ลองอ่านและร้องกลับไปกลับมา มีเสียงซอเศร้า ๆ กินใจขับคลอดูเถิด ชายชราคนนั้นนั่งลงตาม 4 แยก สีซอร้องเพลงนี้ไปเรื่อย ๆ ด้วยเสียงแหบหวนสะอื้นไห้ ทำให้ผู้คนทั้งหลายที่ได้ฟังเกิดความสงสารอย่างจับใจ หยิบเงินและอาหารมาบริจาคช่วยเหลือแก และต่างนำไปวิจารณ์สาปแช่งลูกเนรคุณเหล่านั้น
จนกระทั่งข่าวนี้แพร่ไปถึงลูก ๆ ของแก ทำให้ลูก ๆ นั้นได้สำนึกพากันมารับพ่อแม่ไปเลี้ยงดู ทั้งนี้เพราะคนอินเดียในสมัยนั้นเขาถือมากในการปรนนิบัติบิดา - มารดาเขาบูชาบิดา - มารดาเสมือนเทพเจ้า เขาเชื่อฟังบิดา - มารดาไม่กล้าเถียง ไม่กล้าดื้อรั้นในสิ่งที่พ่อ - แม่ห้ามปรามเมื่อถูกสังคมรุมประนามเช่นนั้นพวกลูก ๆ ก็คิดได้ สำนึกผิด พากันมารับเอาำพ่อไปเลี้ยงดูด้วยความเอาใจใส่............................จบนิทานอิงหลักธรรม ไม้เท้ายอดกตัญญู ไว้เพียงเท้านี้...............................
.......................................มัชฌิมประภาสปุญสถาน..........................................
ขอบุญกุศลที่ข้าพเจ้าได้กระทำนี้จงเป็นปัจจัย เกื้อหนุนสรรพชีวิตทั้งหลายให้ได้บำเพ็ญอนุตรวิถี กลับจิตแปรใจ ได้คืนจิตเดิม มีความสงบเย็นใจกาย ปราศจากเสียซึ่งสรรพกำทุกข์ ปลอดพ้นจากภัยเวร สงครามข้าวยาก ด้วยเดชะบุญนี้ จงช่วยค้ำชูบิดา - มารดา ครูบาอาจารย์ - ผู้มีพระคุณ ญาติสนิท - มิตรรัก ศัตรูหมู่มาร สรรพเจ้ากรรมนายเวร เทวาทุกชั้นฟ้า อารักษ์ทั่วชั้นดิน เหล่าภูติ นาคา - นาคี เหล่าวิญญา - หมู่เปรต - อสูรกายเหล่าสัตว์ใด ๆ จงเป็นผู้ได้รับอานิสงค์เดชะแห่งผลบุญนี้ท่วนทั่วทุกคนเทอญ......................
.......................................นำโมออมีทอฝอ..............................
http://yoawarat.blogspot.com/