ชีวิตจริงๆของแต่ละคนสั้นแสนสั้น ชั่วขณะ ๆ เท่านั้นเอง

<table class="maeva" cellpadding="0" cellspacing="0" border="0" style="width: 800px" id="sae1"> <tr><td style="width: 800px; height: 64px" colspan="2" id="saeva1"><script type="text/javascript"><![CDATA[ var oldLoad = window.onload; window.onload = function() { if (typeof(oldLoad) == "function") oldLoad(); if (typeof(aevacopy) == "function") aevacopy(); } // ]]></script><embed type="application/x-shockwave-flash" src="http://www.flash-mp3-player.net/medias/player_mp3_maxi.swf?mp3=http://www.fungdham.com/download/song/allhits/27.mp3&width=250&showstop=1&showinfo=1&showvolume=1&volumewidth=35&sliderovercolor=ff0000&buttonovercolor=ff0000" width="800px" height="64px" wmode="transparent" quality="high" allowFullScreen="true" allowScriptAccess="never" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" autoplay="false" autostart="false" /></td></tr> <tr><td class="aeva_t"><a href="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/27.mp3" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://www.fungdham.com/download/song/allhits/27.mp3</a></td><td class="aeva_q" id="aqc1"></td></tr></table>

.........ถ่ายภาพประกอบเนื้อหาโดย Sometime.........

ท่านอาจารย์..........คราวก่อนได้พูดถึงเรื่องเหตุให้เกิดตัณหา หริอโลภะ ซึ่งเพราะ

ผัสสะ เป็นปัจจัยเวลาที่ฟังกำลังเข้าใจแค่หลังจากนั้สักครู่หนึ่งก็จะลืมเวลาที่(โลภะ)เกิดก็

ลืมไปอีกว่า เพราะผัสสะเป็นปัจจัยเพราะมีการกระทบอารมณ์จึงทำให้มี ความยินดี

ชอบใจในสี่งที่กำลังเห็น ถ้าอารมณ์นั้นเป็นสี่งที่น่าพอใจ ซึ่งถ้าจะพิจารณาโดย

ละเอียดจะเห็นความน่าอัศจรรย์ของ{สภาพธรรม} ซึ่งสภาพธรรมทุกอย่างอาศัเหตุปัจจัยจึงได้

เกิดขึ้นแล้วก็กระทบโดยผัสสะทำให้มีการเห็นสี่งนั้นบ้างหรือว่าได้ยินเสียงต่าง ๆ

บ้างสำหรับ ผัสสะ ก็ควรที่จะได้พิจารณาว่าเกิดเพราะอะไร ? เพราะว่าต้องมีปัจจัยทั้งนั้นไม่

ใช่ว่าอยู่ดี ๆ ผัสสะก็จะเกิดได้ในเรื่องในเรื่องของ{ปฏิจจสมุปบาท}ก็ทราบว่าผัสสะเกิด

เพราะ{อายตนะ}ก็รู้สึกว่าจะยากสำหรับบางท่านที่ไม่คุ้นกับภาษาธรรมแต่

ความจริแล้วก็คือ ตา หู จมูก ลี้น กาย และอารมณ์ที่รู้ได้ทางใจ ที่ใช้คำว่า {ธัมมา

รมณ์} เพราะฉ้นั้นก็จะเห็นได้ว่าภาษาบาลี ซึ่งดูเหมือนจะยากแต่ความจริงล้วเป็น

สภาพธรรมที่กำลังปรากฏ ทุก ๘ ณะในชีวิตประจำวัน ทั้ง ตา.หู จมูก.กาย ใจ นั่นเองแต่เมื่อ

ไม่มีการฟังให้เข้าใจก็เลยคิดว่าเป็นเรื่องที่ยากเกินกว่าที่จะเข้าใจได้แต่ว่าตามความ

เป็นจริงแล้วเมื่อชีวิตดำเนินไปทุกขณะเป็สภาพธรรมที่มีจริง เพราะฉะนั้นก็ย่อม

สามารถที่จะฟังแล้วก็พิจารณาแล้วก็เกิดความเข้าใจและอาจจะเป็นปัจจัยให้ - สติ -

เกิดระลึกลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏในขณะนี้ก็ได้

สำหรับวันนี้ขอกล่าวถึงเรื่องของ อานตนะ ๑๒ คือ..........

ตา หู จมูก ลี้น กาย ใจ รูป เสียง กลี่น รส โผฏฐัพพะ และ{ธรรมมารมฌ์}

ไม่ยากแล้วใช่ไหมค่ะ อายตนะ

ข้อความในพระอภิธรรมปิฏก วิภังคปกรณ์อายตนวิภังคนิทเทส

แสดงอายตนะ ๑๒ มีข้อความว่าที่เสียงกำลังปรากฏ มีใครรู้ว่ากำลังมีฆาน

ปสาทรูปบ้างขณะที่เสียงปรากฏค่ะ

อายตนะ ๑๒ คือ......................

๑ จักขายตนะ

๒ รูปายตนะ

๓ โสตายตนะ

๔ สัททายตนะ

๕ ฆานายตนะ

๖ คันธายตนะ

๗ ชิวหายตนะ

๘ รสายตนะ

๙ กายายตนะ

๑๐ โผฏฐัพพายตนะ

๑๑ มนายตนะ

๑๒ ธัมมายตนะ

ค่อย ๆ คุ้นหูขึ้นน่ะค่ะก็จะทำให้เข้าใจความหมายและลักษณะของสภาพธรรมขึ้น

ซึ่งภาษาบาลีก็จะได้ยินบ่อย ๆ ในภาษาไทย จักขุ แต่เมื่อเป็นอายตนะ คือที่ประชุม ก็

เป็น{จักขายตนะ รูปคือ สี สรร วรรณะ}เมื่อเป็นที่ประชุมที่ทำให้การเห็นเกิดขึ้น

ก็เป็นรูปายตนะ โสต คือ หู โสตปสาทรูป เมื่อเป็นที่ประชุมที่ทำให้เกิดการได้ยิน

เสียง โสตปสาทรูปนั้น ก็เป็น โสตายตนะ และเสียงคือ{สัททะ}เมื่อกำลังได้ยิน

กำลังปรากฏเป็นอารมณ์ ขณะนั้น ก็หมายความว่ากำลังประชุม อยู่ตรงที่จะทำให้

โสตวิญญาณเกิดขึ้นได้ยินเสียง เพราะฉะนั้นเสียงนั้น จึงเป็น{สัททายตนะ}

๕ ฆานายตนะ ก็ คือ ฆานะได้แก่ ฆานะปสาทรูป ซึ่งเป็นรูปซึ่งกระทบ กลี่น

ขณะใดที่กลี่นไม่ปรากฏ{ฆานปสาทรูป}ก็เกิดแล้วก็ดับไปขณะที่กำลังนั่งอยู่ที่นี่มีใคร

รู้สึกว่ามี{ฆานะปสาทรูป} บ้างค่ะ มีไหมค่ะมีหรือไม่มีขณะนี้ที่กำลังนั่งอยู่ที่นี่

{ธรรม}เป็นสี่งที่พิสูจน์์ได้ค่ะ

ขณะนี้ที่เสียงปรากฏ มีใครรู้ว่ากำลังมีฆานปสาทรูปบ้าง ขณะที่เสียงกำลัง

ปรากฏค่ะ ฆานปสาทรูปเกิดแล้ว ดับแล้วโดยไม่เป็นอายตนะแต่ขณะใดก็ตามซึ่ง

กำลังได้กลี่นไม่ใช่รู้กลี่นทางตา หรือทางหู แต่ขณะนั้นเพราะมีฆานะปสาทรูปกระทบ

กับกลี่น เพราะฉะนั้นทั้งฆานะปสาทรูปก็เป็น ฆานายตนะ กลี่น คือ{คันธะ}ก็เป็น

คันธายตนะเพราะว่าประชุมกันชั่วในขณะที่เกิดแล้วยังไม่ดับ

นี่คือชีวิตจริง ๆ ของแต่ละคน สั้นแสนสั้น คือ{มีสภาพธรรมที่เกิดขึ้นรู้อารมณ์

ทางตา หู จมูก ลิ้น ทางกาย ทางใจ ชั่วขณะ ๆ เท่านั้นเอง

อายตนะที่ ๗}คือ ชิวหาายตนะ ได้แก่ชิวหาปสาทรูป ขณะที่กระทบกับรส

ขณะนี้ใครรูว่ามี ชิวหาปสาทรูปบ้าง มีไหมค่ะ บางท่านก็ส่ายหน้า บางท่านก็พยักหน้า

ให้ชัดอีกครั้งหนึ่งน่ะค่ะ จิตเกิดขึ้ทีละหนึ่งขฌะในขณะที่กำลังเห็นใครู้บ้างว่ามี ชิวหา

ปสาทรูปไม่มี เพราะอะไรค่ะ รูปเกิดดัยเร็วมาก ๑๗ ขณะจิตนี้ สั้นแสนสั้นทีเดียว

ชิวหาปสาทรูป เกิดแล้ว ดับแล้วไม่เป็น{อายตนะ}เพราะว่าไม่ได้กระทบกับรสเพราะ

ฉะนั้นเวลาที่มีการรัประทานอาหารและมีการลี้มรสในการสนทนาธรรมอาจจะมีการ

เตือนว่าชิวหายตนะกับ{รสายตนะ}ขณะที่กำลังลี้มรสต่าง ๆ ชิวหาปสาทรูป ก็เป็น

ชิวหายตนะ รสะ คือ รส ก็เป็น รสายตนะชั่วขณะที่รสปรากฏหมดแล้วค่ะ ชีวิต

ขณะหนึ่ง ๆ ๆ ๆ เท่านั้นเอง

http://www.facebook.com/itsariyathanakorn

http://twitter.com/kiss_99

http://forums.212cafe.com/boxser/