ทิฏฐิ

<table class="maeva" cellpadding="0" cellspacing="0" border="0" style="width: 800px" id="sae3"> <tr><td style="width: 800px; height: 576px" colspan="2" id="saeva3"><embed type="application/x-mplayer2" src="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/17.wma" width="800px" height="576px" wmode="transparent" quality="high" allowFullScreen="true" allowScriptAccess="never" ShowControls="True" autostart="false" autoplay="false" /></td></tr> <tr><td class="aeva_t"><a href="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/17.wma" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://www.fungdham.com/download/song/allhits/17.wma</a></td><td class="aeva_q" id="aqc3"></td></tr></table>

ต่อเนื่องจากกระทู้นี้...............http://www.sookjai.com/index.php?topic=16761.msg35028;topicseen#new

การละ{ทิฏฐิ}ด้วยปัญญาอันชอบว่า..............................

นั่นไม่ใช่ของเรา เราไม่ใช่นั่น นั่นไม่ใช่อัตตาของเรา

ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้

สมัยหนึ่ง............พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ ณ. พระวิหารเชตวัน

อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐีครั้งนั้น เวลาเย็น ท่านพระมหา

จุนทะออกจากที่พักผ่อนแล้วเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า ถวายบังคม

แล้วนั่ง ณ. ที่สมควรข้างหนึ่งแล้วได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ทิฏฐิเหล่านี้มีประการต่าง ๆ ประกอบด้วยการกล่าว

ปรารภอัตตา{อัตตวาทะ}บ้างประกอบด้วยการกล่าวปรารภโลก

โลกวาทะ บ้างย่อมเกิดขึ้นในโลก เมื่อภิกษุมนสิการธรรมเบื้องต้น

เท่านั้นการละ{ทิฏฐิ}เหล่านั้น การสลัดทิ้งซึ่งทิฏฐิเหล่านั้น จะมีได้ด้วยอุบาย

เหล่านี้ พระเจ้าข้า

การละ{ทิฏฐิ}

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ดูก่อนจุนทะ{ทิฏฐิ}เหล่านี้

มีหลายประการ ประกอบด้วย{อัตตวาทะ}บ้าง ประกอบด้วย{โลกวาทะ}บ้าง

ย่อมเกิดขึ้นในโลกก็ทิฏฐิเหล่านั้นย่อมเกิดขึ้นในอารมณ์ใด

ย่อมนอนเนื่องอยู่ในอารมณ์ใดและฟุ้งขึ้นในอารมณ์ใด

เมื่อภิกษุเห็นอารมณ์นั้นด้วยปัญญาอันชอบ

ตามความเป็นจริงอย่างนี้ว่า................................

นั่นไม่ใช่ของเรา

เราไม่ใช่นั่น

นั่นไม่ใช่อัตตาของเราดังนี้........................

การละทิฏฐิเหล่านั้น

การสลัดทิ้งซึ่ง{ทิฏฐิ}เหล่านั้น

ย่อมมีได้ด้วยอุบายอย่างนี้

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย

ภิกษุในธรรมวินัยนี้ย่อมเล่าเรียนธรรม คือ {สุตตะเวทัลละ}

ธรรมเหล่านั้นเป็นธรรมอันภิกษุนั้นฟังเนือง ๆ คล่องปากขึ้นใจ

แทงตลอดด้วยดีด้วยทิฏฐิ

เธอมีสติหลงลืมเมื่อการทำกาละ

ย่อมเขาถึงเทพนิกายหมู่ใดหมู่หนึ่ง

บทแห่งธรรมทั้งหลายย่อมปรากฏแก่เธอผู้มีความสุขในภพนั้น

สติบังเกิดขึ้นช้าแต่สัตว์นั้นย่อมเป็นผู้บรรลุคุณวิเศษเร็วพลัน

ดูก่อนภิกษุทั้งหลายนี้เป็นอานิสงส์ประการที่ 1