ธรรมภายใน - ธรรมภายนอก

<a href="http://www.youtube.com/v/CLt__PSM8SA?fs=1&amp;hl=en_US" target="_blank">http://www.youtube.com/v/CLt__PSM8SA?fs=1&amp;hl=en_US</a>

ผู้มีปัญญา

ทำกุศลอยู่คราวละน้อย ๆ

ทุก ๆ ขณะโดยลำดับ

พึงกำจัด

มลทินของตนได้

เหมือนช่างทอง

ปัดเป่าสนิมทองฉะนั้น

ท่านอาจารย์ ทุกคนเกิดมาแล้วมี โลภะใน - ธรรมภายใน - ในธรรมภายนอก

{ธรรม}ภายในคือ ที่ตัวมีความพอใจในขันธ์ ที่เป็นของเรา มีใครไม่ต้องการบ้างไหมค่ะ

{นามธรรม}และ รูปธรรมที่ตัวทีถือว่า เป็นของเรา บางคนพอใจแม้แต่ชื่ของเราด้วย ใช่

ไหมค่ะ ชื่อเป็นเพียงแต่บัญญัติให้รู้ว่า หมายความถึง ขันธ์ ๕ ซึ่งสมมุติว่าเป็นบุคคล

ใดเท่านั้นเองค่ะ มีทั้งชื่อเล่นทั้งชื่อจริง มีทั้งที่คนอื่นตั้ง{สมัญญา}ให้แต่แม้อย่างนั้น

เพียงบัญญัติ โลภะก็ยังพอใจได้ในชื่อว่าเป็นชื่่อ {เรา}

เพราะฉะนั้นก็จะเห็นได้น่ะค่ะว่า ความพอใจด้วย{โลภะ}มีทั้งใน ปรมัตถธรรม ใน

ภายในที่ตัวเอง มีทั้ง{บัญญัติ} และมีทั้งภายนอกด้วย

สำหรับความสำคัญตนหรือเราด้วยมานะเป็นฉะเพาะภายในคือที่ตัวเราหรือแต่

ละบุคคลเท่านั้น สำหรับความเห็นผิดว่านั่นเป็นตัวเรา ก็มีทั้งภายในและภายนอกด้วย

สำหรับมานะอื่น ๆ นอกจาก{อัสมิมานะ} ก็มีสมบัติ และ วิบัติ ของคนอื่นเป็น

วัตถุ คือเป็นสี่งที่ทำให้เกิด แต่ว่าสำหรับ {อัสมิมานะ} นั้นก็มี โลภะมูลจิต เป็นเหตุ

สังฆเภท

{๔๐๕}ท่านพระอุบาลีทูลถามว่า พระพุทธเจ้าข้า พระองค์ตรัสว่า........................

สังฆเภท สังฆเภท ดังนี้.........ด้วยเหตุเพียงเท่าไร สงฆ์จึงแตก

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ดูก่อนอุบาลี ภิกษุทั้งหลายในธรรมวินัยนี้

๑. ย่อมแสดงอธรรมว่า เป็น{ธรรม}

๒. ย่อมแสดงธรรมว่า เป็น {อธรรม}

๓. ย่อมแสดงสิ่งไม่เป็นวินัยว่า เป็น วินัย

๔. ย่อมแสดงวินัยว่า ไม่เป็น วินัย

๕. ย่อมแสดงคำอันตถาคตมิได้ตรัสภาษิตไว้ว่า เป็นคำอัน ตถาคตตรัส

ภาษิตไว้

๖. ย่อมแสดงคำอันตถาคตตรัสภาษิตไว้ว่า เป็นคำอันตถาคตมิได้ตรัส

ภาษิตไว้

๗. ย่อมแสดงกรรมอันตถาคตมิได้ประพฤติมาว่า เป็น{กรรม}

อันตถาคตประพฤติมา

๘. ย่อมแสดงกรรมอันตถาคตประพฤติมาว่าเป็นกรรมอันตถาคตมิ

ได้ประพฤติมา

๙. ย่อมแสดงสิ่งที่ตถาคตมิได้บัญญัติไว้ว่า เป็นสิ่งที่ตถาคตบัญญัติไว้

๑๐. ย่อมแสดงสิ่งที่ตถาคตบัญญัติไว้ว่า เป็นสิ่งที่ตถาคตมิได้บัญญัติไว้

๑๑. ย่อมแสดงอนาบัติว่าเป็น{อาบัติ}

๑๒. ย่อมแสดงอาบัติว่า เป็น {อนาบัติ}

๑๓. ย่อมแสดงอาบัติเบาว่า เป็นอาบัติหนัก

๑๔. ย่อมแสดงอาบัติหนักว่า เป็นอาบัติเบา

๑๕. ย่อมแสดงอาบัติมีส่วนเหลือว่า เป็นอาบัติหาส่วนเหลือมิได้

๑๖. ย่อมแสดงอาบัติหาส่วนเหลือมิได้ว่าเป็นอาบัติมีส่วนเหลือ

๑๗. ย่อมแสดงอาบัติชั่วหยาบว่า เป็น อาบัติไม่ชั่วหยาบ

๑๘. ย่อมแสดงอาบัติไม่ชั่วหยาบว่าเป็น อาบัติชั่วหยาบ

พวกเธอย่อมประกาศให้แตกแยกกันด้วยวัตถุ ๑๘ ประการนี้ย่อม

แยกทำอุโบสถ แยกทำปวารณา แยกทำสังฆกรรม

ดูก่อนอุบาลี ด้วยเหตุเพียงเท่านี้แล สงฆ์เป็นอันแตกกันแล้ว

พุทธองค์ทรงตรัสไว้

{ธรรม}อยู่ในใจไม่ไปไหน

{ธรรม}คือ ............ธรรม...........ประดับใน{ดวงใจ}

ที่แน่.......ไซ้........ทุกอย่างบนโลกนี้ไม่จีรัง

{ปรัชญา}หลายแนวทาง{สาน}ความคิด

ไม่ยึดติดกับสิ่งใดให้{โง่ขม}

อีกทั้งทุกสิ่ง - ทุกอย่างไม่{น่าชม}

โอ้......โลกจ๋าโลก กลม กลม โลก เบี้ยว เบี้ยวหวาดเสียวจริง

ขอทิ้งทวน{กระทู้}สุดท้ายในวันนี้

ต่อไปนี้จะไม่มี{บางครั้ง}นั่งจ๊ะจ๋า

บ๊าย บาย ก่อน - ลา - แล้ว - ลา

ทิ้งไว้แต่เรื่อง - บ้า - บ้า - ไว้ที่{สุขใจ}ไปลับไม่กลับมา

กระทู้รวมมิตรของ{บางครั้ง}..........http://www.sookjai.com/index.php?topic=11736.0