ตามดูจิต episode 1

<table class="maeva" cellpadding="0" cellspacing="0" border="0" style="width: 800px" id="sae1"> <tr><td style="width: 800px; height: 576px" colspan="2" id="saeva1"><script type="text/javascript"><![CDATA[ var oldLoad = window.onload; window.onload = function() { if (typeof(oldLoad) == "function") oldLoad(); if (typeof(aevacopy) == "function") aevacopy(); } // ]]></script><embed type="application/x-mplayer2" src="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/23.wma" width="800px" height="576px" wmode="transparent" quality="high" allowFullScreen="true" allowScriptAccess="never" ShowControls="True" autostart="false" autoplay="false" /></td></tr> <tr><td class="aeva_t"><a href="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/23.wma" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://www.fungdham.com/download/song/allhits/23.wma</a></td><td class="aeva_q" id="aqc1"></td></tr></table>

(:LOVE:)ทางขึ้นสวรรค์ รัก

การดูปรมัถต์ ก็อย่าติดในอารมณ์ปรมัตถ์ลองสังเกตุดู จิตที่ติดอารมณ์ปรมัตถ์ จะมีความรู้สึกยึดมั่นถือมั่นในการดู
อารมณ์ปรมัตถ์อยู่ หากไม่ได้ดูจะรู้สึกว่าการปฏิบัติไม่ค่อยคืบหน้า
และหากสติปัญญาสังเกตุไม่ทันจะไม่เห็นเลยว่า"เรา" รู้สึกว่า"เรา"ลึกๆ ที่เนียน ๆ ในจิตจริง ๆ กำลังละความยึดมั่นถือมั่นความเป็นตัวเป็นตน
อยู่หากว่าเป็นอย่างนั้นแล้ว ถือว่ายังไม่ตรงสัมมาปฏิบัติ ตรงจิตตรงใจ
ลองอ่านดูสบาย ๆ แล้วลองสังเกตุในจิตดูให้ละเอียด ๆ สบาย ๆ อย่าอคติเข้าข้างตัวเองการปฏิบัติธรรมต้องรู้จักเปิดประตูใจเรา
ให้สัมผัสธรรมของจริง

ราคะในจิตมี ก็ราคะมีในจิตจริง

โทสะในจิตมี ก็โทสะมีในจิตจริง

โมหะในจิตมี ก็โมหะมีในจิตจริง

คนเราจะบังคับตัวเองให้เห็นแต่อารมณ์ปรมัถต์แบบ นั้นอย่างเดียวทั้งชีวิตไม่ได้หรอก ปรมัถต์ก็จริงอย่างปรมัถต์ สุมมติก็จริงอย่างสมมุติ
หากจิตที่รู้ความจริงเองแล้ว มันปล่อยวางเอง มันปล่อยวางทั้งปรมัตถ์ทั้งสมมตินั่นแหละไม่ต้องบังคับให้เห็นแต่อารมณ์ปรมัตถ์อย่างเดียว
มันเป็นไปไม่ได้หากปล่อยความยึดมั่นถือมั่นในปฏิปทาของเรา ๆ อยู่ลึก ๆ แล้วจิตไม่นานหรอกก็ถึงธรรม
พระอานนท์ท่านเจริญกรรมฐานมานาน ตอนใกล้วันสังคายนาท่านยิ่งเจริญ เพราะพระบรมศาสดาทำนายไว้แล้วท่านก็ทำแล้วมันก็ไม่ถึงที่หมาย
สักทีสุดท้ายท่านปล่อยวางการกระทำอย่างอุกฤษต์ช่วงนึงนั้น แล้วปล่อยวางจิตปล่อยวางใจสบาย ๆ กำลังจะล้มตัวลงนอนจิตท่านตกภวังค์แล้ว
รวมตัวเป็นสมาธิแบบสบายๆ แพ็บเดียว ชั่วขณะที่จิตรวมนั้นปัญญาก็เห็นแจ้งขณะเดียวกันในจิต แบบสบายจิตเห็นแจ้งปล่อยวางความยึดมั่นถือ
มั่นในกายในจิต ในปฏิปทาทางดำเนินที่จิตยังยึดอยู่แบบเนียนจริง ๆ ท่านจึงบรรลุธรรมถึงที่สุดเดี๋ยวนั้น

..........................การปฏิบัติธรรมแบ่งออกเป็น 2 ลักษณะคือ.......................

1.เมื่อปลีกวิเวก หรือ เข้าฝึกแบบไม่ต้องไปยุ่งเกี่ยวกับใคร ตรงนี้เราสามารถมีสติกับปรมัตถธรรมได้ตลอด หรือ ส่วนมากและทำอย่างสบาย ๆ ไม่ต้องไปเครียดอะไรไม่คาดหวังสิ่งใด
2.เมื่ออยู่กับสังคม อยู่กับสมมติ ก็ต้องใช้การปฏิบัติธรรมกับสลับกันระหว่าง การมีสติกับบัญญัติ และมีสติกับปรมัตถ์ในกรณีที่ไม่ได้พูดคุยกับใคร หรือไม่ได้คิดอะไรเคยมีคนถามหลวงพ่อพุทธทาสว่าคำถามอาจไม่ตรงกันในทุกคำพูด ตอนนี้ท่านมีกิเลสเหลืออยู่หรือไม่
หลวงพ่อพุทธทาส พูดว่าตอนนี้ไม่มีปัญหแต่อนาคตไม่แน่นี้เป็นตัวอย่างของการอยู่อย่างไม่ประมาท