หลวงปู่หนูหล้า วัดซำแฮด บรบือ จ.มหาสารคาม

หลวงปู่หนูหล้า

"หลวงปู่หนูหล้า ปัญญาปโชโต" อดีตเจ้าอาวาสวัดบ้านซำแฮด และอดีตเจ้าคณะตำบลบรบือ อ.บรบือ จ.มหาสารคาม พระเกจิอาจารย์รุ่นเก่าเรืองวิทยาคม มีชื่อเสียงสืบทอดปฏิปทาและวิทยาคมที่เข้มขลังจากหลวงปู่ต้น วัดบ้านดงเค็ง บูรพาจารย์รุ่นเก่าอีกรูปของมหาสารคาม

เกิดในสกุล พรเพ็ง เมื่อวันที่ 2 ต.ค.2446 ที่บ้านหนองสิมใหญ่ อ.บรบือ จ.มหาสารคาม ครอบครัวประกอบอาชีพทำไร่ทำนาเหมือนกับชาวอีสานทั่วไป

ช่วงวัยเด็กหลังจบชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ลาออกจากการเรียนมาช่วยงานครอบครัว อีกทั้งเป็นผู้มีจิตใจเอนเอียงเข้าหาพระธรรม มีพรสวรรค์ทางด้านการวาดภาพ ยามว่างมักวาดภาพพุทธประวัติภาพชาดก ติดไว้ดูเต็มผนังบ้าน

เมื่ออายุ 16 ปี เข้าพิธีบรรพชา ที่วัดกลางกุดรัง อ.กุดรัง จ.มหาสารคาม

อายุครบ 20 ปี เข้าพิธีอุปสมบทที่อุโบสถวัดกลางกุดรัง มีหลวงปู่ต้น วัดบ้านดงเค็ง พระเกจิชื่อดังของจังหวัดมหาสารคาม เป็นพระอุปัชฌาย์, พระอาจารย์มหาบุศย์ วัดบ้านหนองแคน เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และพระอาจารย์จันทร์ วัดกลางกุดรัง เป็นพระอนุสาวนาจารย์

ภายหลังอุปสมบท ได้อยู่จำพรรษาศึกษาเล่าเรียนพระธรรมวินัย ณ สำนักเรียนวัดกลางกุดรัง จนถึงปี พ.ศ.2470 เดินทางไปจำพรรษาอยู่ที่วัดจักรวรรดิราชาวาส (วัดสามปลื้ม) กรุงเทพฯ มุมานะศึกษาเล่าเรียนจนสอบได้นักธรรมชั้นเอก

ต่อมาเดินทางกลับอีสานมาจำพรรษาอยู่ที่วัดบ้านหัวหนอง ต.บรบือ อ.บรบือ จ.มหาสารคาม

ช่วงนั้นตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดว่างลง ท่านได้รับแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งแทน เพื่อพัฒนาสร้างความเจริญรุ่งเรืองให้กับวัดแห่งนี้

นอกจากนี้ ยังให้ความสนใจด้านวิทยาคม ในยุคนั้นชื่อเสียงของหลวงปู่ต้น วัดบ้านดงเค็ง พระอุปัชฌาย์ของท่าน โด่งดังอยู่ในศรัทธาของชาวมหาสารคาม ท่านจึงขอฝากตัวเป็นศิษย์เรียนวิทยาคมกับหลวงปู่ต้น

หลังกลับมาจำพรรษาอยู่ที่วัดบ้านหัวหนอง 5 พรรษา หลวงปู่ย้ายมาจำพรรษาอยู่ที่วัดบ้านซำแฮด ต.บรบือ วัตรปฏิบัติของหลวงปู่ที่ปฏิบัติเสมอต้นเสมอปลาย ช่วงหลังเทศกาลออกพรรษาทุกปี จะออกเดินธุดงควัตรไปตามป่าเขาลำเนาไพรหลายแห่งในภาคอีสาน เพื่อแสวงหาความหลุดพ้นตามรอยพระตถาคต

จากความเคร่งครัดในพระธรรมวินัย วัตรปฏิบัติจำเริญรอยตามหลวงปู่ต้น ทำให้หลวงปู่หนูหล้า มีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่รู้จักในวงกว้างอย่างรวดเร็ว

พร่ำสอนญาติโยมอยู่เสมอว่า เกิด แก่ เจ็บ ตาย ไม่มีใครหลีกพ้นดังนั้นจงอย่าดำรงชีวิตด้วยความไม่ประมาท ยามมีชีวิตขอให้ประพฤติปฏิบัติแต่กรรมดีละเว้นชั่ว จะทำให้ชีวิตพานพบแต่ความสุขกายสุขใจ

เป็นพระนักพัฒนา นักการศึกษา ด้วยทราบดีว่าพระภิกษุสามเณรที่มาบวชเรียนล้วนมาจากครอบครัวที่ยากจน ท่านจึงเปิดสำนักเรียนพระปริยัติธรรมและบาลีที่วัดบ้านซำแฮด โดยหลวงปู่รับหน้าที่เป็นครูสอนเอง อีกทั้งยังนำปัจจัยที่ได้จากการบริจาคมาสนับสนุนการเรียนของพระภิกษุ-สามเณรหลายวัดในเขตตำบลบรบือ หากพระภิกษุ-สามเณร รูปใดเรียนเก่ง ตั้งใจศึกษาเล่าเรียน ท่านจะแจกทุนการศึกษาให้ทุกปี

ลำดับงานปกครองคณะสงฆ์ พ.ศ.2472 เป็นเจ้าอาวาสวัดบ้านหัวหนอง พ.ศ.2475 เป็นเจ้าคณะตำบลบรบือ พ.ศ.2480 เป็นพระอุปัชฌาย์ พ.ศ.2482 เป็นเจ้าอาวาสวัดบ้านซำแฮด และได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็นพระครูสัญญาบัตรชั้นตรีที่ พระครูธรรมโมภาษผดุงกิจ พ.ศ.2519 ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็นพระครูสัญญาบัตรชั้นเอก ในราชทินนามเดิม

ในช่วงบั้นปลายของชีวิตหลวงปู่อาพาธบ่อยครั้ง ด้วยโรคชรา สุดท้ายได้มรณภาพอย่างสงบใน ปี พ.ศ.2524 สิริอายุ 78 พรรษา 58

ณ วันนี้ถึงแม้หลวงปู่จะละสังขารไปนานแล้ว แต่คุณงามความดีของท่านยังคงปรากฏอยู่ในใจของชาวมหาสารคาม ไปตลอดกาลนาน