กุศล - บารมี

<table class="maeva" cellpadding="0" cellspacing="0" border="0" style="width: 800px" id="sae1"> <tr><td style="width: 800px; height: 576px" colspan="2" id="saeva1"><script type="text/javascript"><![CDATA[ var oldLoad = window.onload; window.onload = function() { if (typeof(oldLoad) == "function") oldLoad(); if (typeof(aevacopy) == "function") aevacopy(); } // ]]></script><embed type="application/x-mplayer2" src="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/23.wma" width="800px" height="576px" wmode="transparent" quality="high" allowFullScreen="true" allowScriptAccess="never" ShowControls="True" autostart="false" autoplay="false" /></td></tr> <tr><td class="aeva_t"><a href="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/23.wma" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://www.fungdham.com/download/song/allhits/23.wma</a></td><td class="aeva_q" id="aqc1"></td></tr></table>

ถ่ายภาพประกอบเนื้อหาโดย(บางครั้ง)เองแหละขอรับกระผม

ในชีวิตประจำวันก็จะเห็นได้ว่า กุศลธรรม เป็นสภาพธรรมที่ดีงามควรที่จะอบรมเจริญให้มีมากขึ้น แต่ถึงอย่างนั้นก็ตามมีความเข้าใจ
แต่ว่าเพราะเหตุใด ในชีวิตประจำวันนั้น อกุศลธรรม จึงเกิดมากและเกิดบ่อยกว่า กุศลธรรมเพราะสะสมอกุศลมามากเพราะความเป็น ปุถุชนผู้หนาด้วยกิเลส ซึ่งได้สะสมมาเนิ่นนานจนนับไม่ได้เมื่อมีความเข้าใจว่า อกุศลธรรม มีมากจึงมีการเห็นโทษของอกุศลธรรมมีการศึกษาพระธรรมเพื่อที่จะขัดเกลาอกุศลธรรม เพื่อการละอกุศลธรรมลองพิจารณาตัวเอง เมื่อได้ศึกษาพระธรรมแล้วจะค่อย ๆ เห็นว่าขณะจิตที่เป็นไปในแต่ละวันนั้นเป็นไปด้วย โลภะ โทสะ โมหะตลอดเวลาที่จิตไม่เป็นไปในการให้ทานรักษาศีล ไม่มีการอบรมเจริญปัญญามีการฟังธรรมบ้างสนทนาธรรมบ้าง เป็นต้นจิตจะเป็นอกุศลโดยส่วนใหญ่กุศลธรรมทั้งหลายจะเป็นเพื่อนสนิทหรือเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดก็ต้องเป็นกุศลที่ประกอบด้วยปัญญาคือกุศลที่ประกอบด้วยความเข้าใจถูก หรือความเห็นถูกท่านจึงแสดงธรรมที่เป็นเกาะธรรมที่เป็นที่พึ่งที่แท้จริงซึ่งก็คือกุศลที่ประกอบด้วยปัญญาหรือกุศลขั้นการอบรมเจริญสติปัฏฐานคือการระลึก รู้ลักษณะของสภาพธรรม ตามปกติ ตามความเป็นจริงในชีวิตประจำวัน เพื่อค่อย ๆ สะสมความเข้าใจ ปัญญาจนกว่าจะเป็นปัจจัย ที่มีกำลังทำให้สามารถที่จะละคลายกิเลสได้ ตามลำดับกุศลที่ประกอบด้วยปัญญา มีคุณมากเพราะกุศลมีหลายขั้นขั้นที่เป็นไปในทานศีลนั้นประกอบด้วยปัญญา คือ ความเห็นถูกก็ได้แต่กุศลธรรมที่ประกอบด้วยความเข้าใจถูก คือ ค่อย ๆ เข้าใจสภาพธรรมและมีการอบรมเจริญให้มากขึ้น จนเห็นโทษของอกุศลธรรม
และรู้ลักษณะของสภาพธรรมตามความเป็นจริง ที่กำลังปรากฏ ในขณะนี้มีการสนทนากันว่าทำไมจึงต้องรู้ว่า เป็นรูปธรรม เป็นนามธรรม เป็นสภาพธรรม แต่ละอย่าง ๆ เพราะเหตุว่า ปกติที่เราเรียนเรื่องขันธ์ทั้ง 5 แต่เราไม่รู้จักแม้สักขันธ์เดียวและขันธ์ทั้ง 5 นี้ ถ้าประชุมรวมกันแล้วก็ มีความเห็นผิดและยึด
ถือเป็นเราทั้งหมดเลยแต่การอบรมเจริญปัญญา คือ ค่อย ๆ ศึกษาให้เกิดความเข้าใจว่าขณะนี้มีลักษณะของสภาพธรรมกำลังปรากฏเป็นรูปขันธ์ และนามขันธ์ใดปรากฏความเป็นนามขันธ์หนึ่ง นามขันธ์ใดมีลักษณะของจิตบ้างลักษณะของอกุศลธรรม ซึ่งเป็นกิเลส คือ เจตสิก ซึ่งเป็นสังขารขันธ์บ้าง
แม้แต่ กุศล ที่กล่าวถึงนี้ก็หมายถึงเจตนาเจตสิกที่เป็นไปในกุศลธรรมและอกุศล ก็เป็นสังขารขันธ์ อกุศลเจตสิกเพราะว่า สังขารขันธ์ เป็นสภาพธรรมที่ปรุงแต่งจิตปัญญา ความเข้าใจถูก - เห็นถูก ก็เป็นสังขารขันธ์ซึ่งปรุงแต่งจิต ให้มีการสะสม และเป็นไปในทิศทางที่ถูกต้องซึ่งท่านอุปมา เหมือนผู้จะที่เดินทางไกล เพื่อจะออกจากสังสารวัฏฏ์ออกจากภพภูมิออกจากการเกิดดับในภพภูมิต่าง ๆ ก็ต้องมีการสะสมเสบียงเสบียงก็คือ กุศลธรรมทั้งหลาย