ถ้าโลกแตก


"Satyam Shivam Sundaram" - Hindu God Prayer

ข้อความบางตอนจากอรรถกถาบุพเพนิวาสานุสติญาณนิทเทส

โดยล่วงกาลยาวนานพระอาทิตย์ดวงที่ ๗ ปรากฏเพราะพระอาทิตย์

ดวงที่ ๗ นั้นปรากฏจักรวาลทั้งสิ้นพร้อมด้วยแสนโกฏิจักรวาลก็มี

เปลวไฟโชติช่วงเป็นอันเดียวกันแม้ยอดภูเขาสิเนรุสูงประมาณ ๑๐๐

โยชน์ก็ทำลายหายไปในอากาศนั่นเองเปลวไฟนั้นลุกโพงลงจดสวรรค์

ชั้นจาตุมมหาราชิกาปลวไฟเผากนกวิมานรัตนวิมานและมณีวิมาน

จดดาวดึงสพิภพโดยอุบายนี้แหละเปลวไฟจดจนถึงปฐมฌานภูมิ

ไหม้พรหมโลกทั้ง ๓ จดอาภัสสรพรหมตั้งอยู่เปลวไฟนั้นยังไม่ดับ

ตราบเท่าสังขารแม้เพียงอณูหนึ่งยังมีอยู่แต่เพราะสิ้นสังขารทั้งปวง

แม้เถ้าก็ไม่ให้เหลือเปลวไฟจึงดับดุจเปลวไฟเผาเนยใสและน้ำมัน

ฉะนั้นอากาศเบื้องบนพร้อมด้วยอากาศเบื้องล่างมืดตื้อเป็นอันเดียว

กันครั้นแล้วโดยกาลล่วงยาวนานมหาเมฆตั้งขึ้นยังฝนละเอียด ๆ

ให้ตกเป็นครั้งแรกมหาเมฆยังสายฝนประมาณเท่าก้านบัวไม้เท้า

สากและต้นตาลเป็นต้นให้ตกโดยลำดับทำที่ที่ถูกไหม้ทั้งหมดให้เต็ม

แล้วหายไปตั้งขึ้นทำน้ำนั้นทั้งเบื้องล่างและเบื้องขวางให้เป็นก้อน

เป็นทางโดยรอบเช่นกับหยาดน้ำในใบบัว.

หากถามว่าทำห้วงน้ำใหญ่ถึงเพียงนั้นให้เป็นก้อนได้อย่างไร ?

ตอบว่า................เพราะเปิดเป็นช่องไว้ให้ช่องในที่นั้น ๆ แก่ห้วงน้ำ

นั้นน้ำนั้นถูกลมพัดรวมทำให้เป็นก้อนสิ้นไปย่อมไหลลงเบื้องล่าง

ตามลำดับเมื่อน้ำไหลลง ๆ พรหมโลกย่อมปรากฏในที่ของพรหมโลก

อนึ่ง.......เทวโลกย่อมปรากฏในที่แห่งกามาวจรเทวโลกในเบื้องบนเมื่อ

น้ำไหลลงสู่พื้นดินดังก่อนลมแรงย่อมเกิดขึ้นลมแรงเหล่านั้นปิดกั้น

ทำให้น้ำไม่ไหลออกดุจน้ำที่ขังอยู่ในธมกรกที่ปิดปากไว้เมื่อน้ำหวาน

หมดไปยังง้วนดิน(รสปฐวึ)ให้ตั้งขึ้นเบื้องบน.................................

พระสุตตันตปิฎกขุททกนิกายปฏิสัมภิทามรรค เล่ม ๗ ภาค ๑ - หน้าที่ 1010