จงอย่าคิดว่าคนอื่นจะต้องมาลงโทษเรา
ก่อนที่คนอื่นจะลงโทษ
กรรมที่เราทำความชั่ว
มันก็ทำความเร่าร้อนให้เกิดขึ้นแก่เรา
ใครเขาพูดความชั่วคราวใด
เราก็สะดุ้งเพราะเรามันเลว
พระพุทธเจ้าตรัสว่า
อัตตนา โจทยัตตานัง
จงเตือนตนไว้เสมอ และจงโจทตน
กล่าวโทษตนไว้เป็นปกติ
หาความชั่วของตัว
อย่าไปหาความชั่วของบุคคลอื่น
ถ้าเลวมากเมื่อไหร่
เราก็เพ่งเล็งความเลวของบุคคลอื่นมากเท่านั้น
ถ้าเราดีมากเท่าไหร่
เราก็ไม่มองเห็นความเลวของบุคคลอื่น
เพราะยอมรับนับถือกฎของกรรม
ที่เรายังไปหาความเลวของบุคคลอื่น
เสียดสีเขาบ้าง พูดกระทบกระเทียบเขาบ้าง
ทำลายความสุขใจเขาบ้างนั่น
แสดงว่า เรามันเลวที่สุดของความเลว
คือความเลวมันไม่ได้ ขังอยู่ เฉพาะในใจ
มันไหลออกมาทางกายไหลออกมา
ทางวาจา เพราะมันล้น เลวจนล้น
นี่ขอทุกท่านจงจำไว้
อย่าไปมองดูความเลวของคนอื่น
มองดูความเลวของตน
ไม่ต้องไปปรับปรุงบุคคลอื่น
ปรับปรุงเราเองให้มันดีที่สุด คัดลอกจาก...
http://www.sitluangpor.com/