นักปฏิบัติที่ดีควรมีกระดาษกับปากกาไว้ใกล้มืออยู่เสมอ

<table class="maeva" cellpadding="0" cellspacing="0" border="0" style="width: 800px" id="sae1"> <tr><td style="width: 800px; height: 576px" colspan="2" id="saeva1"><script type="text/javascript"><![CDATA[ var oldLoad = window.onload; window.onload = function() { if (typeof(oldLoad) == "function") oldLoad(); if (typeof(aevacopy) == "function") aevacopy(); } // ]]></script><embed type="application/x-mplayer2" src="http://www.se-ed.com/ads/pr/sile/song/03.%20Track%203.wma" width="800px" height="576px" wmode="transparent" quality="high" allowFullScreen="true" allowScriptAccess="never" ShowControls="True" autostart="false" autoplay="false" /></td></tr> <tr><td class="aeva_t"><a href="http://www.se-ed.com/ads/pr/sile/song/03.%20Track%203.wma" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://www.se-ed.com/ads/pr/sile/song/03.%20Track%203.wma</a></td><td class="aeva_q" id="aqc1"></td></tr></table>

ถาม -> ความคิดปิ๊ง ๆ บางทีมันแว๊บขึ้นมา

ตอบ -> เราต้องรีบจดไม่อย่างนั้นมันหายเลย ไอ้ตัวนี้แหละที่หลวงพ่อท่านเตือนประจำเลย ท่านบอกนักปฏิบัติที่ดีกระดาษกับ
ปากกาให้ใกล้มืออยู่เสมอ ถึงเวลาพระหรือเทวดาท่านบอกอะไรต้องรีบจด
อาตมาเคยประมาททีหนึ่งเจ๊งเลย สมัยก่อนอยู่วัดท่าซุงนี่ ก็เคร่งครัดมาก ใกล้พ่อกลัวโดนตีกบาล ขนาดเข้าโบสถ์คนอื่นเขาพึ่งเทปเราพึ่งแต่
กระดาษ แล้วในที่สุดเขาก็ต้องมาง้อเราจนได้ เพราะวันนั้นไฟดับเทปอัดไม่ได้ วันนั้นกำลังเพลิน ๆ อยู่ แล้วหลวงพ่อท่านมาทีหลัง ท่านก็บอกว่าจะต้องทำอย่างไร มีหลักอยู่ ๓ ข้อ เราสบายมาก ๓๐ ข้อก็จำได้อยู่แล้วมั่นใจสมองตัวเอง พอสว่างเท่านั้นหายจ้อยเลย หายชนิดแคะหาเงาไม่เจอเลย เหลืออยู่ข้อเดียวตรงที่ว่าท่านบอก
ให้สวดมนต์ทำวัตรทุกวัน ท่านบอกว่าอานิสงส์ใหญ่มาก เพราะว่าตอนที่เราสวดมนต์ทำวัตรอยู่อย่างเก่งมันก็คิดชั่วได้ มันพูดชั่วไม่ได้หรอก เพราะ
ปากมันสวดมนต์อยู่ แล้วมันทำชั่วไม่ได้หรอก เพราะว่าตัวมันนั่งอยู่ตรงนั้น
ก็เลยกลายเป็นว่าได้กำไรไป ๒ ใน ๓ แล้วเป็นอย่างน้อย ส่วนอีก ๒ ข้อหายเงียบไปเลยแล้วไม่ต้องไปถามนะ ถ้าไปถามใหม่เขาเรียกว่าไปหาที่ตาย

สนทนากับพระเล็ก สุธมฺมปญฺโญเดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๔๖ ณ.บ้านอนุสาวรีย์ฯ