|
หัวข้อ: ในการให้ เริ่มหัวข้อโดย: หมีงงในพงหญ้า ที่ 12 กรกฎาคม 2553 02:24:24 [ ข้อความต่อไปนี้ ถูกโพสท์ขึ้นโดย เมาเท่น จากบอร์ดเก่า ]
ในการให้ เขาสรรเสริญเหลือเกินกับการให้ ใครต่อใครจึงสละละหวงแหน เที่ยวอุดหนุนต่อผู้ที่ขาดแคลน บางครั้งทำเหมือนแม้นยัดเยียดกัน ในการให้ผู้ให้ไม่หวังผล อนุเคราะห์ผู้คนเพื่อสร้างสรรค์ แม้นพบความเหนื่อยยากไม่รำพัน ให้ทานนั้นด้วยพยายามยิ่งกำลัง ในการให้ไม่ใช่เหมือนหมายทิ้ง ระบายสิ่งของเหลือใช้ในหนหลัง เป็นการให้ที่ด้อยค่าปราศพลัง เห็นเป็นของรุงรังไม่ไยดี ในการให้ควรให้อย่างเหมาะกาล บำเพ็ญทานสมสนองครองสุขศรี ให้ในสิ่งที่ผู้รับเกิดยินดี หรือเป็นที่ต้องการเพราะจำเป็น ในการให้ควรใฝ่ใจอย่างเปรมปรีดิ์ ภายหลังใจไม่มีความเคืองเข็ญ เมื่อนึกถึงใจไม่ทุกข์และร่มเย็น และไม่เห็นเป็นภาระการดูแล ในการให้ไม่สุดโต่งเกินพอดี มีความอยากของตนนี้เพิ่มกระแส เกิดเรื่องราวยุ่งยากตามเป็นแพ ผู้รับอาจขาดแค่เพียงนิดเดียว ในการให้มีเงื่อนไขที่สละ คือเพียรละสิ่งหวงแหนไม่แลเหลียว เกิดประโยชน์แก่ผู้รับอย่างกลมเกลียว ทุกส่วนเสี้ยวแห่งการให้ไม่ไร้บุญ โดย พี่ดอกแก้ว [10 ก.ย. 2552 , 11:50:41 น.] หัวข้อ: Re: ในการให้ เริ่มหัวข้อโดย: หมีงงในพงหญ้า ที่ 12 กรกฎาคม 2553 02:25:15 การให้..เป็นการชำระกิเลสให้เบาบาง ฉะนั้น การให้จึงเป็นผลดีโดยตรงแก่ผู้ที่ทำทุกครั้ง แม้ว่าผู้รับหรือใครจะไม่สรรเสริญ แต่บุญกุศลนั้นย่อมสรรเสริญผู้กระทำด้วยอานิสงส์และผลแห่งกรรมนั้นอยู่แล้ว
การให้ที่ดีนอกจากจะมีความยินดีสละแล้วยังต้องเหมาะกับกาลด้วย หากผู้รับไม่ต้องการหรือให้มากเกินไปก็จะกลายเป็นการกระตุ้นกิเลสของผู้อื่นให้เฟื่องฟูได้ เพราะปกติของผู้ให้..มักมีความปรารถนาที่จะให้ตามใจตน และบางที ในการให้นั้นก็เกินความต้องการของผู้รับ ...ในบางครั้งการให้เช่นนี้จึงก่อโทษให้มีการเพ้อพร่ำคล้ายทวงบุญคุณที่อุตส่าห์ทำอะไรๆ ให้ตั้งมากมาย แต่ผู้รับกลับทำเมินเฉยเหมือนไม่รู้ค่า การให้ด้วยความปรารถนาดีในครั้งแรก...จึงกลายเป็นการลงทุนทางความรู้สึกในเวลาต่อมา และนั่นก็คือเรื่องของกิเลส แต่ถ้าหากพิจารณาได้ถึงความเหมาะสมในการให้ ปัญหาความน้อยเนื้อต่ำใจหรือการทวงบุญคุณก็จะไม่เกิดขึ้นในภายหลัง และจะได้พลังแห่งกุศลอย่างเต็มที่ โดย พี่ดอกแก้ว [10 ก.ย. 2552 , 12:01:47 น.] หัวข้อ: Re: ในการให้ เริ่มหัวข้อโดย: ขม..ค่ะึึ ที่ 13 กรกฎาคม 2553 17:13:10 (http://i300.photobucket.com/albums/nn27/turboscraps/amizade/amiz020.gif) *** ความสุขยิ่งกว่าการให้คือ...? *** ชาย หนุ่มคนหนึ่งมีชีวิตที่เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ หน้าตาหล่อเหลา มีการศึกษาสูง มีงานการที่มั่นคง มีความก้าวหน้าในอนาคต มีคนรักใคร่รอบข้าง เรียกว่าใครเห็นใครรู้เป็นต้องอิจฉา วันหนึ่ง ชีวิตที่สมบูรณ์แบบของชายคนนี้ยิ่งสุดยอด สมบูรณ์แบบมากขึ้น เมื่อพี่ของเขายอมควักเงินก้อนโต ซื้อรถสปอร์ตคนงามเป็นของขวัญให้กับน้องชาย ไม่ต้องบอกว่าเจ้าตัวจะยินดีปรีดาแค่ไหน เพราะรถสปอร์ตสุดหรูคันนี้ ชายหนุ่มนายนี้ฝันอยากได้ เป็นเจ้าของมาตลอดชีวิต เมื่อความฝันเป็นจริง สิ่งที่ชายหนุ่มคิดทำอย่างแรกคือ ขับเจ้ารถสปอร์ตตระเวนไปตามที่ต่างๆให้สมอยาก ใจหนึ่งต้องการทดสอบแรงม้าที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องเครื่อง ว่าจะมีเรี่ยวแรงเต็มกำลังแค่ไหน อีกใจก็แน่นอนว่า ใครที่มีรถสวยแรงขนาดนี้ คงไม่บ้าเก็บเอาไว้ดูตามลำพัง ที่โรงรถในบ้าน ขับโฉบเฉี่ยวไปมาสักพัก ก็ถึงเวลาพักทั้งเครื่องและคน ชายหนุ่มจัดแจงจอดรถข้างถนน ระหว่างกำลังพักผ่อนอิริยาบถ เขาเห็น เด็กคนหนึ่งเดินลูบๆคลำๆ รอบรถคันงาม ด้วยกิริยาท่าทีชื่นชอบรถสปอร์ตอย่างเห็นได้ชัด ชายหนุ่มรู้สึกภาคภูมิใจในการเป็นเจ้าของ สิ่งที่หลายต่อหลายคนใฝ่ฝัน เขาเดินยืดอกมาที่รถ พร้อมพูดจาทักทายเด็กคนนั้นด้วยน้ำเสียงมั่นใจ ดั่งขุนศึกผู้ชนะสงคราม "ระวังหน่อยน้อง เดี๋ยวเป็นรอย" เขาบอก เด็กคนนั้นมองไปยังชายหนุ่มเจ้าของเสียง ก่อนจะพูดตอบ "รถของพี่เหรอ สุดยอดจริงๆ" "แน่นอน" เขาตอบ "พี่ซื้อมาราคาเท่าไหร่" เด็กคนเดิมถาม "คนอื่นอาจต้องควักสตางค์ซื้อเอง แต่พี่ไม่ต้อง เพราะพี่ชายพี่ซื้อให้เป็นของขวัญ" "โอ้โห! ดีจัง ผมอยาก...." เด็ก คนเดิมพูดตะกุกตะกักชะงักในตอนท้าย ชายหนุ่มคิดในใจว่า เด็กคนนี้คงไม่กล้าพูดต่อ เพราะที่เด็กอยากจะพูดแต่ยั้งปากยั้งคำไว้นั้น คงต้องการบอกว่าอิจฉาตัวเขาเอง อยากจะเป็นอย่างเขาบ้าง ...มีพี่ที่แสนดีซื้อรถสุดหรูให้เป็นของขวัญ... แต่สิ่งที่ชายหนุ่มคิดกลับผิดถนัด "โอ้โห ดีจัง ผมอยาก....เป็นอย่างพี่ชายของพี่จัง" เด็กคนนั้นพูด "ผมจะได้ซื้อรถให้น้องชายผมนั่งบ้าง" ชายหนุ่มถึงกับอึ้ง ในสังคมทุกวันนี้ ที่ใครๆ ตั้งหน้าตั้งตาแต่จะรับ หรือบางคนไม่ยอมรอ ใช้กำลังความได้เปรียบแย่งชิงของคนอื่นมาเป็นของตัวเอง แต่เด็กคนนี้กลับคิดสวนทางใครๆ ...เขาอยากเป็นผู้ให้ มากกว่าเป็นผู้รับ... .... ชายหนุ่มมองเด็กด้วยความรู้สึกทึ่ง และพูดออกมาทันทีว่า "อยากนั่งรถเล่นกับฉันไหม" "ครับ อยากมากเลย" หลังจากขับรถเล่นอยู่พักหนึ่ง เด็กชายหันมาพูดด้วยดวงตาวาวแวว "คุณจะกรุณาขับรถไปหน้าบ้านผมได้ไหมครับ" ชายหนุ่มยิ้มน้อยๆ เขาคิดว่าเขารู้ดีว่าเด็กหนุ่มต้องการอะไร เขาคงต้องการให้เพื่อนบ้านเห็นว่าเขาได้นั่งรถคันโตกลับบ้าน แต่ชายหนุ่มคิดผิดอีกแล้ว "คุณจอดตรงบันไดนั่นล่ะครับ" เขาวิ่งขึ้นบันได จากนั้นสักครู่จึงกลับมาแต่เขาไม่ได้วิ่ง เขาอุ้มน้องตัวเล็กๆที่ขาพิการมาด้วย และวางน้องลงที่บันไดล่าง กอดไว้และชี้ไปที่รถ "นั่น ไง บัดดี้ รถคันที่พี่เล่าให้ฟัง" พี่ชายของเขาซื้อให้เป็นของขวัญ เขาไม่ต้องเสียตังค์เลย สักวันหนึ่งพี่จะซื้อให้น้องบ้าง น้องจะได้ดูของสวยๆ งามๆ ด้วยตาของน้องเองเหมือนที่พี่เคยเล่าให้ฟัง" ชายหนุ่มลงจากรถ แล้วอุ้มเด็กน้อยขึ้นรถ พี่ชายปีนตามขึ้นมานั่งใกล้และแล้วทั้งสามก็เริ่มออกเดินทาง ชายหนุ่มรู้แล้วว่า "ความสุขยิ่งกว่าการให้" หมายถึงอะไร? (http://i39.tinypic.com/dyoe3c.jpg) |