[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

ควรที่ทุกคนจะคิดถึงประโยชน์ของการเกิดมามีชีวิตเป็นมนุษย์ในขณะนี้ทุกคนย่อม

จะมีทางเดินของชีวิตซึ่งมี ๒ ทาง คือ ทางหนึ่งเลือกที่จะหมุนเกลียวเข้าให้จมลึกลง

ในปลักของสังสารวัฏฏ์ต่อไปและ อีกทางหนึ่ง คือ เลือกที่จะหมุนเกลียวออกจาก

สังสารวัฏฏ์ทีละเล็กทีละน้อย

เพราะฉะนั้น ธรรมต้องพิจารณาทุกเรื่องไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของโลภะ - โทสะ

โมหะโดย พิจารณาตนเองว่าการที่ยังมีความติดข้องยึดมั่นผูกพันในบุคคลควรที่จะ

คลายเกลียวออกหรือจะหมุนเกลียวให้แน่นเข้าไปอีกเพราะว่าในภพหนึ่งชาติหนึ่งทุก

คนต้องมีความผูกพันมีความยึดมั่นใน บุคคลต่าง ๆ โดยฐานะต่าง ๆ แต่ก็ควรที่จะได้

พิจารณาว่า ควรที่จะคลาย หรือ ยึดมั่นให้มากขึ้น

หรือแม้แต่ในเรื่องของ โทสะ ความโกรธก็เช่นเดียวกัน ถ้าท่านผู้ใดยังมี ความโกรธ

ในบุคคลใด ขณะนั้นเป็นอกุศล จะคลายเกลียวออก คือ ละความโกรธและให้อภัย

หรือว่าจะหมุนเกลียวของโทสะให้มากขึ้นแน่นขึ้นไปอีกเป็นความจริงที่ว่าวันหนึ่ง ๆ

หาเรื่องที่จะให้โกรธได้ไม่ยาก

(เช่นเดียวกันกับการหาวัตถุที่จะเป็นที่พอใจก็ไม่ยากเช่นกัน)

ได้ยินอะไรนิด ๆ หน่อย ๆ ความโกรธก็เกิดขึ้นได้แต่ ถ้าจะเป็นผู้พิจารณาหาเหตุผล

ว่าผู้พูดอาจจะพูดไปด้วยความไม่รู้ หรือ เป็นการได้ฟังมาเพียงผิวเผิน หรือ ด้วยความ

เข้าใจผิดขณะนั้นจิตใจก็จะสบายมากทีเดียวไม่เดือดร้อนหมดเรื่องจบเรื่อง

ทุกอย่างเพราะฉะนั้นทุก ๆ ขณะในชีวิตเป็นขณะที่จะได้พิจารณาถึงประโยชน์

ของความเป็นผู้ตรงที่จะรู้ว่ากุศลทั้งหลายย่อมเป็นประโยชน์กว่าอกุศล

ในขณะนี้มีโมหะ คือ ขณะที่เห็น ก็ไม่รู้สภาพความจริงของนามธรรมและรูปธรรมใน

ขณะที่กำลังเห็นในขณะนี้เองหรือแม้ในขณะที่ได้ยินเดี๋ยวนี้ไม่รู้ลักษณะของนามธรรม

และ รูปธรรม ในขณะที่ได้ยินและเสียงที่ปรากฏขณะนี้จะ คลายเกลียวจากโมหะโดย

การอบรมเจริญปัญญารู้ลักษณะของสภาพธรรม หรือว่าจะพอใจในการหมุนเกลียวของ

โมหะให้มากขึ้นอีกโดยละเลยการที่จะระลึกศึกษารู้สภาพธรรมที่กำลังปรากฏ

นี่คือเส้นทางของชีวิตที่ทุกคนจะพิจารณาเลือกเดินต่อไปทุก ๆ ขณะแม้ในขณะนี้เอง