ในความหลง.. มีความรัก..

ในความหลง.. มีความรัก..

ทุกครั้งที่ความรักแท้กลับมาให้เราได้สัมผัส เราจะลืมความโกรธเกลียด ไม่ต้องการครอบครอง รักใครต่อใครได้มากแม้แต่คนที่ชิงชัง และเป็นช่วงเวลาที่หัวใจเบิกบานอย่างที่สุด เพราะเป็นช่วงที่หัวใจแย้มยิ้ม

แม้เราจะสัมผัสความรักแท้ได้บ้างเล็กๆ ในช่วงเวลาที่จิตสงบ ปล่อยวางอย่างเข้าใจชีวิต เข้าใจคนอื่นๆ อย่างไม่ถือโกรธกับเรื่องที่ผ่านมา แต่น่าแปลก.. ในช่วงเวลาเล็กๆ อย่างนั้น เราสามารถสัมผัสความรักได้ในขณะที่มีความรักแบบหลงด้วย

บางทีในช่วงเวลาที่มีความรักแบบหลง ความรักจริงๆ ก็แอบย่องเข้ามาหาเรา ไม่ว่าจะเป็นตอนเห็นดอกไม้สวย เสียงนกร้อง ธรรมชาติสวยงาม หรือแม้ช่วงตกหลุมรักใครเข้าอย่างจัง ธรรมชาติของจิตเดิมแอบมาแสดงตัวอยู่หลายๆ ครั้ง บางคนถึงเข้าใจความรักแท้ได้อย่างฉับพลัน ทำลายรักหลงหรือปล่อยวางได้อย่างไม่น่าเชื่อ แต่มันยากมากที่จะทำเช่นนั้นได้

คนหลายคนเริ่มด้านชาเหนื่อยหน่ายกับชีวิต ลืมธรรมชาติรอบตัว มีแต่ความกังวลท้อถอยกับชีวิตซ้ำวน ลืมแม้กระทั่งธรรมชาติของจิตเดิมที่เป็นประภัสสร สว่างไหว อิ่มเอิบ

แต่บางครั้งปาฏิหาริย์ก็กลับเกิดขึ้นได้อีกเมื่อได้ตกหลุมรักใครเข้า ในสมมุติเช่นนี้ ความรักแท้ก็แอบย่องมาแย้มพรายตัวเองอย่างเอียงอาย สร้างพลังชีวิตให้ได้อย่างมหัศจรรย์ และหากจะลองสัมผัสจิตเดิมอันอ่อนโยนของตัวเองที่ปรากฏขึ้นได้แล้วไม่ลืมเลือน โดยใช้สติทบทวนอย่างจริงจัง การก้าวข้ามรักหลงเป็นรักแท้แม้จะผ่านความเจ็บปวดขนาดไหน ก็มีสิทธิ์เป็นไปได้

จิตมีพลังขนาดไหน ความรักก็มีพลังขนาดนั้น แต่ผู้ที่ก้าวข้ามไม่ได้ ไม่อาจเรียนรู้รักแท้ได้ ก็อาจกลับไปสู่ความหดหู่ท้อแท้เมื่อความรักหลงภินท์พัง ถึงกับบ้าคลั่งได้อีก รักแบบนั้นเกิดขึ้นที่ไหนก็เป็นทุกข์หนัก แต่บางคนเกิดความเข้าใจต่อธรรมชาติของจิตที่หลงได้ก็เพราะเจ้าตัวความรักนี่เอง บางทีมันชัดจนพาเราก้าวไปสู่ความเข้าใจถึงธาตุแท้ของจิตเดิม

บ่อยครั้งที่เราเห็นคู่สามีภรรยาที่หย่าร้าง หลังใช้เวลาเยียวยา หลายคนกลับมาเป็นเพื่อนแท้ที่ให้กันได้แม้แต่ชีวิต บริสุทธิ์กว่าตอนหึงหวงกัน กลายเป็นความสัมพันธ์ที่ห่วงใยคล้ายแม่กับลูกหรือเพื่อนแท้ เป็นมากกว่าเป็นพี่น้องกันเสียอีก และ น้อยคนที่จะเข้าใจถึงจุดนี้ได้

ผู้ที่ไม่รัก อย่าหลงอีกเลยเพราะค้นพบความจริงแท้แล้ว แม้จะมีแต่พระอรหันต์ที่ทำลายอวิชชาสิ้นไป แต่สำหรับคนอย่างเราๆ ที่ยังต้องใช้ชีวิตอยู่ในโลกมายาที่ถูกปิดด้วยเยื่อบางๆ จากความจริง หลงวนอยู่ใน โลภ โกรธ หลง และต้องใช้สติเป็นตัวตั้งไม่ให้ล่วงลงสู่ความไร้ปัญญาจนตกเป็นทาสอารมณ์ของกิเลส จนกว่าวันหนึ่งจะทะลวงผ่านภาพมายานี้ไปได้ก็มีสิทธิ์จะค้นพบความรักได้ ในหลายๆ ขณะ จิตเดิมแอบมาเยือนเราเสมอๆ

http://i116.photobucket.com/albums/o8/kedluvu/miscellenious/MoonBeachGif.gif

ในความหลง.. มีความรัก..

…ในความสัมพันธ์กันด้วยสมมุติอย่างชาวเรานี้ จิตเดิมที่เปี่ยมไปด้วยความรักความเมตตาก็พยายามแสดงตัวตนออกมาอยู่ตลอดเวลา โดยเฉพาะสมมุติของการเป็นแม่ลูกนั้น จิตมาแสดงความรักความอาทรได้มาก สมมุติของการเป็นคนรักก็ได้โขอยู่ สมมุติของการเป็นญาติพี่น้องเพื่อนฝูง หรือคนเคยรู้จัก จิตของความรักก็สำแดงตัวออกมาได้บ้าง แม้จะต้องถูกความเห็นแก่ตัว ความกลัว ความโกรธเกลียด ฯลฯ ซึ่งรุนแรงอย่างยิ่งก้าวเข้ามาบดบังจิตของความรักลง แต่บางครั้ง.. มันก็มากพอที่จะทำให้เราเห็นสัจธรรมของชีวิตที่มาร่วมทุกข์กันอยู่กลายๆ ขนาดรักใครต่อใครที่ไม่เคยรู้จักกันก็ได้ เราเองก็อยากช่วยคนอื่นที่ว่ายวนอยู่ในกลลวงของพยับแดดบ้าง อย่างน้อยก็ในยามที่เขาเป็นทุกข์

และถ้าลองสังเกตดูสักนิด ยามที่คุณได้สัมผัสช่วงขณะที่ความรักบังเกิดขึ้น ไม่ว่าจะโดยสาเหตุใด สมมุติใด แม้จะเกิดขึ้นเพียงเสี้ยววินาที พลังความรักก็เผยตัวค่อนข้างชัดเจน การจดจำความรู้สึกตรงนั้นไว้ให้ได้เป็นเรื่องสำคัญยิ่งยวด เพราะความรักเกิดได้ไม่ง่าย สำแดงตัวได้ไม่ง่าย ส่วนใหญ่ความหลง ความโกรธ ความโลภจะรุนแรง และพร้อมก้าวเข้ามาแทรกแซงทันที คนที่จับความรักนี้ได้ จะรู้ว่า ความรักมีแต่การช่วยที่ปรารถนาดี ทั้งยังปล่อยวางอย่างยิ่ง มันจะกลับมาเมื่อเราไม่ใจดำจนเกินไป

และเวลาที่มันกลับมา เรานั่นเองที่ได้รับความสุขก่อนคนอื่น

ในช่วงเวลาเล็กๆ ที่ความสวยงามของรักแท้บังเกิดขึ้นภายใน เป็นความสุขใจเล็กๆ ที่เราสามารถเก็บเกี่ยวไว้เป็นพลังต่อสู้ความทุกข์ยากลำบากในชีวิตอีกยาวนานได้ เพราะความรัก.. ทำให้เห็นว่าในโลกมายาที่ไร้แก่นสาร ก็ยังมีความงามที่เราเป็นทั้งผู้ให้และเป็นผู้รับ เป็นผู้ร่วมเดินทางไปกับคนอื่นๆ

มีแต่ความรักเท่านั้น ที่จะทำให้เราเรียนรู้การให้เป็น รวมถึงการอภัยกับผู้ที่หลงอยู่ ปล่อยวางความยึดถืออันขัดแย้งเจ็บปวด และเฝ้ามองสิ่งรอบตัวได้อย่างเข้าใจ

รัก

http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=suparatta&month=11-2005&date=19&group=2&gblog=17
ยิ้ม

ufoatkaokala11.com