dhamma from frog

(:LOVE:)ตอนต่อไป นิทานเรื่อง เต่ากับปลา รัก

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วในสมัยที่สัตว์ทั้งหลายยังสามารถพูดคุยติดต่อสื่อสารกันได้เหมือนคน ณ ดินแดนที่แสนสงบมีหนองน้ำ
แห่งหนึ่งอยู่ชายป่าในหนองน้ำนั้นอุดมสมบูรณ์ไปด้วยพืชพันธุ์ไม้น้ำและ สัตว์น้ำมากมายหลากหลายเผ่าพันธุ์ ซึ่งอาศัยพึ่งพากันและใช้ชีวิตอยู่อย่าง
มีความสุขตามอัตภาพ

วันหนึ่งเต่าน้อยตัวหนึ่งได้ขึ้นมาเยี่ยมชม ที่ชายน้ำ ดั่งที่เคยทำ และในวันนั้น เต่าน้อย มีความคิดว่าน่าจะออกเยี่ยมชมไปให้ไกลกว่าที่เคยได้เห็น
ได้เคยสัมผัส จึงได้ขึ้นจากน้ำและเดินท่องไปในชายป่า ลึกเข้าไปเป็นลำดับ ได้เห็นสิ่งต่าง ๆ มากมายผีเสื้อโบยบิน เป็นอิสระ สีสัน สวยงามสัตว์
ป่า สองเท้า สี่เท้า มีเขา มีงา มีนอ สีขาว สีดำ สีเหลือง มีลายขาวดำ น้อยใหญ่หากิน กันอยู่อย่างเป็นสุข ตามธรรมชาติ ต้นไม้ใหญ่ตระหง่านสูง
ใหญ่มีนก กา เกาะส่งเสียงกันอื้ออึง ต้นเล็กพลิ้วไหวโอนเอนไปมาตามกระแสลม นกใหญ่ น้อย บินโฉบฉวัดเฉวียน ไปมา สรรพสำเนียง น่าชม ต้นไม้ ออกดอก ออกผล เป็นอาหาร หลากหลาย ดอกไม้ พืชพรรณสีสัน สวยงาม ตระการตา แสงอาทิตย์ อันเจิดจ้า เป็นประกาย ให้ความสว่าง และ อบอุ่นแก่ สรรพชีวิต เป็นที่ตื่นตาตื่นใจต่อเต่าน้อย

เมื่อได้ท่องชมธรรมชาติจนได้เวลากลับ เต่าน้อยก็เดินทางกลับออกจากราวป่า มาสู่หนองน้ำ อันเป็น ที่พำนักอาศัย ด้วยความตื่นเต้น กับสิ่งที่ได้
พบเห็นมาจึงได้นำสิ่งที่ได้พบเห็นมา ถ่ายทอดสู่ผองเพื่อน ปลาใหญ่ ปลาน้อย ทั้งหลายให้ได้ฟัง หวังว่าเหล่าเพื่อนปลาใหญ่น้อยจะพลอยมีความ
สุขและตื่นเต้น เช่นเดียวกับตนด้วยดวงใจอันพองโตกระตือรือร้น….............

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นเหล่าปลาน้อย ปลาใหญ่ต่างไม่พอใจ และกล่าวหาว่า เต่าน้อย เปลี่ยนไปกล่าวหาว่าเต่าน้อยเป็น ผู้ที่ขี้ปด มดเท็จ โกหกหลอกลวง
เล่าเรื่องต่าง ๆ ที่ไม่มีทางเป็นจริงได้ให้ฟังจึงพากันลงความเห็นว่า เต่าน้อยเป็นผู้ที่ ไม่สมควรที่จะคบหาต่อไป พากันตัดมิตรภาพ ตัดความสัมพันธ์
อันดีแต่ก่อนมาและพากันขับไล่เต่าน้อยให้ ออกไปจากหนองน้ำในทันที….....โดยมิพักว่าจะพิจารณาหรือไตร่ตรองสอบถามความใดในสิ่งใด ๆ


菩提吟醒世歌