เรื่องของ "น้ำมนต์"

น้ำมนต์

น้ำมนต์ หรือ น้ำมนตร์ หมายถึง นํ้าที่เสกเพื่อใช้อาบ กิน หรือประพรม เป็นต้น ถือกันว่าเป็นมงคล การทำน้ำมนต์พบเห็นได้ทั่วไปในหลายศาสนา เช่น ศาสนาพุทธ ศาสนาคริสต์ ศาสนาฮินดู เป็นต้น

สังคมพุทธศาสนา ตั้งแต่อดีตกาล จะมีการทำน้ำมนต์เพื่อวัตถุประสงค์หลายประการ ไม่ว่าจะเป็นการปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายในเคหะสถาน เสกน้ำมนต์เพื่อดื่มหรือประพรมเพื่อรักษาโรค ประพรมเพื่อความเป็นสิริมงคล หรือประพรมเพื่อขับไล่ภูตผีที่มาอาศัยในตัวคน ซึ่งในอดีตจะกระทำโดยพระสงฆ์ นักบวชและผู้มีวิชาอาคม พ่อมดหมอผี ต่อมาได้มีการสร้างขันน้ำมนต์เป็นวัตถุมงคลที่ชาวบ้านสามารถนำไปทำน้ำมนต์ได้เอง โดยตัวขันน้ำมนต์จะมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ติดไว้ เช่นรูปหล่อ ยันต์ หรือพระกริ่ง พร้อมกับคาถาในการเสกน้ำมนต์

จารกอรรถกถา (หมายความว่า เป็นเรื่องที่ไม่ได้มาจากพระไตรปิฏกตรงๆ แต่พระอาจารย์รุ่นหลังๆ ตั้งใจ แต่งเรื่องอิทธิปาฏิหาริย์) ... คราวหนึ่งที่เมืองเวสาลี เกิดทุพภิกขภัยใหญ่ ผู้คนล้มตายซากศพเกลื่อนเมือง อมนุษย์ก็เข้ามา แถมอหิวาตกโรคซ้ำ กษัตริย์ลิจฉวีอาราธนาพระพุทธเจ้า ขณะนั้นอยู่ที่เมืองราชคฤห์ ทรงรับอาราธนา เสด็จมาทางเรือ เมื่อถึงเขตแดนเวสาลี พอย่างพระบาทลงทรงเหยียบฝั่งแม่น้ำคงคา ฝนโบกขรพรรษก็ตกลงมา จนน้ำท่วมพัดพาซากศพลอยลงแม่น้ำคงคาไปหมด เมื่อเสด็จถึงเมืองเวสาลี ท้าวสักกะและประดาเทพก็มาชุมนุมรับเสด็จ พวกอมนุษย์หวาดกลัว พากันหนีไป

ครั้งนั้นพระพุทธเจ้าได้ตรัสรตนสูตรให้พระอานนท์เรียน และเดินทำปริตรไปในระหว่างกำแพงเมืองทั้งสามชั้น

พระอานนท์เรียนท่องจำรัตนสูตรนั้น แล้วสวดเพื่อเป็นปริตร คือเป็นเครื่องคุ้มครองป้องกัน พร้อมถือบาตรของพระพุทธเจ้า ใส่น้ำเดินพรมไปทั่วนครเวสาลี ทำให้อมนุษย์ที่สิงอยู่ทั่วเมืองหนีไปหมด ชาวกรุงเวสาลีจึงหายจากโรคระบาด เป็นอันว่า ทั้งภัยแล้ง ภัยอมนุษย์ และภัยจากโรคก็สงบสิ้นไป

แต่ในสามัญญผลสูตร พระโคตมพุทธเจ้าตรัสถึงการเลี้ยงชีพด้วยการทำน้ำมนต์ว่าเป็นติรัจฉานวิชา ดังนี้ ...ภิกษุเว้นขาดจากการเลี้ยงชีพโดยทางผิดด้วยติรัจฉานวิชา เช่นอย่างที่สมณพราหมณ์ ผู้เจริญบางจำพวกฉันโภชนะที่เขาให้ด้วยศรัทธาแล้ว ยังเลี้ยงชีพโดยทางผิดด้วยติรัจฉานวิชาเห็นปานนี้ คือ ทำพิธีบนบาน ทำพิธีแก้บน ร่ายมนต์ขับผี สอนมนต์ป้องกันบ้านเรือน ทำกะเทยให้กลับเป็นชาย ทำชายให้กลายเป็นกะเทย ทำพิธีปลูกเรือน ทำพิธีบวงสรวงพื้นที่ พ่นน้ำมนต์ รดน้ำมนต์ ทำพิธีบูชาไฟ ปรุงยาสำรอก ปรุงยาถ่าย ปรุงยาถ่ายโทษเบื้องบน ปรุงยาถ่ายโทษเบื้องล่าง ปรุงยาแก้ปวดศีรษะ หุงน้ำมันหยอดหู ปรุงยานัตถุ์ ปรุงยาทากัด ปรุงยาทาสมาน ป้ายยาตา ทำการผ่าตัด รักษาเด็ก ใส่ยา ชะแผล แม้ข้อนี้ก็เป็นศีลของเธอประการหนึ่ง