คาถาบูชาบรมครูหมอชีวโกมารภัจจ์

คาถาบูชาบรมครูหมอชีวโกมารภัจจ์

บรมครูหมอชีวกโกมารภัจจ์ หรือที่มักคุ้นกันในนาม "พ่อปู่ชีวกโกมารภัจจ์" บรมครูแห่งการแพทย์แผนโบราณที่เคารพศรัทธาของพุทธศาสนิกชนทั่วหล้า โดยเฉพาะผู้เจ็บไข้ได้ป่วย ด้วยเชื่อว่าบารมีของท่านจะช่วยให้หายเจ็บไข้ได้ตามแรงอธิษฐาน จึงมักนิยมจัดสร้าง "รูปเคารพ" หรือ "วัตถุมงคล" ทั้งขนาดบูชา พระเครื่องและเหรียญ เพื่อไว้สักการะ ขอพรให้หายจากโรคาพยาธิทั้งโรคกายและโรคกรรม อย่างเช่นที่หน้าโรงพยาบาลสงฆ์ เป็นต้น

หมอชีวกโกมารภัจจ์เป็นบุคคลที่มีตัวตนจริงในประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา เป็นผู้เชี่ยวชาญในการรักษาและมีชื่อเสียงมากในครั้งพุทธกาล เรื่องราวชีวิตของท่านมีกล่าวไว้ ในพระไตรปิฎกและคัมภีร์อรรถกถา ...

บรมครูหมอชีวกโกมารภัจจ์ถือกำเนิดที่เมืองราชคฤห์ แคว้นมคธ เป็นบุตรของนางคณิกา (หญิงงามเมือง) ชื่อ "สาลวดี" แต่ไม่รู้จักมารดาของตน เพราะเมื่อนางมีครรภ์เกรงค่าตัวจะตกจึงเก็บตัวอยู่ ครั้นคลอดแล้วก็ให้คนรับใช้เอาทารกไปทิ้งที่กองขยะ

ด้วยชะตาลิขิต เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น "เจ้าชายอภัย" โอรสองค์หนึ่งของพระเจ้าพิมพิสาร จะเข้าเฝ้าฯ พระบิดา เสด็จผ่านไปเห็นฝูงการุมล้อมทารกอยู่ เมื่อทรงทราบว่ายังมีชีวิตจึงได้โปรดให้นำไปให้นางนมเลี้ยงไว้ในวัง ประทานนามว่า "ชีวก" แปลว่า ยังเป็นอยู่หรือยังมีชีวิตอยู่ และมีสร้อยนามว่า "โกมารภัจจ์" อันหมายถึง ผู้อันพระราชกุมารเลี้ยง

ครั้นเจริญวัยขึ้น พอจะทราบว่าตนเป็นเด็กกำพร้า ก็คิดแสวงหาศิลปวิทยาไว้เลี้ยงตัว เดินทางไปศึกษาวิชาแพทย์กับอาจารย์แพทย์ทิศาปาโมกข์ที่เมืองตักสิลาอยู่ 7 ปี ระหว่างการเดินทางกลับพระนครราชคฤห์ เมื่อเสบียงหมดก็แวะหาเสบียงที่เมืองสาเกต โดยอาสารักษาภรรยาเศรษฐีเมืองนั้นซึ่งเป็นโรคปวดศีรษะไม่มีใครรักษาหาย ปรากฏว่าภรรยาเศรษฐีหายจากโรคจึงให้รางวัลมากมาย ชีวกได้นำเงินและของรางวัลทั้งหมดถวายเจ้าชายอภัยเป็นค่าปฏิการคุณที่ได้ทรงเลี้ยงตนมา เจ้าชายอภัยโปรดให้ชีวกเก็บรางวัลนั้นไว้และโปรดให้สร้างบ้านอยู่ในวังของพระองค์ ต่อมาไม่นานเจ้าชายอภัยนำหมอชีวกไปรักษาโรคริดสีดวงงอกแด่พระเจ้าพิมพิสาร เมื่อทรงหายประชวรจะพระราชทานเครื่องประดับของสตรีชาววัง 500 นางให้เป็นรางวัล แต่หมอชีวกไม่รับ ขอให้ทรงถือว่าเป็นหน้าที่ของตนเท่านั้น พระเจ้าพิมพิสารจึงโปรดให้หมอชีวกเป็นแพทย์ประจำพระองค์ประจำฝ่ายในทั้งหมด และประจำพระภิกษุสงฆ์อันมี "พระพุทธเจ้า" เป็นประมุข

หมอชีวกได้รักษาโรคร้ายสำคัญหลายครั้ง จนเมื่อคราถวายการรักษาแด่พระพุทธองค์ในคราวที่พระบาทห้อพระโลหิต เนื่องจากเศษหินจากก้อนศิลาที่พระเทวทัตกลิ้งลงมาจากภูเขาเพื่อหมายปลงพระชนม์ชีพ หมอชีวกก็ได้บรรลุธรรมเป็น "พระโสดาบัน" และด้วยศรัทธาในพระพุทธเจ้าปรารถนาจะไปเฝ้าวันละ 2-3 ครั้ง เห็นว่าพระเวฬุวันไกลเกินไปจึงสร้างวัดถวายใน "อัมพวัน" คือสวนมะม่วงของตน เรียกกันว่า "ชีวกัมพวัน" (อัมพวัน ของหมอชีวก) เมื่อพระเจ้าอชาตศัตรูเริ่มน้อมพระทัยมาทางศาสนา หมอชีวกก็เป็นผู้แนะนำให้เสด็จไปเฝ้าพระพุทธเจ้า ...

พระคาถาบูชาบรมครูหมอชีวโกมารภัจจ์ (ณ ศาลาบรมครูหมอชีวกโกมารภัจจ์ โรงพยาบาลสงฆ์)

ตั้งนะโม 3 จบ แล้วว่า ...

โอม นะโม ชีวะโก สิระสา อะหัง กะรุณิโก สัพพะสัตตานัง โอสะถะ ทิพพะมันตัง ปะภาโส สุริยาจันทัง กุมาระภัจโจ ปะกาเสสิ วันทามิ ปัณฑิโต สุเมธะโส อะโรคา สุมะนา โหมิ

ขอบารมีแห่งบรมครูหมอชีวกโกมารภัจจ์ จงคุ้มครองให้ข้าพเจ้า (ชื่อ นามสกุล) พ้นจากโรคร้ายภัยเวร โรคเวรโรคกรรม ขอให้มีอายุมั่นขวัญยืน มีสุขภาพกาย สุขภาพจิตที่ดี ขอให้อานิสงส์แห่งแรงอธิษฐานนี้คุ้มครองข้าพเจ้า นับตั้งแต่บัดนี้ล่วงไปเมื่อหน้าเทอญ

พันธุ์แท้พระเครื่อง
ราม วัชรประดิษฐ์