พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ เรื่องที่ ๔๐ กายนิพพินทชาดก : ชายขี้โรคบวชไม่สึก

พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๔๐ กายนิพพินทชาดก
ชายขี้โรคบวชไม่สึก

มีชายคนหนึ่งเกิดในตระกูลพราหมณ์ เมื่อโตเป็นหนุ่ม ได้สร้างเนื้อสร้างตัวจนร่ำรวย มีทรัพย์สมบัติมากมายมหาศาล
อยู่มาวันหนึ่งชายผู้นั้นเกิดไม่สบาย เป็นโรคผอมเหลืองรักษาไม่หาย จึงตั้งใจว่าหายจากโรคเมื่อไหร่จะบวชไม่สึกเลยทีเดียว อยู่มาไม่นานอาการป่วยก็ทุเลาลง จนกระทั่งหายจากโรคผอมเหลืองอย่างน่าประหลาดใจ จึงออกไปบวชเป็นฤๅษีในป่าหิมพานต์ เจริญสมาธิ สำเร็จอภิญญา บำเพ็ญดำรงมั่นอยู่ในตนอย่างมีความสุข
วันหนึ่งพระฤๅษีนั่งคิดว่า ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีความสุขอย่างนี้มาก่อนเลย พูดอยู่คนเดียวว่า ตอนไม่สบายเป็นโรคผอมเหลือง ชีวิตไม่มีความสุขเลย ร่างกายซูบผอมเหมือนดอกไม้ที่โดนแดดในทะเลทราย แท้จริงแล้วในร่างกายนี้มีแต่สิ่งเน่าเปื่อย เป็นของไม่สะอาด เต็มไปด้วยซากศพต่างๆ มีความป่วยเป็นธรรมดา ซึ่งคนโง่เขลาว่าน่าพอใจ เป็นสิ่งที่หมู่สัตว์มัวเมา ทำให้หนทางไปสู่สุคติเสื่อมไป
เมื่อมองเห็นความเป็นจริงเช่นนั้นแล้ว พระฤๅษีเกิดความเบื่อหน่ายในชีวิตอย่างชาวโลกมากขึ้นๆ มุ่งเจริญพรหมวิหาร ๔ ไปตลอดชีวิต

ธรรมนิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“สังขารร่างกายไม่มีอะไรให้น่าลุ่มหลง ชีวิตมีแก่เจ็บ จึงไม่ควรประมาท”

พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ยถาปิ นาวํ ปุริโสทกมฺหิ เอเรติ เจ นํ อุปเนติ ตีรํ
เอวํ พฺยาธี สตตํ ชรา จ อุปเนติ มจฺจุวสมนฺตกสฺสฯ
ความเจ็บไข้และความแก่ก็นำชีวิตสัตว์โลกส่งไปสู่อำนาจของมฤตยุราชเรื่อยไป ฉันนั้น (๒๗/๒๕๖๒)

ขอขอบคุณเว็บไซต์ dmc.tv (ที่มาภาพ)

คัดจาก : หนังสือ พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ ฉบับสมบูรณ์ / จัดพิมพ์เพื่อเผยแพร่พระพุทธศาสนาขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดย สถาบันบันลือธรรม