ชาวบ้านเล่าว่า แต่ก่อนลุงเสาร์เป็นโรคประสาท ถึงขั้นคลั่ง ต้องจับมัดต้ ส่งโรงพยาบาลที่เชียงใหม่
จนปัจจุบันลุงเสาร์ไม่ทำร้ายใครแล้ว อาจเป็นเพราะอายุเยอะขึ้น พอมาเจอเหลิม ก็มาอยู่ด้วยกัน
คุยกันรู้เรื่อง ต่างคนก็ต่างเรียกกันว่าพ่อ ลูก
ในบางวัน หากมีงานศพ เหลิมจะไม่ไปช่วยงานที่ตลาด แต่จะไปช่วยงานที่งานศพ แม้จะไม่รู้จักกัน
หากเป็นคนในหมู่บ้าน เขาก็จะไปช่วยงานหมด
ชีวิตคนบ้า จิตใจไม่ปกติอย่างเหลิมนั้น ยังคงรู้ว่าจะต้องดิ้นรน ใช้ชีวิต หาอาหารประทังชีวิต
โดยไม่เป็นภาระให้กับผู้อื่น ขณะเดียวกันก็ยังเป็นประโยชน์ต่อคนอื่น สร้างรอยยิ้ม
ให้กับผู้ที่พบเห็น นับว่าเป็นแบบอย่างที่ไม่เบีดเบียนผู้อื่น รวมทั้งสร้างประโยชน์ให้แก่สังคม
และสิ่งที่สำคัญก็คือ ความโอบอ้อมอารี มีน้ำใจของชาวบ้าน อ.เชียงของแห่งนี้
ทำให้ชีวิตคนบ้าอย่าง เหลิม เชียงของ มีคุณค่า
แม้ว่าเขาจะเป็นคนบ้า สติไม่ดี ก็ไม่ได้หมายความว่า เหลิม จะเป็นคนไม่ดี เสมอไป…