตายนั้นหนา ก็เคลื่อนมาเฉกเช่นเดียวกัน
เส้นผมบนศีรษะของผู้คนจะเริ่มเปลี่ยนเป็นสีขาว
และอาการแห่งชราภาพอื่นๆ ก็แสดงออกมาอีก

เส้นผมของข้า ขาวราวกับเปลือกหอยทะเล
ข้าไม่ได้ย้อมผมเปลี่ยนสีใหม่
แต่ทว่าพญามัจจุราชเทพแห่งความตายได้ถ่มน้ำลายรดใส่ข้า
และสะเก็ดขาวนั้นจึงปกคลุมไปทั่วศีระษะของข้า

(http://hqwallpapers.eu/thumbnail/close-up_nature_white_flowers_desktop_2560x1600_hd-wallpaper-1130025.jpg)

ริ้วรอยยับย่นปรากฏบนใบหน้า ไม่เปล่งปลั่งอิ่มตึง
ดังช่วงสมัยที่ยังเป็นเด็กน้อยเยาว์วัย ... เหล่านี้ไซร้
บ่งบอกถึงอายุขัยสมควรที่ถูกจัดสรรให้
จากเงื้อมมือของพระกาลผู้กลืนกินสรรพสัตว์

ข้าต้องขยิบนัยน์ตาอย่างต่อเนื่อง
นี่มิใช่ว่า ข้าระคายเคืองจากหมอกควัน
... ทว่าสายตาของข้านั้นได้พร่ามัวลงแล้ว
ข้าจึงต้องขยิบขยี้ตา เพื่อให้มองเห็นได้ชัดเจน

เมื่อข้าเอนตัวไปข้างหน้าเช่นนี้
และใช้มือป้องหู เพื่อให้ได้ยิน
... นี่หาใช่ว่า ข้าอยากฟังเสียงกระซิบความลับจากเจ้า
แต่เป็นเพราะว่า หูข้ามันตึง และเสียงทั้งหลาย
เสมือนอยู่ไกลออกไป ข้าจึงต้องดึงตัวเจ้าเข้าใกล้ชิด
เพื่อให้ได้ยินเสียงที่ชัดเจนจากเจ้า

(http://hqwallpapers.eu/thumbnail/flowers_desktop_2560x1600_wallpaper-1054819.jpg)

(http://1.bp.blogspot.com/_x8M0jj64m_w/TSsUSOqDsyI/AAAAAAAAEe0/QGKEalBhsdY/s640/Slide14.jpg)

น้ำมูกไหลออกจากจมูกข้าโดยไม่ตั้งใจ
นี่คือเกล็ดแข็งแห่งช่วงสมัยที่ข้ายังหนุ่มน้อยเยาว์วัยที่ถูก
หลอมละลายไป
โดยสุริยาแห่งวัยชรา.. หาใช่ว่าเป็นไข่มุกขาว ที่กราวร่วง
จากสร้อยคอไม่

ฟันทั้งหมดของข้าได้หลุดร่วงไป
นี่มิใช่ จะเป็นส่วนหนึ่งแห่งรอบวงจรที่ส่อแสดงว่า
ฟันซี่ใหม่จะกลับงอกขึ้นมาอีก
แต่ทว่าอาหารที่หล่อเลี้ยงชีวิตนี้ ได้ถูกกลืนกินสิ้นแล้ว
และอุปกรณ์การดื่มกิน ก็ถูกเก็บออกเสียแล้ว

ข้าไม่ระเริงสุขอย่างต่อเนื่อง
เพราะเหตุว่า ข้าประสงค์จะคารวะต่อพระแม่ธรณี ด้วยอุทกธารา
ก็หาไม่....
แต่ทว่าสิ่งทั้งหลายที่ข้าเคยเสพสุขสำราญนั้น
มาบัดนี้ มีแต่สร้างความรำคาญแก่ข้า
และน้ำลายจากปากของข้า ก็ไหลออกไปเองตามธรรมของมัน

(http://hqwallpapers.eu/thumbnail/close-up_nature_flowers_desktop_1920x1200_wallpaper-1109070.jpg)

การพูดคุยสนทนาของข้า ที่คลุมเครือไม่ชัดเจนนั้น...ก็หาใช่ว่า
ข้าจะส่งภาษาที่แปลกใหม่ที่ข้าเรียนรู้มาจากแดนไกล ถิ่นหนาว
หากเพราะว่าในอดีตกาลที่ล่วงผ่านมานั้น
... ข้าเอาแต่พูดคุยอย่างไร้สาระ ไม่หยุดหย่อน
แต่มาบัดนี้ ลิ้นของข้าได้กร่อนทรุดชำรุดลงแล้ว

ใบหน้าของข้าอันน่าเกลียดน่าชังที่เจ้ามองเห็นนั้น
หาใช่เป็นหน้ากากวานร ที่ข้านำมาสวมใส่...
แต่หากเป็นหน้ากาก แห่งวัยหนุ่มของข้าเอง ...
หน้ากากหนุ่มที่ข้าขอยืมมาใช้เพียงชั่วคราว
ทว่ามาบัดนี้ ผู้เป็นเจ้าของเขาเรียกรับกลับคืน ...
จึงเหลือแต่กระดูกแห่งมรณา ที่น่าชิงชังดำรงอยู่

(http://hqwallpapers.eu/thumbnail/flowers_tulips_farms_desktop_3200x1200_wallpaper-1066807.jpg)

ข้าสั่นหัวแกว่งไปมา อย่างต่อเนื่อง
...นี่หาใช่ว่า ข้าจะสื่อเรื่องส่งสัญญาณ ว่าข้าคัดค้าน
ไม่เห็นด้วย
แต่เพราะว่าพญามัจจุราชเทพแห่งความตายได้ทุบตีข้า
ด้วยไม้เท้า ...
และหลังจากนั้น ข้าจึงมีสมองความจำที่เสื่อมลง

อาการเดินของข้าที่เจ้ามองเห็น
สายตาข้าที่ทอดกวาดลาดต่ำไปตามพื้นถนน...
หาใช่เป็นการมองค้นหาเข็ม ที่ทำตกหล่นสูญหาย ..
แต่วัชรมณีแห่งวัยหนุ่มของข้า ได้ตกลงสู่พื้นพสุธา
และข้าต้องเดินโยกเยกด้วยอ่อนล้าอ่อนแรง
จนแทบจะจำชื่อตัวข้าเองไม่ได้

(http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcS3e8b7p-S_ZN_qQRO3qblMwnbxU-cGWnzYCbonyHd3Ke14VWPOdw)

(http://1.bp.blogspot.com/_IdJQlNhL1SA/Sfll4ViwjfI/AAAAAAAAAak/Xos4WfdJ3jw/s400/DSC_5014.JPG)

อาการวิธีที่ข้า ต้องลุกนั่งด้วยสี่แขนขา
...นี่มิใช่ว่า ข้าจะเล่นสนุกเลียนแบบปวงสัตว์จตุบาท
แต่เป็นเพราะว่าขาข้าไม่มีแรงพยุงกาย ได้อีกต่อไป...
ข้าจึงต้องใช้องคาพยพทุกส่วนของข้า
ทั้งแขน และขาเข้าช่วยในการเคลื่อนไหว

ลีลาวิธีที่ข้าหย่อนตัวลงกระแทกนั่ง...ก็หาใช่ว่า
ข้าตั้งใจจะแสดงอาการไม่สุภาพ...
ทว่าเส้นสายแห่งความสุขสราญของข้าได้แตกสลาย
และสายใยแห่งความหนุ่มแน่นของข้าก็ถูกตัดรอนฉีกขาด
...ดังนั้นตัวข้า จึงไม่อาจเคลื่อนไหวได้อย่างสง่างาม

(http://i.artfile.ru/s/519914_150512_18_ArtFile_ru.jpg)

เมื่อข้าเดิน ข้าต้องเดินโขยกเขยกไปมา...
นี่มิใช่ว่า ข้าจะวางท่าโอ้อวดอหังการ์ และส่อแสดงว่า
ข้าเป็นผู้มีอิทธิพลยิ่งใหญ่...แต่เพราะว่าความหนักอึ้งแห่งวัยชรา
ได้ทุ่มทับใส่ข้า ข้าจึงไม่อาจจะเดินได้อย่างตรงดี

สองมือข้าที่สั่นระริกระรัวไหว
...นี่มิใช่ว่า ข้าตื่นเต้นดีใจใคร่ได้รับวัชรมณี
แต่จักขุแห่ง พญามัจจุราช จ้องมองปราดมาที่ข้ารอคอยที่จะแย่งชิงมณีแห่งชีวิต
ปลิดไปจากมือของข้า...และข้าต้องประหวั่นพรั่นพรึงใจในสิ่งที่จะเกิดขึ้น

(http://i.artfile.ru/s/634351_250512_26_ArtFile_ru.jpg)

ข้าต้องจำกัดการกินอาหารเพียงน้อยนิด...นี่หาใช่ว่า
ข้าคิดตระหนี่ถี่เหนียว ทว่าพลังการย่อยอาหารของข้าได้เสื่อมด้อยถอยลงแล้ว
...และข้ากลัวจะตายเร็ว หากหลงกินมากเกินไป

เสื้อผ้าบางเบาที่ข้าสวมใส่...หาใช่เป็นการวางแผน
เพื่อไปร่วมงานสังคมหรูหรา
ทว่ากำลังกายที่มีของข้า ได้เสื่อมถอยลงมา
...แม้แต่การใส่เสื้อผ้านั้น ก็เป็นภาระที่หนักแล้วสำหรับข้า

อาการวิธีที่ข้าหายใจฟืดฟาดรุนแรงนั้น
...หาใช่ว่าข้ากำลังสวดมนต์ภาวนา เพื่อแผ่เมตตาแก่ผู้อื่นก็หาไม่
หากนั่นเป็นสัญญาณว่า ในอีกไม่ช้าไม่นานนี้
ลมหายใจแห่งชีวีของข้ากำลังจะสิ้นสลายกลายเป็นหนึ่งเดียวกับฟากฟ้า

(https://janeannethorne.files.wordpress.com/2012/05/golden-swan.jpg)

อาการแปลกพิเศษนานาแห่งพฤติการณ์ของข้า
หาใช่เป็นการแสดงศิลปลีลาอันเลอเลิศ
แต่เป็นเพราะว่า ข้าถูกจู่จับโดยพญามัจจุราช
และข้าไม่อาจมีลู่ทางใดที่จะทำได้อย่างที่ข้าคิดอย่างที่ข้าปรารถนา

ข้าหลงลืมสิ่งทั้งหลายที่ข้าได้กระทำลงไป
...นี่หาใช่ข้าจงใจแสดงว่า ตัวข้าไม่ใส่ใจในความมานะพากเพียร
แต่เป็นเพราะว่า สมองของข้าถูกทำลาย อีกทั้งความจำ
และสติปัญญาของข้าได้เสื่อมด้อยถอยลงแล้ว

(https://encrypted-tbn1.google.com/images?q=tbn:ANd9GcSXMH-AUHmhcYoXcN8mTvgAptAEVvz7etg_Zd4_Je56wKy84IuR)

เจ้าไม่ต้องมาหัวเราะเยาะข้าหรอก
เพราะถ้วนทั่วทุกคนย่อมหนีไม่พ้นวัยชราภายในช่วงเวลา
อีกไม่กี่ปีที่จะมาถึงนี้ สัญญาณแรกแห่งมรณา ก็จะมาเยือนตัวเจ้าเช่นเดียวกัน

คำพูดของข้าอาจจะไม่ถูกหู ถูกใจเจ้า
...แต่อีกไม่นานหรอกหนาภาวะเช่นนี้ก็จะมีมาสู่เจ้า
ในยุคสมัยนี้ผู้คนมักมีชีวิตสั้น...และไม่มีหลักประกันใดว่า
ตัวเจ้าจะมีอายุยืนยาวหลายขวบปี เช่นเดียวกับตัวข้า
และมาตรแม้นว่าตัวเจ้าจะมีอายุยืนยาวเช่นข้า
...แต่ก็หามีหลักประกันใดว่า
เจ้าจะมีพละกำลังแห่งกาย วาจา และใจ
...เฉกเช่นผู้เฒ่าชราวัย ที่อยู่ต่อหน้าเจ้า ณ กาลบัดนี้


(http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:tsUAwF-D9EEcxM:http://image.dek-d.com/9/1076250/11718360.jpg)

(http://images02.evisos.com.ar/images/advertisements/2011/03/11/vendo-chacra-en-campo-grande-misiones_92dae01f_3.jpg)

เจ้าหนุ่มน้อย ถึงกับถอยผงะ และร้องอุทานอย่างเศร้าสลดว่า

"โอ้ ! ท่านผู้น่าสมเพชเวทนา ผู้ถูกวาจาดูหมิ่นดูแคลนจากปวงผู้คน
และถูกกระโชกโดยเหล่าสุนัขมากหลาย
ร่างกายของท่านก็ช่างน่ารังเกียจ น่ารันทด และหมดเรี่ยว หมดแรง
กระผมขอเลือกที่จะตาย ณ กาลบัดนี้
มากกว่าที่จะมีชีวิตอยู่ในภาวะหดหู่ชราวัยเช่นท่าน"

ท่านผู้เฒ่าอมยิ้ม กล่าวว่า

(http://hqwallpapers.eu/thumbnail/green_nature_leaves_water_drops_macro_dew_desktop_2560x1600_hd-wallpaper-1135211.jpg)

"เจ้าต้องการจะหนุ่มแน่นชั่วนิรันตรกาล
และเจ้าไม่ต้องการจะเป็นคนแก่ คนชรา
เจ้าพูดว่า เจ้าขอเลือกที่จะตายมากกว่าจะกลายเป็นคนแก่ผู้ชรา
แต่เมื่อเวลาแห่งความตาย ย่างกรายเข้ามาใกล้
เจ้าก็จะรู้เองว่า มิใช่ง่ายเลยที่จะเผชิญหน้ากับความตายได้อย่างเต็มใจ
และอย่างอาจหาญมั่นใจ

มาตรแม้นว่าใคร ไม่เคยทำร้ายสุภาพชน
สำรวมตนอยู่เนืองนิตย์ และบำเพ็ญจิตภาวนา
สมาทานไตรสิกขา มีรักษาศีล ทำสมาธิ และเจริญปัญญาญาณ
บางทีท่านเหล่านี้ อาจจะตายได้อย่างสงบสุข

(https://encrypted-tbn0.google.com/images?q=tbn:ANd9GcQ8LCwaPM0Bps904uxBei_sGlkFFPAMjvLuY8hfKZirgRqPemGu)

แต่ก่อนนี้ตัวข้า หาได้ใส่ใจสักน้อยนิด
หาได้คิดคำนึงถึงคุณค่าทางจิตวิญญาณ
แต่ ณ กาลบัดนี้ ร่างกายของข้าได้แก่ชราลงแล้ว
ข้าจึงรู้สึกสำนึกได้่ว่าเป็นโอกาสแสนดีในทุกวี่วัน
ที่จะหมั่นฝึกฝนอบรมภาวนาในแนวทางแห่งธรรมมรรคา
และตัวข้าเอง ก็ยังไม่อยากจะตายเร็วนัก"

(http://hqwallpapers.eu/thumbnail/sunset_landscapes_nature_trees_grass_green_day_desktop_2560x1600_hd-wallpaper-1136259.jpg)

(http://www.212cafe.com/boardvip/user_board/cm99/picture/01132_29.jpg)

เมื่อท่านผู้เฒ่าได้กล่าวเช่นนั้น
เจตคติ.. ของเจ้าหนุ่มน้อย ก็พลันแปรเปลี่ยน

"ใช่แล้ว ท่านผู้เฒ่าเอย เป็นความจริงยิ่งแล้ว
สิ่งที่กระผมพบเห็นประจักษ์ด้วยสองตาของกระผม
และสิ่งที่กระผมได้ยินด้วยสองหูนั้น
เป็นสิ่งที่ยืนยัน ถึงสิ่งที่ท่านกล่าวอย่างแท้จริง
คำพูดของท่านสะท้านสะเทือนอารมณ์กระผมอย่างลึกล้ำ
ความทุกข์ยากลำบากของผู้เฒ่าชราวัย ช่างใหญ่หลวงยิ่งนัก

ท่านผู้เฒ่าเอย ท่านผ่านพ้นประสบการณ์มามากมาย
ดังนั้นได้โปรดเถิด ได้โปรดบอกความจริงแก่กระผม
ไม่มีวิธีการใดเลยเทียวหรือ
ที่บุคคลจะเอาชนะซึ่งความน่าสะพึงกลัวนี้ได้ ?

(http://www.dhammajak.net/board/files/ae_718.jpg)

ท่านผู้เฒ่าอมยิ้มอีกคำรบหนึ่ง

"มี...ยังมี มรรควิธี ที่จะเอาชนะความน่าสะพึงกลัวนี้ได้
และเป็นอุบายวิธีที่ไม่ยากเกินไปหรอกหนา
ด้วยว่าสรรพสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นมา ย่อมต้องดับสิ้นสลายไป
แลหาใช่มีทุกชีวิตที่จักสถิตอยู่ได้ถึงวัยชรา

ในการดำรงชีพมีชีวาโดยไม่ม้วยมรณานั้น
ต้องอาศัยอมฤตธรรมอันเป็นทิพยวิเศษ
และนั่นเป็นสิ่งพิเศษเอกอุที่จะบรรลุได้ยากยิ่ง

ผู้ยิ่งใหญ่ทุกท่านในอดีตกาลที่ผ่านมา ได้ม้วยมรณาลงสิ้นแล้ว
ไม่ว่าจะเป็นพระพุทธเจ้า พระโพธิสัตว์ พระอรหันต์
และพระราชา ผู้ที่ทรงคุณธรรม
เช่นเดียวกับผู้ที่ทำบาปกรรมอกุศล
ถ้วนทั่วทุกคน ต้องผจญกับความตายในวันหนึ่ง

แล้วตัวเจ้าจะพึงแตกต่างไปจากนี้หรือไฉน ?

(http://www.bloggang.com/data/v/visutthisiri/picture/1293933466.jpg)

"ผิว์กระนั้น หากผู้ใดหมั่นเจริญภาวนา ในมรรคาวิถีแห่งจิตวิญญาณ
จิตเบิกบานแนบแน่นอยู่กับปิติสุข
ไม่ว่าเขาผู้นั้นจะอายุมากน้อยเพียงใดก็ตาม
เมื่อยามความตายได้มาถึง
บุคคลนั้นก็เปรียบประดุจดังเด็กน้อย ที่คล้อยเดินกลับบ้าน
อย่างสุขสำราญเริงใจ
เจ้าหนุ่มเอย แม้แต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็มิได้กล่าวถึงอุบายวิธี
ที่ลึกซึ้งมากไปกว่านี้

นี่คืออนุศาสนีที่มีแก่เจ้า ที่กลั่นมาจากจิตเบื้องลึกที่สุดของข้า
มันออกมาจากใจของข้า หาใช่เพียงจากปากของข้าเท่านั้น
ชะตากรรมของเจ้าอยู่ในกำมือของเจ้าเอง
และเจ้าควรจะเชื่อถือไว้วางใจ ในมโนธรรมสำนึกลึกลงไปในตัวเจ้า"

(http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQVk0zYIPnBiOgm7zmupDMBfaXfKRuTSy5AcphC6bBEsaNlpX0&t=1&usg=__FsHmAbvVyq7A9PIltURHRCORLlk=)

เมื่อได้ฟังคำกล่าวเช่นนี้ หนุ่มน้อยจึงเอ่ยวจีตอบว่า

"จริงแล้วท่านเอย ท่านผู้เฒ่ากล่าวถูกต้องแล้ว
แต่ก่อนที่กระผมจะมอบตัวอุทิศตน เพื่อฝึกฝนอบรมจิตอย่างลึกซึ้งจริงจัง
ยังมีบางประเด็นที่กระผมใคร่ขอความแจ่มกระจ่าง

ตัวอย่างเช่น...ความต้องการกลับไปหาครอบครัวของกระผม
รวมทั้งเรื่องบ้านเรือน และทรัพย์สมบัติพัสถาน
เมื่อกระผมจัดการเรื่องเหล่านี้เสร็จเรียบร้อยดีแล้วนั่นแหละ
กระผมจึงจะแวะกลับมาหา และสนทนากับท่านอีกครั้งหนึ่ง"

(http://www.indepencil.com/indepencilpic&file/dark_world_by_barrena.jpg)

ท่านผู้เฒ่าฟังแล้ว ถึงกับสะอึกอึ้งกล่าวว่า

"แนวคิดของเจ้า ไร้ซึ่งเหตุแลผลอันสมควร
แต่ก่อนนี้ ข้าก็มีชีวิตล่วงผ่านด้วยการคิดว่า
จะเริ่มฝึกฝนภาวนาในอีกไม่ช้านี้
แต่กิจการงานที่มีอยู่นั้น เปรียบประดุจดังหนวดเคราของเหล่าบุรุษ
ไม่ว่าเจ้าจะโกนมันออกเท่าใด การโกนก็หาได้จบสิ้นลงไม่
หนวดเคราใหม่ก็ยังงอกออกมาอีกร่ำไป
สำหรับตัวข้า ปีแล้วปีเล่าผ่านไปเช่นนี้
แต่กิจการงานของข้า ก็หาได้สิ้นสุดลงไม่
การผัดวันประกันพรุ่งเป็นเพียงการลวงล่อตัวเอง

หากเจ้าคิดจะผัดวันให้เนิ่นนานเรื่อยไป
เจ้าก็ไม่มีหวังที่จะก้าวหน้าสัมฤทธิ์ในทางจิตวิญญาณ
และการสนทนาของเรา ก็ไร้ผลสูญเปล่า
เจ้าก็เพียงแต่กลับไปบ้านของเจ้า
และปล่อยให้ตัวข้า ผู้แก่เฒ่าชรานี้
ได้นั่งสมาธิภาวนา สงบจิตไปตามลำพัง"

(http://i35.photobucket.com/albums/d188/savika/1126661498.jpg)

หนุ่มน้อยร้องดังออกมาอย่างตื่นตกใจแทบสิ้นสติ

"ท่านผู้เฒ่าเอย ท่านอย่าได้เคืองขุ่นกระผมเลย
คงจะเป็นการโง่เขลาเบาปัญญาของกระผมกระมังหนอ
หากกระผมจะละทิ้งสรรพสิ่งทุกอย่างของกระผม
ที่ได้ขวนขวายหามาตลอดชีวิต ! "

เมื่อรับฟังเช่นนี้ ท่านผู้เฒ่าจึงเอ่ยวจีตอบว่า
"เออหนอ เจ้าอาจพูดถ้อยคำเช่นนี้กับข้าได้
แต่พญามัจจุราช ผู้สถิตอยู่ ณ แดนใต้
หาได้คำนึงถึงแผนการของใครไม่

เจ้าควรจะเจรจากับพญามัจจุราช
แต่ทว่าเมื่อท่านมาพบกับเจ้า เรียกหาตัวเจ้านั้น
ท่านจะไม่ถามหรอกว่า เจ้าเป็นคนหนุ่มหรือเป็นคนแก่
สูงส่งหรือต้อยต่ำ ยากจนหรือร่ำรวย

พร้อมที่จะม้วยมรณาแล้วฤาหาไม่
ทุกผู้คนจะถูกบังคับให้ต้องลาลับจากไปโดยโดดเดี่ยวลำพัง
ทิ้งไว้ซึ่งกิจการงานที่ยังทำคั่งค้างอยู่
สายใยแห่งชีวิต จะขาดสะบั้นอย่างฉับพลันทันใด
ประดุจสายเชือกใยป่านที่ขาดกระจุยเมื่อรองรับของหนัก

(http://th08.deviantart.net/fs50/300W/f/2009/299/f/e/death_by_mr_twingo.jpg)

ไม่มีเวลาเหลือเพื่อการวางแผนล่วงหน้า
ก็การตายที่ปราศจากธรรมปัญญา
ช่างเป็นการตายที่น่าสมเพชเวทนา ณ จุดเวลาแห่งการม้วยมรณานั้น
ความคิดของผู้คนจะพลันแปรเปลี่ยนสู่การมองเห็น
ความสำคัญของกรรม และอนิจจภาวะ

จะเป็นประโยชน์มากกว่านี้หรือไม่หนอ
ที่เจ้าจะปรับจิตเปลี่ยนใจเสียใหม่แต่บัดนี้
ในช่วงที่ยังพอจะมีเวลาเหลือ เพื่อการบำเพ็ญภาวนา
แต่ทว่าอนุศาสนีที่มีประโยชน์ล้ำค่า
ช่างหาได้ยากยิ่งในโลกนี้ และผู้ที่ปฏิบัติตามได้ ก็ยิ่งมีน้อยนักหนา"

(http://www.dhammajak.net/board/files/268_1202889369.jpg_318.jpg)

เมื่อรับฟังท่านผู้ชรากล่าวธรรมกถาเช่นนี้
เจ้าหนุ่มน้อยถึงกับสะอึกอึ้ง ด้วยซาบซึ้งตรึงจิต
จึงก้มตัวลงหมอบราบ กราบท่านผู้เฒ่า เอ่ยว่า

"ไม่เคยมีมหาคุรุใด บนอุตมบัลลังก์อันบรรเจิด
ไม่เคยมีมหาโยคี หรือปรัชญาเมธีล้ำเลิศคนใด
ที่เคยให้ธรรมนิเทศแก่กระผม
ด้วยอนุศาสนีที่ละเอียดลึกซึ้งตรึงใจมากไปกว่านี้

ท่านผู้เฒ่าเอย...ท่าน คือกัลยาณมิตรทางจิตวิญญาณที่แท้จริง
และกระผมขอปฏิญาณว่า จะปฏิบัติตามธรรมเทศนาของท่าน
ขอท่านได้โปรดประทานคำแนะนำแก่กระผม เพิ่มเติมในเรื่องนี้ด้วยเถิด"

(http://img142.imageshack.us/img142/8041/nature1411aq4.jpg)

ท่านผู้เฒ่าจึงเอ่ยวจีตอบว่า

"ตัวข้าเองอาศัยอยู่ในโลกนี้ มายาวนานหลายขวบปี
ดังนั้น ข้าจึงได้รู้เห็นชีวีมามากมายหลายหลาก
ไม่มีเรื่องใดที่เข้าใจได้ยากยิ่งไปกว่า เรื่องธรรมวิถีแห่งจิตวิญญาณ
ธรรมวิถีที่ส่งผลต่อการเลื่อนชั้นชีวีที่สูงขึ้นไปสู่อิสรภาพ
และการตรัสรู้แจ้ง เห็นจริงในสรรพสิ่ง

ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ที่จะเจริญภาวนา
จนมองเห็นประจักษ์แจ้ง ในสัจธรรมที่ทรงแสดง
โดยพระพุทธเจ้าทั้งหลาย และยากยิ่งขึ้นไปเป็นทวีตรีคูณ
ที่จะจำรูญจำเริญภาวนา ในช่วงแก่เฒ่าชราวัย

(http://gotoknow.org/file/mim_kpt/279439435_a5872b7df2.jpg)

ในช่วงหนุ่มเยาว์วัยนี้แหละหนา
คือกาลเวลาเหมาะเจาะแห่งการเรียนรู้
แลทำความคุ้นเคยกับพระสัจธรรมคำสอนของพระบรมศาสดา
และเมื่อถึงวาระที่ต้องแก่เฒ่าชราวัย ตามขวบปีที่ผันผ่าน
ก็ง่ายที่จะสืบสานดำรงตนอยู่ในธรรมภาวนานั้น"

(http://3.bp.blogspot.com/-HPol1cCQyqI/TaheWqTLhmI/AAAAAAAAGLQ/FAPgGp9LbqY/s320/green+nature+falls+images.jpg+%25283%2529.jpg)

"มาตรแม้นว่าผู้ใดได้เข้าใจแจ่มประจักษ์
แม้แต่เพียงสักประเด็นหนึ่งของคำสอนนี้
กรรมทั้งหลายที่กระทำ ก็จะนำส่งผลที่เป็นกุศลวิบาก

ไม่จำเป็นเลยที่จะต้องวิพากษ์ขบคิดทางตรรกปรัญชา
แต่เมื่อมีประสบการณ์รู้แจ้งเห็นจริงทางจิต
กรรมทั้งหลายที่กระทำ ทั้งทางกาย วาจา และใจ
ก็จะน้อมนำก้าวไปสู่ธรรมทัศน์แห่งจิตวิญญาณ

(http://4.bp.blogspot.com/-BwDLl6Upej0/TahcIqG1tCI/AAAAAAAAGKQ/54ggZOsFa_0/s320/green+nature+images.jpg+%252833%2529.jpg)

รากฐานของการฝึกฝนอบรมธรรมที่ถูกต้องแท้จริง
ย่อมต้องอิงอาศัยพระธรรมมาจารย์ และต้องมีการสำรวมสังวร
ในการเจริญภาวนาของตนอย่างรอบคอบไม่ประมาทพลาดพลั้ง
ประดุจดั่งที่ทุกคน ต้องระวังดวงตาของตนฉะนั้น

จงหันหลังให้กับการดิ้นรนทำงานตามโลกีย์วิถี
และจงมุ่งมั่นอยู่กับการศึกษา การทำสมาธิ และการเจริญภาวนา
ในเรื่องที่เป็นแก่นธรรมคำสอนอันทรงคุณล้ำค่าขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
และของท่านสองขะปะ ผู้เป็นธรรมทายาทในทิเบต

ด้วยการปฏิบัติตนในธรรมวิถีเช่นนี้
และด้วยการตั้งจิตดำรงมั่นในมรรคาวิธีแห่งการสะสมบุญบารมี
และการชำระจิตใจให้ปราศจากกิเลสอกุศล วิชชา
และปัญญาญาณก็จะเบิกบานเกิดผลดำรงอยู่กับผู้นั้น

เจ้าหนุ่มน้อย ผู้เป็นธรรมบุตรแห่งข้าเอย
ณ กาลบัดนี้ เจ้าจะได้บันเทิงเริงใจในอมฤตธรรม
และสรรพประสงค์ของเจ้าจะสัมฤทธิ์ผล"

(http://www.chathamframeshop.com/images/butirskiy/images/Autumn-Leaves_jpg.jpg)

(http://2.bp.blogspot.com/-wET1Lxx20cM/TahcdhWbTNI/AAAAAAAAGKk/8mjOSPlG-Us/s320/green+nature+images.jpg+%252837%2529.jpg)

การสนทนาธรรมดำเนินไปในครรลองเช่นนี้
และแล้วบุคคลทั้งสองนั้นก็ได้กลายเป็นธรรมกัลยาณมิตร
ได้สถิตอาศัยอยู่ปฏิบัติธรรมร่วมกันในราวป่า
ปราศจากปัญหาโลกธรรมแปดรบกวน
มีจิตดำรงมั่นยืนนาน อยู่ในฌานสมาธิภาวนา

ข้าพเจ้าขอจบเรื่องราวเกี่ยวกับท่านผู้เฒ่า
และเจ้าหนุ่มน้อยที่ได้พบกัน ณ ราวป่าในวันหนึ่ง
และเห็นพึงบันทึกคำสนทนานี้ไว้
เหตุที่ข้าพเจ้าเขียนเรื่องนี้ขึ้นมา
ก็เพื่อว่าจะได้เป็นพลานุภาพดลใจให้แก่ตัวข้าพเจ้าเอง
และแก่ผู้อื่นในการเร่งรัดปฏิบัติธรรมต่อไป

(http://hqwallpapers.eu/thumbnail/green_mountains_artwork_rivers_3d_abstract_desktop_1920x1200_wallpaper-1113404.jpg)

ข้าพเจ้าผู้ประพันธ์ คือ กน-ชก เต็น-ไป ดรอน-เม
หาใช่เป็นผู้ที่ผ่านประสบการณ์วิเศษในชีวิต
แต่ข้าพเจ้าคิดว่าเพื่อหิตานุหิตประโยชน์แก่อนุชนคนรุ่นหลัง
การสนทนาในครั้งนี้ ควรจะมีการบันทึกไว้
ด้วยมุ่งหมายว่ากุศลธรรมทั้งหลาย
จะพึงบังเกิดขึ้นในจิตใจของมวลมนุษยชาติ

(http://www.sookjai.com/Themes/default/images/post/xx.gif)


(http://i70.photobucket.com/albums/i105/mayry008/poem/___0161.jpg)

สาวิกา ... ในฐานะผู้นำมาพิมพ์เผยแพร่
คาดหวังว่าเรื่องราว "บทสนทนากับท่านผู้เฒ่า" นี้
คงจะเป็นประโยชน์แก่ผู้อ่านทุกท่าน
ขอทุกท่านพึงน้อมระลึกถึง การได้เกิดเป็นมนุษย์
และได้พบพระพุทธศาสนานั้น มีค่ายิ่งนัก ...

(http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQJu3UIcdgLnGbux8K7OLc-RnjawZXD7J7WAqcHh6Bp08Ce4MOprg)

และขอส่งท้ายเรื่องราวนี้ไว้ด้วยคำสอนของ
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช ค่ะ

"หนทางยังมีอยู่ ผู้เดินทางยังไม่ขาดสาย
ลงมือเสียแต่วันนี้
ก่อนที่กระแสลมแห่งกาลเวลา
จะพัดพารอยพระบาทของท่านหายไป
เพราะถึงเวลานั้น
พวกเราก็จะต้องระหกระเหินไร้ทิศทาง
ไปอีกนานแสนนาน"

(http://imagecache6.allposters.com/MED/36/3697/7G8AF00Z.jpg)

http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=14866 (http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=14866)
Pics by : Google
ใต้ร่มธรรมดอทเน็ต * สุขใจดอทคอม
อกาลิโกโฮม.. บ้าน ที่แม้จริง...

กุศลผลบุญใดที่พึงบังเกิดจากธรรมทานนี้ ขอจงเป็นบุญเป็นปัจจัย
แด่ท่านผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องในธรรมทานเหล่านี้ ทุกๆท่าน
รวมทั้งท่านเจ้าของภาพ ทุกๆภาพ เรียนขออนุญาตใช้ภาพ
ไว้ ณ ที่นี้... นะคะ
อนุโมทนาสาธุ.. ที่มาทั้งหมดมากมายค่ะ