พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ เรื่องที่ ๑๙ เภริวาสชาดก : ช่างตีกลองกับบุตรชาย

พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๑๙ เภริวาสชาดก
ช่างตีกลองกับบุตรชาย

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว พระโพธิสัตว์เกิดเป็นช่างตีกลอง อาศัยอยู่ในเมืองพาราณสีกับลูกชายอีก ๑ คน ในช่วงเทศกาลงานประจำปีของเมืองพาราณสี เขาได้พาลูกชายไปตีกลองในงานได้เงินมาจำนวนมาก
   วันสุดท้ายก็เดินทางกลับบ้าน ลูกชายด้วยความดีใจที่ได้เงินมามากโข จึงตีกลองตลอดทาง ครั้นไปถึงดงโจร ในระหว่างทางพ่อได้เตือนลูกว่า
   “ลูกเอ๋ย! อย่าตีกลองรัวอย่างนั้นซิลูก จงตีเป็นระยะ เป็นจังหวะๆ เหมือนกลองทหารเดินทางสิลูก”
   ลูกชายกลับสวนว่า
   “ตีอย่างนี้แหละพวกโจรจะได้หนีไป”
   แล้วยิ่งกระหน่ำตีกลองรัวไปตลอดทาง พวกโจรได้ยินเสียงกลองทีแรกคิดจะหนีไป แต่พอฟังไปฟังมาก็เอะใจว่าไม่ใช่ทหาร จึงซุ่มดูข้างทาง พอเห็นสองพ่อลูก เลยออกมาทุบตีแย่งชิงเงินจนหมดตัว

ธรรมนิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“การทำอะไรที่เกินพอดี อาจสร้างความลำบากได้ในภายหลัง”

พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
อนตฺถชนโน โลโภ
ความละโมบโลภมาก ก่อให้เกิดความฉิบหาย (๒๕/๒๘๖)

ขอขอบคุณเว็บไซต์ dhammathai.org (เจ้าของภาพ)