แช่อิ่ม แช่อ่วม รวมโรค

ผลไม้ดอง ของแช่อิ่ม อาหารว่างที่หลายคนเพรียกหา เพราะรสชาติหวานตัดเปรี้ยว บางคนกินเยอะเสียจนลืมตรองดูถึงส่วนผสมว่าสามารถทำอันตรายกับสุขภาพของคนกินได้อย่างไรบ้าง ซึ่ง นพ.กฤษดา ศิรามพุช,พบ.(จุฬาฯ) ผู้อำนวยการศูนย์เวชศาสตร์อายุรัวฒน์นานาชาติ มีคำตอบ

@@@@

สมัยเรียนมหาวิทยาลัยจำได้ว่าสาวๆที่คณะจะมีกิจกรรมหนึ่งซึ่งนิยมคือไปหาซื้อผลไม้ดอง ของแช่อิ่มกันมาล้างปากหลังกินข้าวกลางวัน ซึ่งบรรดาเพื่อนผู้ชายก็สบายไปด้วย เป็นลาภปากที่ไม่ต้องเหนื่อยยาก

แช่อิ่ม ชวนชิม รสชาติหวานตัดเปรี้ยวแถมจิ้มด้วยพริกเกลือรสเด็ดจนเผ็ดแซ่บลิ้นทำให้คนกินติดใจกันโดยเฉพาะสาวๆ ราวกับมีต่อมรับรสเพื่อของดองและแช่อิ่มสารพัด แต่ถ้าจัดอันดับของแช่อิมที่ชวนหนีก็มีอยู่มาก อยากให้รู้ว่าภายใต้รสสุโค่ยโดยมีน้ำลายสอเป็นแบ็คกราวน์นั้น อาหารแช่อิ่มกลับกลายเป็นแหล่งรวมผู้ร้ายสารพัดที่จัดให้โดยท่านไม่รู้ตัว ซึ่งตัวร้ายที่น่ากลัวมีดังต่อไปนี้ครับ

1)เกลือ ตัวร้ายเค็มปี๋ที่น่ากลัวไตวาย กินไปมากเข้าก็ยิ่งหิวน้ำและในยามปกติเราก็กินอาหารที่ปรุงกันจนเค็มอยู่แล้ว การกินของดองหรือแช่อิ่มเข้าไปจะยิ่งทำให้ได้เกลือมากขึ้นไปอีก หรือในท่านที่ชอบกินอาหารสำเร็จรูปรวมถึงแหนม,ไส้กรอก,เบค่อน,หมูยอ ก็ต้องคอยกะปริมาณเกลือไว้ให้ดีครับ สำหรับวิธีคิดง่ายๆคือถ้ามื้อนี้กินของดองไปแล้วมื้อหน้าก็ขอเป็นดื่มน้ำตามให้มากและอย่าเติมน้ำปลา,ซีอิ๊ว,โชยุ,ปอนสุและซอสเค็มอื่นๆอีกในอาหารก็แล้วกันครับ

2)ขัณฑสกร หรือ “หวานเทียม” ที่เตรียมตัวเกิดอาการ “ติด” ไว้ได้เลย อย่างคนสมัยก่อนที่มีการใช้ขัณฑสกรนี้อยู่มากก็จะมีอาการติดหวานประเภทที่ฝรั่งเรียกว่า “ฟันเชื่อม (Sweet tooth)” เพราะเจ้าตัวหวานเทียมนี้ให้รสหวานเชื่อมยิ่งกว่าน้ำตาลหลายร้อยเท่า ทำเอาคนกินนี้ “ติด” ในความหวานถึงขั้นไม่ปล่อย คอยแต่จะกินหวานเติมหวานอยู่ท่าเดียว เหมือนกับ “น้ำตาลผอม” ที่ว่าไม่มีแคลอรีให้ระคายใจนั้น ลึกๆแล้วก็จี้ให้สมองติดหวานได้ไม่ต่างจากน้ำตาลอ้วนเลยทีเดียว

3)สีสดใสในของแช่อิ่ม สีพวกนี้เป็นตัวดีเหมือนกัน บางอย่างแค่ล้างจากถุงมือคนขายยังล้างไม่ออกเลย แล้วไส้พุงเราเฉยๆก็คงจะกลายเป็นผ้าใบให้ย้อมสีละเลงเล่นอยู่โดยที่เราไม่เห็น ซึ่งการติดอย่างเดียวยังพอทำเนาแต่ถ้าเอาพิษเข้ามาร่วมด้วยก็ยิ่งซวยหนัก เพราะสีบางอย่างเป็นมิตรกับมะเร็ง ช่วยเร่งภูมิแพ้ในเด็กที่ไวต่อสีพวกนี้ได้ บางทีอาการแพ้ไม่หายสักทีถ้าได้หยุดกินสีพวกนี้เข้าอาจดีขึ้นได้เองเลยครับ

4)กรดเปรี้ยว เพื่อเพิ่มรสให้จัดจ้านได้ใจคนกินมากขึ้น เลยใส่กรดเปรี้ยวลงไป ซึ่งถ้าเป็นกรดในธรรมชาติก็พอทำเนาไม่เอาไส้พุงไปเสี่ยง แต่บางเจ้าก็เลี่ยงใช้ของดีที่ราคาแพงแต่แต่งรสเปรี้ยวด้วยกรดกำมะถันที่ใช้กันในหม้อแบตเตอรีรสยนตร์ เพราะกลัวจนเลยต้องลดต้นทุน เจออย่างนี้ก็วุ่นตัวใครตัวมันละครับ สำหรับกรดกำมะถันนี้แค่มือคนดองยัง “เปื่อย” เพราะมันกัดเรื่อยจนเน่าแฉะ ว่างๆลองขอแกะถุงมือคนขายดูก็น่าตื่นเต้นดีไม่น้อย(ถ้าเขายังคอยให้แกะอยู่นะครับ)

ความอร่อยที่รวมพิษจากของแช่อิ่มที่ไม่ธรรมดายังมีขั้นกว่า โดยเฉพาะถ้าน้ำจิ้มหรือพริกเกลือมีผสมผงบ๊วยหรือสีสวยๆลงไปด้วยช่วยชูรส อดจิ้มไม่ได้เพราะทำให้หวานจัดเปรี้ยวจี๊ดขึ้น มีเรื่องตื่นเต้นขึ้นมาอีกเพราะถ้าเขาต้องการลดต้นทุนก็อาจใส่ทั้ง “หวานเทียม” และเตรียมรับ “ผงชูรส” ไว้ด้วย เพราะหลายร้านใช้ตัวช่วยดังนี้ครับ สังเกตได้จากเห็นมีเกล็ดขาวเป็นเงาวาวปนอยู่กับเกล็ดน้ำตาลป่น บางทีทำให้คนเข้าใจผิดคิดว่าเป็นน้ำตาลพาลหยิบโรยอาหาร แถมบางท่านใช้โรยขนมครก!

ฟังไม่จืดแต่มีกรณีเกิดขึ้นมาแล้ว และยิ่งถ้าเป็นร้านที่ขายแบบไม่สนใจคนกินก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผงชูรสปลอมแบบเอื้ออาทรแบ่งขายเป็นถุงยักษ์แน่ๆ เฮ้อ...แค่จะกินผลไม้ให้สบายใจสักทียังหืดขึ้นคอ.

ขอขอบคุณบทความดีดีจาก เดลินิวส์ออนไลน์