คำสรรเสริญ นินทาน่ะ (หลวงปู่เหรียญ วรลาโ

คำสรรเสริญ นินทาน่ะ
(หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)

เมื่อตนรู้ตนวางนามรูปจริง เอ้าใครด่าว่าเสียดสี ตำหนิติเตียน ก็ไม่หงุดหงิดในใจเลย ยอมสละให้คนสรรเสริญนินทาไป ตามแต่ใครชอบใจ

จะสรรเสริญก็สรรเสริญไป ใครจะนินทาก็นินทาว่าร้ายไป

เมื่อตนเห็น ตัวของตัวว่าบริสุทธิ์จากปากจากโทษอยู่ ตนบรรเทากิเลสตัณหาได้อยู่ เช่นนี้แล้วก็ ไม่ต้องอุทธรณ์ร้อนใจอะไรแล้ว กับคำด่าว่าติเตียนของผู้อื่น

บางทีผู้อื่นอาจจะเห็นผิดในเราก็ได้ เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วเราต้องให้อภัยเขาไป ถ้าเขาแกล้งเราจริง ๆ เช่นนี้ เมื่อเราไม่หวั่นไหวแล้ว ไอ้ความชั่วนั้นก็เป็นของเขา การทำชั่วพูดชั่วต่อเราน่ะ

เราไม่ได้หรอก เราไม่ได้อะไรกับเขา เพราะจิตใจเราไม่รับแล้ว ไม่ยึดถือเอารูปเอานามอันนี้มาเป็นตัวเป็นตนแล้ว มันก็ไม่ยึดถืออารมณ์ภายนอก เสียงสรรเสริญเยินยอ เสียงด่าว่าติเตียน มันก็ไม่เอาแล้ว มันก็ปลงก็วางลงได้ นี่แหละเราจะสันนิฐานได้ว่า จิตใจ ปล่อยวางนามรูปนี้ได้ มากน้อยเพียงใด รู้ได้ตาม ที่เราตามสังเกตุ จริตนิสัยของตน ไปเรื่อย ๆ

ดังกล่าวมานี้แหละ ถ้าหากว่า ใจนี้มันยึดตามรูปอันนี้ มาเป็นตัวเป็นตนในเวลาเจ็บไข้ได้ป่วย ลงก็เป็นทุกข์หลาย ดิ้นรนกระวนกระวายมาก ไม่มีสติซ้ำไปเลยบางคนน่ะ

มันเจ็บมาก ๆ เข้ามา อย่างนั้น เหลืออีกอันหนึ่ง ใครตำหนิติเตียน ด่าว่าเสียดสีดังกล่าวมาแล้วนั้น มันก็อดไม่ได้ทนไม่ได้ หงุดหงิดในใจ บางทีก็เลยตอบโต้ คนอื่นไป ก่อเรื่องทะเลาะวิวาทกันไป มองหน้ากันก็ไม่ได้

เมื่อเป็นเช่นนี้ก็รู้ได้เลยว่า จิตใจมันยึดถือนามรูปนี้ ไว้อย่างเต็มที่เลยทีเดียว มันถึงเป็นอย่างนั้น เราก็รู้ได้อย่างนี้แหละ

ให้สังเกตุดู ถ้ามันละได้มันก็ อย่างว่านั้นแหละใครสรรเสริญนินทาอะไรมามันก็ไม่ยินดียินร้าย โรคภัยไข้เจ็บเบียดเบียนมามันก็ ไม่โศกเศร้าเสียใจ ไม่สะดุ้งหวาดกลัวต่อความตาย เพราะมันเห็นแจ้งแล้วว่า ไม่ใช่เราตาย ไม่ใช่คนตาย นามรูปอันนี้มันวิบัติแปรปรวนต่างหาก นามรูปนี้ต่างหากมันกำลังจะแตกจะดับอยู่ ไอ้อุบายนี้ต้องสอนใจเสมอ ๆ แหละ ถึงเวลาเจ็บหนักมาหรือไม่เจ็บหนักก็ตาม สอนตนไว้แต่เนิ่น ๆ เลย เช่นนั้นแหละมันจึง บรรเทาทุกข์ทางจิตใจได้ บางทีทุกข์นั้นก็ดับลงไปจากจิตใจจริง ๆ ก็ได้ ดังแสดงมา

Pics by : Google
http://agaligohome.fx.gs/index.php?topic=824.msg4116;boardseen#new
ใต้ร่มธรรมดอทเน็ต
อนุโมทนาสาธุที่มาทั้งหมดมากมายค่ะ