[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

บุคคลทั่วไป, คุณถูกห้ามตั้งกระทู้หรือส่งข้อความส่วนตัวในฟอรั่มนี้

Fuck Advertise !!

[sometime]

Tweet

<table class="maeva" cellpadding="0" cellspacing="0" border="0" style="width: 800px" id="sae1"> <tr><td style="width: 800px; height: 64px" colspan="2" id="saeva1"><script type="text/javascript"><!-- // --><![CDATA[ var oldLoad = window.onload; window.onload = function() { if (typeof(oldLoad) == "function") oldLoad(); if (typeof(aevacopy) == "function") aevacopy(); } // ]]></script><embed type="application/x-shockwave-flash" src="http://www.flash-mp3-player.net/medias/player_mp3_maxi.swf?mp3=http://ia310804.us.archive.org/2/items/pray_music/PMS1280002.MP3&amp;width=250&amp;showstop=1&amp;showinfo=1&amp;showvolume=1&amp;volumewidth=35&amp;sliderovercolor=ff0000&amp;buttonovercolor=ff0000" width="800px" height="64px" wmode="transparent" quality="high" allowFullScreen="true" allowScriptAccess="never" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" autoplay="false" autostart="false" /></td></tr> <tr><td class="aeva_t"><a href="http://ia310804.us.archive.org/2/items/pray_music/PMS1280002.MP3" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://ia310804.us.archive.org/2/items/pray_music/PMS1280002.MP3</a></td><td class="aeva_q" id="aqc1"></td></tr></table>

........................................ตอนที่ 13 บำเหน็จของนักรบ.................................

..............................................ทหารเสือแผ่นดินถัง....................................

.............................................เล่าเซี่ยงชุน..........................................

เมื่อ จูอุน เตรียมการพร้อมแล้ว ก็ยกกองทัพไปบรรจบกับกองทัพของห้าหัวเมืองที่นัดกันไว้ แล้วเดินทัพไปจนถึงเมืองเปงจิว ม้าใช้ชาวด่านก็รีบเอาข่าวไปแจ้งแก่หลีจีนอ๋องว่า จูอุน เจ้าเมืองเปียนเหลียงกับเจ้าเมืองฮัวตง เมืองฮัวจิว เมืองเช่าจิว เมืองเอี้ยนจิว และเมืองฮุนจิว ก็ยกมาสมทบด้วย หลีจีนอ๋องได้แจ้งแล้วก็ปรึกษากับขุนนางนายทหาร ว่าเจ้าเมืองทั้งห้าเมืองนั้น ก็ไม่มีความขัดเคืองสิ่งใดกัน เหตุใดจึงพลอยยกกองทัพมากับจูอุน ชะรอยจูอุนจะแต่งกลอุบายเกลี้ยกล่อมให้มา การครั้งนี้เห็นว่าทหารสมทบกันหลายหมู่เหล่า ถึงมากก็เหมือนน้อย ถ้ารบติดพันกันเข้าก็คงจะเกิดการแก่งแย่งกัน
จิวเต๊กอุย จึงว่าจูอุนยกกองทัพเดินทางมา ทแกล้วทหารยังอิดโรยเหน็ดเหนื่อย ขอให้จัดกองทัพออกไปรบหักหาญเอาอย่าให้ตั้งตัวได้ หลีจีนอ๋องก็เห็นด้วย จึงสั่งให้ หลีซือหงวน คุมทหารห้าหมื่นยกออกไปตีทัพจูอุน ฝ่ายจูอุนก็ให้แม่ทัพหน้านำทหารออกจากค่ายมาสู้รบกับ หลีซือหงวน
แต่รบกันอยู่ห้าสิบเพลงหาได้แพ้ชนะกันไม่ หลีจีนอ๋องอยู่บนหอรบกลัวหลีซือหงวนจะเสียทีจึงให้ตีม้าล่อเป็นสัญญาณขึ้น หลีซือหงวน ก็ถอยทัพกลับเข้าเมืองหลีซุนเฮ้าจึงว่า......................................................................

[sometime]

เวลาค่ำวันนี้ข้าพเจ้าจะอาสาออกไปปล้นค่ายข้า ศึก จะขอเลือกเอาทหารขี่ม้าที่ฝีมือดีเข้มแข็งสักยี่สิบคนออกไปด้วย
หลีจีนอ๋องท้วงว่ากองทัพจูอุนยกมาครั้งนี้ทแกล้วทหารมากนัก ซึ่งจะออกไปแต่ยี่สิบคนนั้น จะเหลือกำลังนักดอกกระมัง ? หลีซุนเฮ้าก็ว่า
ตัวข้าพเจ้าก็นับว่าเป็นทหารมีฝีมือ คงจะป้องกันอันตราย ช่วยทำการให้สำเร็จ ท่านอย่าวิตกว่าไปน้อยไปมากเลย…....หลีจีนอ๋องได้ฟังดังนั้นก็ว่า
สุดแต่ปัญญาของเจ้าเถิด เราก็เคยได้เห็นฝีมือและปัญญาของเจ้าปรากฎ มาหลายครั้งแล้ว…...............................…
หลีซุนเฮ้าได้รับอนุญาตแล้ว ก็ออกมาเลือกทหารชักชวนกันได้ครบยี่สิบคน แล้วให้ตั้งโต๊ะเลี้ยงกันเป็นที่รื่นเริงสบาย พอถึงเวลาค่ำประมาณสองยาม ทั้งหมดก็ใส่เสื้อเกราะถืออาวุธขึ้นม้าตรงไปยังค่ายของเมืองฮัวตง ก็พากันเข้าฟันประตูค่ายหักเข้าไปได้ ไล่ฆ่าฟันทหารเป็นอลหม่าน เฮงตองหยอง เจ้าเมืองฮัวตงนอนหลับอยู่ เมื่อตกใจตื่นขึ้นไม่ทันใส่เสื้อเกราะ ก็ขึ้นม้าถืออาวุธจะเข้าสู้รบกับข้าศึก แต่ทหารของตนต่างแตกหนีไปสิ้นแล้ว เหลือแต่ตัวคนเดียวไม่มีผู้ใดติดตามมา ก็ตกใจรีบขับม้าหนีออกไปทางหลังค่าย หลีซุนเฮ้ากับทหารยี่สิบคนก้ไล่ฆ่าฟันทหารเมืองฮัวตงล้มตายลงเป็นอันมาก ทหารที่แตกหนีก็ไปถึงค่าย
จูอุน ทหารที่รักษาค่ายไม่รู้ว่าข้าศึกมามากน้อยเพียงใด ก็ตกใจพากันแตกตื่นทิ้งค่ายเสียแล้วหนีกระจายไป หลีซุนเฮ้าได้ชัยชนะแล้ว ก็พาทหารทั้งยี่สิบคนกลับเข้าเมืองเมื่อเวลาจวนจะรุ่งสว่าง แจ้งความที่ได้สู้รบปล้นค่ายข้าศึก ให้หลีจีนอ๋องได้ฟังทุกประการ หลีจีนอ๋องก็มีความยินดี จึงจัดของอย่างที่ดีมีราคากับเงินทอง ให้เป็นของรางวัลแก่หลีซุนเฮ้ากับทหารทั้งยี่สิบคน
ฝ่ายทหารในกองทัพของจูอุน ตั้งแต่เสียทีแก่หลีซุนเฮ้าแล้ว ก็มีความครั่นคร้ามเป็นอันมาก ผู้ใดออกชื่อหลีซุนเฮ้าขึ้นแล้วก็เป็นที่สดุ้งตกใจ เวลากลางคืนก็หวาดหวั่นนอนหลับหาเป็นปกติไม่ นายทหารหัวเมืองทั้งห้าก็ปรึกษากับทหารเลวทั้งปวงว่า นายเรายกกองมากับจูอุนครั้งนี้เห็นหาประโยชน์ไม่ มาพลอยล้มตายเสียเป็นอันมาก จะกินนอนก็ไม่ปกติ เราจะชวนกันกลับไปบ้านเมือง หาความสบายเสียดีกว่าอยู่พลอยตายกับเขา คิดพร้อมใจกันดังนั้นแล้วก็พากันกลับไปหมดทุกเมือง เจ้าเมืองทั้งห้าเห็นทหารหนีไปเสียดังนั้น ครั้นจะติดตามไปห้ามปรามไว้ ก็กลัวจะเกิดรบพุ่งฆ่าฟันกันเอง จึงชวนกันเข้าไปหาจูอุนแล้วว่า

[sometime]

ทหารข้าพเจ้าทั้งห้านั้น พากันหนีไปเสียเป็นอันมาก ยังติดตัวข้าพเจ้าอยู่ก็แต่คนสนิทเคยใช้สอย ตัวข้าพเจ้าทั้งห้าคนนี้ จะอยู่ช่วยราชการท่านไปจนสำเร็จ จูอุนก็ว่า
เป็นธรรมดาอยู่แล้ว การศึกสงครามขอแรงกันมาช่วยดังนี้ ถ้าได้ทีก็พร้อมมูลกันอยู่ ถ้าเสียทีก็เป็นแต่อย่างนี้หาไว้ใจได้ไม่ ครั้งนี้เราก็ยกมาตั้งประชิดเมืองเปงจิวอยู่แล้ว ท่านทั้งปวงจะคิดเห็นอุบายประการใดบ้าง จึงจะได้ชัยชนะแก่ข้าศึก
เตียะไช จึงว่าตนเป็นแม่ทัพหน้า จะขอยกไปเข้าสู้รบกับข้าศึกให้เต็มฝีมือ ขอให้จัดกองทัพหนุนให้แข็งแรงเถิด จูอุนก็สั่งให้ เซียะเลงตัด กับ เจียะเหมา นายทหารเอกอีกสองคนคุมทหารคนละกองออกไปกับแม่ทัพหน้า ทั้งสามคนก็แต่งตัวขึ้นม้าถืออาวุธ นำทหารไปท้าทายหลีซุนเฮ้าอยู่หน้าเมืองเปงจิว หลีจีนอ๋องจึงให้หลีซุนเฮ้ากับ สิออถัน และ อันฮิวฮิว ทหารเอกคู่ใจออกสู้รบไปตามคำท้า อันฮิวฮิวเข้ารบกับเซียะเลงตัดได้ประมาณแปดสิบเพลงยังหาเพลียงพล้ำกันไม่ เจียะเหมาจึงเอาเกาทัณฑ์ยิงไปถูกม้าของอันฮิวฮิวโผนไป อันฮิวฮิวก็พลัดตกจากหลังม้า เตียะไซเห็นได้ทีก็ขับม้าเงื้ออาวุธเข้าไปจะฟันซ้ำ สิออถันจึงยิงเกาทัณฑ์กัดไปถูกศรีษะเตียะไซ ตกม้าลง ทหารทั้งสองฝ่ายก็ช่วยกันเข้าแก้เอานายกลับไปได้ทั้งสองข้าง แต่เตียะไซพอกลับไปถึงค่ายก็ขาดใจตายจูอุนเห็นดังนั้นก็จัดทหารให้ทหารเอกอีกห้าคน เป็นกองหนุนเข้ารบกับหลีซุนเฮ้าอีก หลีซุนเฮ้ากับทหารเอกทั้งสองก็ดาหน้าเข้ารบกับทหารของจูอุนเป็นสามารถ หลีซุนเฮ้าขับม้าไปด้านใดทหารข้าศึกก็หลบหลีกหาอาจเข้ามาต่อต้านไม่ ทหารข้าศึกก็ล้มตายลงเป็นอันมาก จูอุนเห็นทหารรวนเรล้มตายเจ็บป่วยเบาบางลงจวนจะเสียที ก็สั่งให้ตีม้าล่อส่งสัญญาณถอยทัพกลับเข้าค่าย หลีซุนเฮ้าก็นำทหารไล่รุกติดตามไปจนถึงเย็นจวนค่ำ จึงเลิกทัพกลับเข้าเมือง
จูอุนก็มีความวิตกด้วยยกออกรบกับหลีซุนเฮ้าครั้งใด ก็เสียกำลังพลเป็นอันมากทุกครั้ง ถ้าจะตั้งค่ายประชิดเมืองอยู่อย่างนี้ หลีซุนเฮ้าก็คงจะออกมาปล้นค่ายอีก คิดแล้วก็สั่งให้ถอยกองทัพออกไปตั้งค่ายห่างเมืองเปงจิวสี่สิบลี้ และตรึกตรองหาอุบายที่จะเอาชัยชนะหลีจีนอ๋องให้จงได้
พอดี เต้งเทียนอ๋อง ซึ่งจูอุนให้เป็นกองลำเลียงคุมเสบียงอาหารมาถึง ก็เข้าไปคำนับจูอุน ถามว่าได้สู้รบกับข้าศึกเป็นประการใดบ้าง จูอุนก็ทอดใจใหญ่สั่นศรีษะว่าทหารในกองทัพของเรามากก็จริง แต่ฝีมือรบสู้อ่อนกว่าทหารหลีจีนอ๋อง ยังหาได้ชัยชนะไม่ เต้งเทียนอ๋องก็ขออาสาคุมทหารออกไปรบกับหลีซุนเฮ้าสักครั้งหนึ่ง จูอุนก็มีความยินดีจัดทหารห้าหมื่นให้เต้งเทียนอ๋อง ยกออกไปถึงหน้าเมืองเปงจิว แล้วบอกทหารหลีจีนอ๋องว่าจะมารบกับหลีซุนเฮ้าให้ถึงแพ้ชนะ.......................................................................

[sometime]

หลีจีนอ๋องจึงพูดกับหลีซุนเฮ้าว่า..........................................................
เต้งเทียนอ๋อง คนนี้เป็นคนมีความคิดเจ้าอุบายมาก เมื่อครั้งก่อนก็แต่งกลล่อลวงเราที่แม่น้ำอึงหอครั้งหนึ่ง แล้วก็หนีสูญตัวหายไป ครั้งนี้เจ้าจะออกไปรบกับเต้งเทียนอ๋อง อย่าได้ประมาท จงคิดระวังกลอุบายให้จงมาก……หลีซุนเฮ้าจึงว่า
ข้าพเจ้าทำศึกสงครามที่ใหญ่หลวงมาหลายครั้งแล้ว แต่อย่างเช่นความคิดฝีมือเต้งเทียนอ๋องนี้ หาควรที่บิดาจะวิตกไม่
แล้ว หลีซุนเฮ้า ก็คุมทหารยกออกจากประตูเมือง ไปถึงหน้าทัพเต้งเทียนอ๋อง และร้องถามไปว่า
ท่านนี้หรือชื่อเต้งเทียนอ๋อง เจ้าความคิดกลอุบายดี ครั้งก่อนเราเที่ยวตาม หานักหนาก็ไม่พบปะ หนีไปซ่อนเร้นอยู่ที่ไหน ครั้งนี้ท่านจะเอาศรีษะมาให้เราหรือเต้งเทียนอ๋องก็ว่า........................................................
หลีซุนเฮ้าก็ขับม้ารำทวนเข้ารบกับเต้งเทียนอ๋องได้ สี่เพลง เต้งเทียนอ๋องทานกำลังหลีซุนเฮ้าไม่ได้ เสียทีถูกจับตัวได้ให้ทหารมัดพาเข้าไปในเมือง แล้วหลีซุนเฮ้าก็ขับทหารให้เข้าไล่ฆ่าฟันทหารเต้งเทียนอ๋องล้มตายลงเป็นอันมาก ที่เหลือตายก็หนีไปสิ้น หลีซุนเฮ้าก็เลิกทัพกลับเข้าเมืองเปงจิว
หลีจีนอ๋องเห็นหลีซุนเฮ้าจับเต้งเทียนอ๋องมาได้ก็ดีใจ สั่งให้ทหารเอาตัวเต้งเทียนอ๋องไปประหารเสีย แล้วจึงหยิบเอาป้านสุรามารินใส่ถ้วยใหญ่ ส่งให้หลีซุนเฮ้ากิน เวลานั้นหลีซุนเฮ้ากำลังเหนื่อย รับเอาสุรากินเข้าไปจนสิ้นถ้วยแล้ว พูดอยู่กับหลีจีนอ๋องประมาณครู่หนึ่งก็ไม่สบาย ให้คลื่นใส้อาเจียนออกมา แล้วล้มลงสิ้นสติไม่เป็นสมประดี หลีจีนอ๋องก็ตกใจเข้าประคองหลีซุนเฮ้าไว้ และให้หาหมอมาประกอบยาให้กิน อาการค่อยคลายได้สติขึ้น หมอจึงบอกกับหลีจีนอ่องว่าซึ่งหลีซุนเฮ้าป่วยครั้งนี้ เพราะกำลังเหนื่อยมากินสุราเข้าไปมาก จึงได้เกิดลมร้ายขึ้นในทรวงอก เห็นอาการว่าจะป่วยยืดยาวอยู่ หลีจีนอ๋องก็เสียใจบ่นว่าครั้งก่อนเราเป็นห่วงอยู่ด้วยมารดาเราแก่ชรา กลัวว่ารบชนะท่านแล้วราชการติดพันไป จะได้ปฏิบัติรักษามารดาไม่ บัดนี้มารดาเราดับสูญสิ้นธุระแล้ว เราจึงจะมารบขอศรีษะท่านไปเป็นบำเหน็จความชอบ……….....................................................

[sometime]

เราผิดเองหลีซุนเฮ้าจึงได้ป่วยอาการมากถึงเพียงนี้ ครั้งนี้การศึกสงครามก็ยังติดพันอยู่ จะได้ผู้ใดออกไปสู้รบกับข้าศึกแทนหลีซุนเฮ้าเล่าแล้วหลีจีนอ๋องก็สั่งให้นายทหารไปปิดประตูเมืองรักษาประจำหน้าที่ไว้ให้มั่นคง จนกว่าหลีซุนเฮ้าจะหายป่วย จึงจะให้ยกออกไปสู้รบกับข้าศึกอีก
ทางด้าน จูอุน นั้นเมื่อ กอซือกี่ แม่กองลำเลียงอีกคนหนึ่ง คุมเสบียงมาถึงและทราบว่า เต้งเทียนอ๋องออกไปรบกับหลีซุนเฮ้า แล้วถูกจับตัวไปฆ่าเสีย ก็มีใจโกรธแค้นยิ่งนัก จึงขออาสาออกไปรบกับหลีซุนเฮ้า แม้จูอุนจะไม่เชื่อว่าจะเอาชัยชนะแก่หลีซุนเฮ้าได้ แต่ก็ไม่มีนายทหารเอกอีกแล้ว จึงจัดทหารให้กอซือกี่สามหมื่นยกออกไปร้องท้าทายหลีซุนเฮ้าที่หน้าเมือง แต่ก็หามีผู้ใดพูดจาโต้ตอบแต่ประการใดไม่ กอซือกี่ก็ออกมาท้าทายอยู่ถึงสามวัน
หลีจีนอ๋องแจ้งว่าจูอุนให้ทหารมาร้องท้าทายอยู่ทุก วัน ก็สั่งกำชับมิให้ผู้ใดเอาความไปบอกกับหลีซุนเฮ้า ซึ่งกำลังป่วยอยู่ กอซือกี่เห็นทางในเมืองเงียบสงบ ก็ให้ทหารตีกลองและม้าล่อโห่ร้องเยาะเย้ยเสียงอื้ออึง จนหลีซุนเฮ้าได้ยินจึงถามคนสนิทว่าได้ยินเสียงอื้ออึงหนักหนาด้วยเหตุอันใด นายทหารคนสนิททั้งสองก็พูดบ่ายเบี่ยงบิดพริ้ว หลีซุนเฮ้าก็ว่าเรารู้แล้วว่า จูอุนให้ทหารยกมาเยาะเย้ยเรา ท่านทั้งสองก็เป็นผู้มีฝีมือ เหตุไฉนจึงพากันนิ่งเฉย ให้ข้าศึกมาประมาทล้อเล่นเช่นนี้ควรแล้วหรือ ทั้งสองก็ว่าหลีจีนอ๋องสั่งมิให้ผู้ใดออกรบ จนกว่าท่านจะคลายหายป่วย หลีซุนเฮ้าก็โกรธนักจึงว่า
ธรรมดาเกิดมาเป็นชายชาติทหารแล้ว ซึ่งจะนิ่งให้ข้าศึกหมิ่นประมาทเช่นนี้หาควรไม่ ตัวเราถึงเจ็บป่วยอยู่เล็กน้อยก็ตามทีเถิด จะยกออกไปปราบข้าศึกเสียให้จงได้ หลีจีนอ๋อง รู้ความก็รีบมาห้ามปราม และหลีซือหงวนผู้พี่ก็ขออาสาออกไปรบแทนเอง หลีจีนอ๋องจึงจัดทหารขี่ม้าพันหนึ่งทหารเดินเท้าห้าพัน ให้หลีซือหงวนออกไปรบแทนหลีซุนเฮ้าแต่หลีซือหงวนก็เสียทีแก่กอซือกี่ถูกล้อมไว้ หลีจีนอ๋องดูอยู่บนเชิงเทินก็ให้ทหารเอกของหลีซุนเฮ้ายกพลออกไปช่วยแก้ไขเอา หลีซือหงวนกลับมาได้ แล้วก็ไม่ให้ผู้ใดออกรบอีกเลย กอซือกี่ก็มีใจกำเริบ คุมทหารออกมาร้องท้าทายชวนรบอยู่ทุกวัน.....................................

[sometime]

หลีจีนอ๋อง มีความวิตกอาการป่วยของหลีซุนเฮ้า จึงให้หาหมอมาประชุมปรึกษาคิดประกอบยารักษา และให้ หลีคังกุนกับ หลีซองซิน เป็นคนคอยพยาบาล และห้ามไม่ให้พูดถึงเรื่องข้าศึก แต่ทั้งสองพี่น้องเห็นว่าบิดารักบุตรไม่เท่ากัน อยากจะให้หลีซุนเฮ้าออกไปตายในที่รบเสีย จึงช่วยกันยุยงให้หลีซุนเฮ้าโกรธข้าศึกที่เอาชนะหลีซือหงวนได้
หลีซุนเฮ้าก็มีความแค้นนัก ลุกขึ้นโดยด่วนใส่เกราะถืออาวุธออกมาขึ้นม้า เรียกทหารของตนที่มีฝีมือประมาณสามสิบคน ให้ตามไปรบกับกอซือกี่ แม้หลีจีนอ๋องจะออกมาห้ามก็ไม่ฟัง หลีซุนเฮ้าเข้ารบกับกอซือกี่ได้แค่สิบเพลง ก็จับตัวกอซือกี่ได้แล้วมัดพาเอาเข้ามาให้ หลีจีนอ๋อง ทหารทั้งปวงเห็นก็สรรเสริญว่า
เวลานี้ท่านยังป่วยมากกำลังก็อิด โรยไม่บริบูรณ์ ยังอาจสามารถจับกอซือกี่มาได้โดยเร็ว คนในแผ่นดินทั้งโลกนี้ เห็นจะหามีผู้ใดสู้ท่านไม่ได้แล้ว
หลีจีนอ๋องจึงสั่งให้เอาตัวกอซือกี่ไปประหารเสีย หลีซุนเฮ้าก็ขอให้งดก่อนด้วยเห็นว่ากอซือกี่มีฝีมือเข้มแข็งอยู่ อยากจะได้ไว้เป็นทหาร หลีจีนอ๋องก็ยอมให้ กอซือกี่ได้ยินดังนั้น ก็พูดกับหลีซุนเฮ้าว่าตัวเราเป็นข้าศึก ท่านจับมาได้จะเลี้ยงไว้เป็นทหารนั้น ยังกระไรอยู่หรือ จงเร่งฆ่าเราเสียโดยเร็วเถิด
หลีซุนเฮ้าจึงว่า..............................................
เรามีความรักใคร่จะเลี้ยงไว้ท่านก็ไม่ยอม แต่เราได้ออกปากขอชีวิตท่านต่อ บิดาเราแล้ว ครั้นเราจะกลับฆ่าเสียก็เป็นคำสองไป เราจะปล่อยท่านเสีย ท่านจะว่าประการใด กอซือกี่จึงว่า .ถ้าท่านมีเมตตาไม่เอาโทษปล่อยไปแล้ว บุญคุณของท่านจะมีอยู่แก่ข้าพเจ้า ข้าพเจ้าหาคิดอกตัญญูสู้รบท่านอีกไม่ จะกลับไปบ้านทำไร่นา หาเลี้ยงชีวิตไปตามกำลัง เมื่อท่านมีการสิ่งใดหนักหนาแล้ว ก็จะมาช่วยสนองคุณท่าน แต่ครั้งนี้จะยอมอยู่กับท่านนั้นไม่ได้ จะเป็นคนอกตัญญูต่อ จูอุน ไป………....................................................
หลีซุนเฮ้าได้ฟังดังนั้นก็สั่งให้จัดเสื้อผ้ามาให้ กอซือกี่ก็คำนับลากลับไปอยู่บ้านเดิมที่ซัวตั๋ง ส่วนทหารของกอซือกี่เห็นนายถูกจับตัวไปแล้ว ก็แตกตื่นพากันหนีกลับมาแจ้งความกับ จูอุนที่ค่าย จูอุนก็เสียใจด้วยเสียทหารเอกทหารเลวไปมากแล้ว จึงสั่งให้เลิกทัพกลับไปเมืองเปียนเหลียง คอยหาโอกาสจะกลับมาแก้แค้นต่อไป

[sometime]

หลีจีนอ๋องแจ้งข่าวว่าจูอุนยกทัพกลับไปแล้วก็มีความ ยินดี นางเล่าฮุย ภรรยาของหลีจีนอ๋องก็เข้ามาพูดจาไต่ถามการศึก หลีจีนอ๋องก็เล่าความที่หลีซุนเฮ้ามีชัยต่อข้าศึกให้ฟังทุกประการ นางเล่าฮุยจึงว่าหลีซุนเฮ้านี้ทำความชอบชนะศึกมาหลายครั้ง ควรจะยกให้มียศบรรดาศักดิ์มากขึ้นจึงจะควร เมืองเปงจิวก็มีหัวเมืองขึ้นอยู่หลายเมือง ควรยกให้หลีซุนเฮ้าเป็นผู้สำเร็จราชการสักเมืองหนึ่ง จึงจะสมกับความชอบ หลีจีนอ๋องจึงให้หาหลีซุนเฮ้ามาบอกว่า
เจ้าได้อาสาแผ่นดินปราบข้า ศึกศัตรูทำความชอบไว้ต่อเรามากนัก บัดนี้เราจะ ยกเมืองซินจิวให้เจ้าไปอยู่สำเร็จราชการ จะได้มียศศักดิ์ชื่อเสียงปรากฎสืบบุตรและหลานต่อไป หลีซุนเฮ้าก็ว่า..................................................
ท่านเอาข้าพเจ้ามาเลี้ยงรักใคร่ให้เป็นบุตรบุญธรรมนั้น พระคุณหาที่สุดมิได้ ที่ข้าพเจ้าทำศึกสงครามสนองคุณท่าน ยังหาสมควรกับที่ท่านเมตตากรุณาข้าพเจ้าไม่ ซึ่งท่านจะให้ข้าพเจ้าไปอยู่เสียที่เมืองอื่นนั้น ยังไม่สู้เต็มใจ จะขอทำราชการอยู่ใกล้ ๆ ให้ท่านใช้ทุกเวลาหลีจีนอ๋องจึงว่า อยู่ไกลอยู่ใกล้ก็เหมือนกัน บัดนี้ตัวเราแก่ชราแล้วจึงได้ปลูกฝังเจ้าให้มีถิ่นฐานที่อยู่ อย่าได้รังเกียจบิดพริ้วไปเลย
แล้วหลีจีนอ๋องก็ให้นายทหารคู่ใจ หกคนกับทหารเลวสองหมื่น ที่ขึ้นอยู่กับหลีซุนเฮ้าไปเป็นกำลัง หลีซุนเฮ้าก็คำนับลามาจัดรวบรวมบุตรภรรยาและทหารเหล่านั้น ยกไปอยู่เมือง ซินจิว แล้วจัดแจงที่บ้านปลูกตึก กับที่พักของนายทหารและไพร่พลอยู่เรียบร้อยบริบูรณ์................................

..........................................จากวารสาร"ฟ้าหม่น".............................................

[คำค้น:]

กระโดดไป: เลือกหัวข้อ: ----------------------------- จากใจถึงใจ ----------------------------- => หน้าบ้าน สุขใจ ===> สุขใจ ป่าวประกาศ (ข้อความจากทีมงาน) ===> สุขใจ เสนอแนะ (ข้อความจากสมาชิก) ===> สุขใจ ให้ละเลง (มุมทดสอบบอร์ด) ----------------------------- สุขใจในธรรม ----------------------------- => พุทธประวัติ - ประวัติพระสาวก ===> พุทธประวัติ แห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ===> ประวิติพระอรหันต์ พระสาวก ในสมัยพุทธกาล ===> ประวัติพระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ในยุคปัจจุบัน ===> นิทาน - ชาดก =====> ชาดก พระเจ้า 500 ชาติ => ธรรมะทั่วไป ธารธรรม - ธรรมทาน ===> ธรรมะจากพระอาจารย์ ===> เกร็ดครูบาอาจารย์ => ห้องวิปัสสนา - มหาสติปัฏฐาน 4 => สมถภาวนา - อภิญญาจิต => จิตอาสา - พุทธศาสนาเพื่อสังคม => เสียงธรรมเทศนา - เอกสารธรรม - วีดีโอ ===> เอกสารธรรม ===> เสียงธรรมเทศนา =====> ธรรมะจาก สมเด็จโต =====> ธรรมะจาก หลวงปู่มั่น =====> เสียงบทสวดมนต์ =====> เพลงสวดมนต์ =====> เพลงเพื่อจิตสำนึก แด่บุพการี =====> ธรรมะ มิวสิค (เพลงธรรมทั่วไป) ===> ห้อง วีดีโอ => เกร็ดศาสนา => กฏแห่งกรรม - ท่องไตรภูมิ => ไขปัญหาโลก ธรรม และความรัก => บทสวด - คัมภีร์ คาถา - วิชา อาคม => พุทธวัจนะ - ภาษิตธรรม ===> พุทธวัจนะ ในธรรมบท ===> พุทธศาสนสุภาษิต ===> คำทำนายภัยพิบัติที่จะเกิด ===> รวมข่าวภัยพิบัติ ทั้งในอดีต และปัจจุบัน ===> รู้ เพื่อ รอด (การเตรียมการ) => ห้องประชาสัมพันธ์ ทั้งทางโลก และทางธรรม ===> ฐานข้อมูล มูลนิธิต่าง ๆ ในประเทศไทย (Donation Exchange Center) ----------------------------- วิทยาศาสตร์ทางจิต เรื่องลี้ลับ ----------------------------- => วิทยาศาสตร์ - จักรวาล - การค้นพบ ===> เรื่องราว จากนอกโลก =====> ประสบการณ์เกี่ยวกับ UFO =====> หลักฐาน และ การพิสูจน์ยูเอฟโอ =====> คลิปวีดีโอ ยูเอฟโอ => ไขตำนาน - ประวัติศาสตร์ - การค้นพบ อารยธรรม => เรื่องแปลก - ประสบการณ์ทางจิต - เรื่องลึกลับ ===> ร้อยภูติ พันวิญญาณ =====> ประสบการณ์ ผี ๆ =======> เรื่องเล่าในรั้วมหาลัย =====> ประวัติ ต้นกำเนิด ตำนานผี ===> ดูดวง ทำนายทายทัก ===> ไดอะล็อก คือ ดอกอะไร - พลังไดอะล็อก (Dialogue) ===> กระบวนการ NEW AGE => เครื่องราง ของขลัง พุทธคุณ ----------------------------- นั่งเล่นหลังสวน ----------------------------- => สุขใจ จิบกาแฟ => สุขใจ ร้านน้ำชา => สุขใจ ห้องสมุด ===> สุขใจ หนังสือแนะนำ ===> สุขใจ คลังความรู้ลวงโลก ===> สยาม ในอดีต => สุขใจ ใต้เงาไม้ => สุขใจ ตลาดสด => สุขใจ อนามัย => สุขใจ ไปเที่ยว => สุขใจ ในครัว ===> เกร็ดความรู้ งานบ้าน งานครัว => สุขใจ ไปรษณีย์ => สุขใจ สวนสนุก ===> ลานกว้าง (มุมดูคลิป) ===> เวที จำอวด (จำอวดหน้าม่าน) ===> หนังกลางแปลง (ดูหนัง รีวิวหนัง) ===> หน้าเวที (มุมฟังเพลง) =====> เพลงไทยเดิม ===> แผงลอยริมทาง (รวมคลิปโฆษณาโดน ๆ)