|
หัวข้อ: พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๘๖ มูสิกชาดก : หนูกับสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ เริ่มหัวข้อโดย: Kimleng ที่ 16 พฤษภาคม 2567 15:38:58 (http://www.sookjaipic.com/images_upload_2/13576513404647__500_320x200_.jpg) พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๘๖ มูสิกชาดก หนูกับสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ ในอดีตกาลเมื่อพระเจ้าพรหมทัตครองราชสมบัติอยู่ในเมืองพาราณสี พระโพธิสัตว์กำเนิดเป็นหนู มีร่างกายอ้วนท้วนเหมือนลูกสุกรอ่อน มีหนูหลายตัวเป็นบริวาร ครั้งหนึ่ง หมาจิ้งจอกตัวหนึ่งหวังจะลวงกินหนูเหล่านี้ จึงแหงนหน้าจ้องดวงอาทิตย์ ยืนเท้าเดียว พระโพธิสัตว์เห็นก็เข้าใจว่าเป็นผู้ทรงศีล เข้าไปถามชื่อ มันตอบว่า “เราชื่อธรรมกะ” “ท่านมายืนเท้าเดียวเพราะเหตุใด” “ถ้าเหยียบสี่เท้าแผ่นดินคงไม่อาจทนเราไหว ที่ต้องอ้าปากเพราะกินลมอย่างเดียวไม่กินอย่างอื่น ที่ต้องจ้องดวงอาทิตย์ก็เพราะเรานอบน้อมพระอาทิตย์” แต่นี้ก็เป็นวิธีที่จะลวงกินหนูของมัน หนูจึงมีจำนวนลดลงตามลำดับ แต่ก่อนพวกเราต้องเบียดเสียดกันอยู่ เดี๋ยวนี้ดูหลวมๆ ไป พวกหนูสงสัยจึงนำมาเล่าให้พระโพธิสัตว์ฟัง พระโพธิสัตว์ก็คิดว่าเพราะเหตุใดหนอ จึงคิดว่าต้องพิสูจน์เรื่องนี้ จึงคอยสังเกตหมาจิ้งจอกในเวลาที่ปรนนิบัติหมาจิ้งจอก ให้พวกหนูออกหน้า ตนอยู่หลังเพื่อน พลันนั้นมีเสือมา สุนัขจิ้งจอกเห็นจึงรีบมาสะกัด พระโพธิสัตว์จึงกล่าวว่า “เจ้าสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ การบำเพ็ญพรตของเจ้านี้มิใช่การปฏิบัติในศีลธรรม แต่เจ้าแอบอ้างเอาธรรมเป็นธงขึ้นไว้เพื่อเบียดเบียนสัตว์อื่น” กล่าวจบพญาหนูก็กระโดดขึ้นเกาะคอมัน กัดที่ซอกคอใต้คางจนถึงแก่ความตาย ฝูงหนูพากันกัดกินหมาจิ้งจอกเสียงดังมูมมาม พวกหนูก็อยู่กันอย่างมีความสุขตลอดมา นิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “อย่าหลงเชื่อคนที่มีพฤติกรรมเอาธรรมบังหน้า”” พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า น ฆาสเหตูปิ กเรยฺย ปาปํ ไม่ควรทำบาปเพราะเห็นแก่กิน (๒๗/๒๕๕) ที่มา : นิทานชาดกจากพระไตรปิฎก : พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ ฉบับสมบูรณ์ จัดพิมพ์เผยแพร่ธรรมโดยธรรมสภา สถาบันบันลือธรรม |