|
หัวข้อ: ทำไมจึงต้องสวดบทโพชฌงคปริตร เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 14 กุมภาพันธ์ 2563 15:29:02 (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/97265255740947_untitled_320x200_.png) ทำไมจึงต้องสวดบทโพชฌงคปริตร เรื่องนี้มีความเป็นมาอย่างไร โพชฌงคปริตร หมายถึง ปริตรว่าด้วยธรรมเป็นไปเพื่อตรัสรู้ คำว่า โพชฌงค์ บางครั้งเรียกว่า สัมโพชฌงค์ ปรากฏในสังยุตตนิกาย มหาวารวรรค พระไตรปิฎก เล่ม ๑๙ มี ๗ ประการ คือ สติ (ความระลึกได้) ธัมมวิจยะ (ความสอดส่องธรรม) วิริยะ (ความเพียร) ปีติ (ความอิ่มเอมใจ) ปัสสัทธิ (ความสงบใจ) สมาธิ (ความตั้งใจมั่น) อุบกขา (ความวางเฉย) ส่วนประวัติความเป็นมา มีดังนี้ ครั้งหนึ่ง เมื่อพระพุทธองค์ประทับอยู่ในเวฬุวันวิหาร ใกล้กรุงราชคฤห์ พระมหากัสสปเถระอาพาธเป็นไข้หนักอยู่ที่ถ้ำปิปผลิคูหา พระพุทธองค์ได้เสด็จไปทรงเยี่ยม และตรัสโพชฌงค์ ๗ ประการประทาน ทำให้ท่านหายจากอาพาธ ครั้งหนึ่ง พระมหาโมคคัลลานเถระอาพาธเป็นไข้หนักอยู่บนเขาคิชฌกูฏ พระพุทธองค์เสด็จไปเยี่ยม และตรัสโพชฌงค์ ๗ ประการประทานอีกเช่นกัน ทำให้ท่านหายจากอาพาธ ครั้งหนึ่ง พระพุทธเจ้าประชวรเป็นไข้หนัก พระมหาจุนทเถระเข้าไปเฝ้าเยี่ยมพระอาการประชวร พระพุทธองค์โปรดให้พระมหาจุนทเถระสวดโพชฌงค์ถวาย พอสดับโพชฌงค์ที่ท่านพระมหาจุนทเถระถวายแล้ว พระองค์ก็ทรงหายจากพระอาการประชวร ด้วยเหตุนี้นั่นเองจึงเป็นเหตุให้เชื่อกันว่า บทโพชฌงคปริตรเป็นพระพุทธมนต์สำหรับสวดสาธยายให้หายจากโรคภัยไข้เจ็บ ที่มาข้อมูล คลังความรู้ สำนักงานบัณฑิตยสภา |