[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

ข้อความง่าย ๆ ให้เป็นข้อคิด

การที่มีโอกาสที่จะได้ฟังธรรมหรือศึกษาธรรมนั้น -

เป็นสิ่งที่หาโอกาสไดก้ยากมากถึงแม้จะมีโอกาส

ก็มีเวลาแค่นิดเดียวเพราะฉะนั้นลองคิดดูว่าใน 1 วัน

ขอชีวิตในมนุษย์ภูมินั้นแค่นิดเดียวฉะนั้นจึงไม่ควรประมาทเลยที่จะ

มาศึกษาเพื่อที่จะให้เข้าใจยิ่งขึ้นไม่ควรที่จะประมาทในชีวต

และในชีวิตประจำวันนั้นต้องรู้เท่าทันกิเลสที่แฝงมากับการทำบุญเช่น

ในการทำทานนั้นอย่าไปคิดว่าทำมากๆคั้งเดียวหรือคิดว่า

ตนเองนั้นทำมากกว่าเขาอย่าไปคิดอย่างนั้นเพราะว่า

เป็นการมีมานะเกิดขึ้นแล้วเมื่อตายจากภพนั้น

ก็จะไปเป็นทาสของบุคคลอื่น และที่สำคัญเมื่อเปรียบเทียบแล้ว

คนทำบุญ 25 สตางค์ กับคนทำบุญ หลายพันล้านบาท

เมื่อึคนทำบุญ 25 สตางค์มีจิตอันเป็นกุศล

เพื่อที่จะลดความตระหนี่ลงได้ ส่วนคนที่ทำบุญ

พันล้านบาทนั้นต้องการได้ความสรรเสริญไม่ได้เป็นการทำเพื่อ

ขัดเกรากิเลสแต่เป็นการสร้างความอยากนั่นเอง

เพราะฉะนั้นเห็นไหมว่าขณะนั้นโลภะเกิดแล้ว

พูดไปแล้วอาจจะได้บุญเพียงเล็กน้อยแต่ไม่คุ้มกันเลย

การทำทานนั้นแม้จะทำมูลค่าเท่าใดนั้น

ถ้ามีจิตที่เพื่อต้องการลดความตระหนี่นั้นก็ได้บุญเท่ากัน

ฉะนั้นอยากถามว่าทำบุญเพื่ออะไรต้องการอยากได้บุญหรือ

รักษาศีลเพื่ออะไร ? ต้องการอยากได้บุญหรือ ?

แม้แต่ทำกุศลอะไรก็มีตวามอยากเกิดขึ้นหรือ

แท้ที่จริงแล้วการทำกุศลหมายถึงการขัดเกรากิเลสของตนเอง

นี้แหละคือกุศลจริง ๆยกตัวอย่างเช่นคนใส่บาตร

ทุกเช้าเป็นเวลา 2 วันกับพระคุณเจ้า 1 รูป กับคนใส่บาตร

1 วัน กับพระคุณเจ้าล้านรูปถ้าพูดไปแล้วขอถามว่า

คนไหนจะได้บุญมากกว่ากัน

ขอตอบว่าคนที่ใส่บาตรเป็นเวลาสองวันได้บุญเยอะกว่า

เพราะว่าการใส่บาตรของคนที่ใส่ 2 วันนั้นมีความเพียร

ความอดทนมากกว่าไม่มีความเกรียจคร้านในการทำกุศล

มีการทำกุศลหลายครั้งกว่า

นี่แหละขอให้คิดว่าการทำกุศลไม่ได้ขึ้นอยู่

กับว่ามูลค่าและที่สำคัญอย่าไป ดูถูก คนอื่นเขา

เพราะว่าเป็นการแสดงมานะถือตัวนั่นเอง