พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ เรื่องที่ ๔๒ ติตติรชาดก : ฤๅษีปากจัด

พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ เรื่องที่ ๔๒ ติตติรชาดก
ฤๅษีปากจัด

สมัยพระเจ้าพรหมทัต ครองราชย์สมบัติในกรุงพาราณสี
พระโพธิสัตว์เกิดในตระกูลพราหมณ์ ด้วยความเป็นคนฉลาดมีสติปัญญาล้ำเลิศ ได้ศึกษาเล่าเรียนจนจบ ออกบวช เป็นฤๅษีบำเพ็ญเพียรภาวนาในป่าหิมพานต์ ต่อมาก็เป็นอาจารย์ของพระฤๅษีจำนวน ๕๐๐ คน
ในทุกๆ เช้า พวกฤๅษีบางกลุ่มมีหน้าที่ออกไปตัดฟืนในป่าเพื่อนำมาก่อไฟ หุงหาอาหาร
พระฤๅษีตนหนึ่งมีรูปร่างผอมเหลือง กำลังตัดฟืนกองๆ ไว้ตามพื้น
พระฤๅษีปากไม่ดีคนหนึ่งเห็นก็เลยยั่วโมโห ล้อเลียนสั่งให้ทำโน่นทำนี่ แต่ตัวเองนอนใต้ต้นไม้สบายใจ
พระฤๅษีขี้โรคเริ่มรู้สึกรำคาญ กระทั่งไม่พอใจ จึงใช้มีดตัดฟืนฟันศีรษะฤๅษีจอมจุ้นจนขาดใจตาย
พระอาจารย์จัดการเผาศพของพระฤๅษีปากจัดเป็นที่เรียบร้อย
บริเวณใกล้ๆ กับอาศรมมีจอมปลวกแ ห่งหนึ่งมีนกกระทาอาศัยหากินแถวๆ นั้น เช้าเย็นนกกระทาชอบขันเสียงดังและไม่เป็นเวลาอีกด้วย
นายพรานเดินมาล่าสัตว์พอดี ได้ยินเสียงนกกระทา ก็เดินมาตามเสียง แล้วจับมันไปฆ่าทำอาหารเลี้ยงครอบครัว ฤๅษีอาจารย์เห็น ๒ เหตุการณ์นี้ด้วยตนเอง จึงกล่าวสอนศิษย์ว่า
“เสียงที่ดังเกินไป การพูดมากไป จนสร้างความรำคาญให้กับผู้อื่น เป็นเหตุให้ได้รับอันตราย”

ธรรมนิทานชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“พูดไม่ดีเป็นอัปรีย์แก่ปาก พูดมากอัปราชัย”

พุทธศาสนสุภาษิตประจำเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
มุตฺวา ตปฺปติ ปาปิกํ
คนเปล่งวาจาชั่ว ย่อมจะเดือดร้อน (๒๗/๒๘)

ขอขอบคุณเว็บไซต์ img.winnews.tv (ที่มาภาพ)

คัดจาก : หนังสือ พระเจ้า ๕๐๐ ชาติ ฉบับสมบูรณ์ / จัดพิมพ์เพื่อเผยแพร่พระพุทธศาสนาขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดย สถาบันบันลือธรรม