เจ้าชายกับรากไม้

เจ้าชายกับรากไม้

วันหนึ่งเจ้าชายออกมาเดินเล่น อากาศร้อนอบอ้าวอย่างสาหัส เลวร้ายจนแม้แต่สายลมยังไม่กล้าออกมาข้างนอก
เจ้าชายเดินผ่านเปลวแดดจนเหงื่อโทรมกาย เห็นเงาต้นไม้ต้นหนึ่ง ก็เดินเข้าไปหา เพียงหวังจะได้อาศัยร่มเงา

เมื่อเดินมาถึงก็ต้องผิดหวังเพราะต้นไม้นั้นแห้ง มีเหลือเพียงกิ่งก้านที่ไร้ใบ เจ้าชายแหงนมองขึ้นไปเปรยกับตัวเองเงียบ

“ใบของเจ้าหายไปไหนหมดนะ?” กล่าวจบถอนหายใจเดินกลับประสาทอย่างเหนื่อยใจ

วันต่อมาเจ้าชายมีรับสั่งให้ทหารพากันมาที่ต้นไม้ ต่างช่วยกันรดน้ำต้นไม้ หมายจะให้ใบไม้แตกยอดออกมา
และสามารถเอาศัยเงาร่มของใบไม่ได้ ไม่นานเท่าไรนักใบไม้ก็เริ่มผลิออก ทหารเร่งกลับไปแจ้งผลให้กับเจ้าชาย

เจ้าชายดีใจมาก เร่งเดินมาดูผลด้วยตัวเอง แหงนมองใบไม้เล็กๆที่ผลิออกแล้วอมยิ้ม
ด้วยหวังว่าครั้งต่อไปเดินทางผ่านถนนสายนี้จะสามารถอาศัยร่มเงาของใบไม้ได้
ขณะเดียวกันนั้น เจ้าชายเหลือบมองที่โคนต้นไม้ เห็นรากกอใหญ่ผุดขึ้นมามากมายเช่นกัน

http://i142.photobucket.com/albums/r84/DDPrainlord/Florian%20People/FlorianFencer.jpg

เจ้าชายกับรากไม้

เจ้าชายเห็นดังนั้นจึงโกรธเจ้ารากไม้ ที่บังอาจแย่งชิงอาหารน้ำปุ๋ยที่เจ้าชายให้กับใบไม้เสียหมด
ทำให้ใบไม้ออกช้า จึงได้สั่งพลทหารทั้งหลายช่วยกันทำลายรากไม้นี้ให้หมดสิ้น
ด้วยเพราะมันไม่ได้ให้ร่มเงาแก่ผู้คนเลย แต่กลับแย่งชิงอาหารจากใบไม้ไปเสียหมด
พลทหารรับคำสั่งและกระทำตามอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง

หลายวันต่อมาเจ้าชายออกมาเดินเล่น อากาศร้อนอบอ้าวอย่างสาหัส เลวร้ายจนแม้แต่สายลมยังไม่กล้าออกมาข้างนอก
เจ้าชายเดินผ่านเปลวแดดจนเหงื่อโทรมกาย เห็นเงาต้นไม้ต้นหนึ่ง ก็เดินเข้าไปหา เพียงหวังจะได้อาศัยร่มเงา

เมื่อเดินมาถึงก็ต้องผิดหวังเพราะต้นไม้นั้นแห้ง มีเหลือเพียงกิ่งก้านที่ไร้ใบ เจ้าชายแหงนมองขึ้นไปเปรยกับตัวเองเงียบๆ

“ใบของเจ้าหายไปไหนหมดนะ?” กล่าวจบถอนหายใจเดินกลับประสาทอย่างเหนื่อยใจ