วัดหน้าไม้ ต.ตำบลหน้าไม้ อ.ลาดหลุมแก้ว จ.ปทุมธานี

ความงดงามแห่งเจดีย์ทรงระฆังคว่ำ วัดหน้าไม้ อ.ลาดหลุมแก้ว จ.ปทุมธานี

วัดหน้าไม้
ตำบลหน้าไม้ อำเภอลาดหลุมแก้ว จังหวัดปทุมธานี

วัดหน้าไม้ ตั้งขึ้นเมื่อ พ.ศ.๒๔๖๖ ณ เลขที่ ๑ หมู่ที่ ๕ ตำบลหน้าไม้ อำเภอลาดหลุมแก้ว จังหวัดปทุมธานี ตั้งขึ้นเป็นวัดเลย และได้รับพระราชทานวิสุงคามเมื่อ พ.ศ.๒๔๖๗ ผู้ริเริ่มสร้างวัดมี นายทรัพย์ แผ่พร กำนันตำบลหน้าไม้ในขณะนั้นเป็นหัวหน้ากับ นายอ่อน แจ่มจันทร์ เป็นผู้ให้ที่ดินสร้างคนละ ๘ไร่ ต่อมานายแหยม มีขันทอง ให้อีก ๑๐ ไร่ รวมเป็นที่ดินทั้งหมด ๒๘ ไร่

นายเล็ก กลมเกลา นายอยู่ โรจนาวี และนายเปลี่ยน เลิศแล้ว ให้เรือนคนละ๑หลังใช้เป็นกุฏิสงฆ์ แล้วได้ปลูกเป็นศาลาดินขึ้น ต่อมาใน พ.ศ.๒๔๖๘ ได้สร้างโบสถ์ชั่วคราวขึ้นเป็นเรือนไม้

เจ้าคณะหมวดได้ส่ง พระหนู นาคเสน มาเป็นเจ้าอาวาสเป็นองค์แรก กับพระลำดับอีก ๕ องค์ ในพรรษาแรก นับมาจนถึงปัจจุบันนี้ มีเจ้าอาวาสได้ ๑๑ องค์ เรียงลำดับดังนี้

พระอธิการหนู นาคเสน เจ้าอาวาสองค์แรก มีประวัติที่ควรศึกษา ท่านเป็นเจ้าอาวาสได้เพียง ๘ ปี ก็มอบให้พระองค์อื่น ท่านเป็นพระที่เคร่งครัดปฏิบัติต่อพระธรรมวินัยมาก มีเรื่องเล่าว่าเมื่อท่านชราภาพลง บรรดาทายกทายิกาได้อ้อนวอนให้ท่านถ่ายภาพตัวท่านไว้เป็นที่ระลึก เมื่อท่านทนต่อการอ้อนวอนไม่ได้ก็ยินยอมไปถ่ายที่กรุงเทพฯ

เมื่อเข้าไปในร้านถ่ายภาพตกลงราคากันแล้ว ก่อนที่จะทำการถ่าย นายช่างก็พาท่านเข้าไปในห้องแต่งตัวที่มีกระจกเงาบานใหญ่ เพื่อให้เรียบร้อยก่อนที่จะถ่าย เมื่อท่านมองดูเงาของตัวท่านในกระจกเงา ท่านก็พูดทักทายเงาในกระจกว่า “อ้าว? ท่านมาถ่ายรูปเหมือนกันรึ” เงียบไม่มีเสียงตอบจากเงานั้น ท่านก็ถามอีกเป็นคำรบสอง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบ เงียบตามเดิมท่านรู้สึกไม่พอใจ จึงพูดเสียงดังๆ ออกไปว่า “บ้า ทำหยิ่งพูดด้วยก็ไม่ยอมพูด รึเห็นฉันเป็นพระบ้านนอก” แล้วก็บ่นพึมพำไม่ยอมมองกระจกอีกต่อไป เรื่องของท่านนี้แสดงให้เห็นว่าตั้งแต่อุปสมบทแล้ว ท่านไม่เคยได้ส่องกระจกเลย จึงทำให้ไม่รู้จักตัวเอง

ท่านเป็นพระสันโดษ วันหนึ่งๆ จะอยู่แต่ในกุฏิเท่านั้น นอกจากจะออกมาทำกิจวัตร ชาติภูมิของท่านเกินที่ตำบลทุ่งสีกัน อำเภอบางเขน จังหวัดพระนคร ได้อุปสมบทที่วัดหลักสี่ บางเขน ก่อนอุปสมบทท่านได้เป็นทหารได้ไปทัพปราบฮ่อที่เวียงจันทร์ ท่านเล่าว่าวันหนึ่งได้ลาดตระเวนเข้าไปในแคว้นนครจำปาศักดิ์ของลาว ได้พบพระภิกษุชราองค์หนึ่งจำพรรษาอยู่ในถ้ำกลางป่าลึกเพียงองค์เดียว จึงได้มอบตัวเป็นศิษย์ขอเรียนวิชา

ในระหว่างที่ท่านอุปสมบทจนท่านมรณภาพรวมอายุได้ ๙๙ ปี ท่านได้เคยทำเครื่องรางของขลังแจกให้ไว้กันภัย ท่านจะให้ก็แต่ผู้ที่ท่านเห็นว่าดีจริงๆ เท่านั้นของที่ท่านทำนั้นท่านให้เปล่าเพื่อเป็นทาน เวลานี้หาได้ยากมาก และทุกอย่างปรากฏว่า ศักดิ์สิทธิ์

ต่อมาสมัย พระอุทัย กลมเกลา เจ้าอาวาสรูปที่ ๓ ได้ปลูกสร้างศาลาการเปรียญถาวรขึ้น เมื่อ พ.ศ.๒๔๗๔ เป็นสมัยที่การทำบุญและวัดรุ่งเรืองมาก มีการตั้งโรงเรียนสอนพระธรรมวินัยแก่ภิกษุ สามเณร และธรรมศึกษาแก่ฆราวาส ส่วนพระอุโบสถนั้นมาเริ่มก่อสร้างเมื่อสมัย พระอธิการทองคำ จนฺทรํสี พ.ศ.๒๕๐๘