[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

บุคคลทั่วไป, คุณถูกห้ามตั้งกระทู้หรือส่งข้อความส่วนตัวในฟอรั่มนี้

Fuck Advertise !!

[ขม..ค่ะึึ]

Tweet

คุณๆ เคยไหม?...

ที่ต้องจากใครสักคนจะด้วยเหตุผลใดๆ ก็ตาม...

แม้เวลาจะผ่านไปก็ไม่อาจจะ­ลืมเลือนเลย

ในบางเวลาที่เหงาๆ....ก็จะหวนคำนึึง

เหมือนเปิดลิ้นชักแห่งความทรงจำ..ภาพต่างๆจะพรั่งพรูออกมา

จากมโนสำนึก..ที่เป็นเงาในใจ

พร้อมกับหยาดน้ำใสๆเอ่อล้นดวงตา....

ใช่!อดีตก็เป็นเหมือนเงา..มันมีที่ซึ่งมันควรอยู่..คือข้างหลัง

และการจะทำได้เช่นนั้น...เราจำเป็นต้องหันหน้าเข้าหาแสงสว่าง

อย่ากลัวว่าเงาจะหายไป..ไม่มีทางจะเป็นไปได้อย่างนั้น

บางเวลามันอาจจะลางเลือน..จนเราเกือบมองไม่เห็น

แต่มันก็ยังคงอยู่ในแบบของมัน

และเราก็ไม่ควรพยายามลบลืมมัน..ด้วยเหตุผลอย่างเดียวกันนั้น

เราจะก้าวเท้าเดินไปข้างหน้าอย่างถูกทางได้อย่างไร

ถ้าสายตาและหัวใจเรา..ยังมองอยู่ข้างหลัง?

อันที่จริง..เราก็ควรมองดูข้างหลังบ้างนะ..แต่ไม่ใช่เพราะพะวักพะวงกับเงา

เราควรเหลียวมองเพื่อทบทวนว่า เส้นทางที่ผ่านมานั้น..

เราได้หลงลืมอะไรไปบ้าง?

ซึ่งมีประโยชน์และควรเก็บเกี่ยวเอาไว้

แต่ก็ไม่ใช่เพื่อให้เราหาทางกลับไปไขว่คว้าอีกนั่นแหละ..

เพราะนั่นก็เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้เช่นกัน

บางทีสิ่งที่เราควรทำและทำได้..

คงเป็นการมองหาสิ่งที่เคยผิดพลาดคราวก่อน..ในเวลาปัจจุบัน

เพราะเมื่อเราไม่พลั้งพลาดในเวลาปัจจุบันแล้ว..

ในเวลาที่วันพรุ่งนี้เดินทางมาถึง..วันนี้ของเราก็คงกลายเป็นอดีตที่สวยงาม

ที่มองกลับไปครั้งใด..ก็สมบูรณ์และน่าชื่นชม"

<a href="http://youtu.be/S_7Ps0lDvCo" target="_blank" class="new_win">http://youtu.be/S_7Ps0lDvCo</a>

หมายเหตุ ..สี่บรรทัดแรกจาก ลุงวินทร์ เลียววาริณ
ขอบคุณสาระดีจากคุณตาเทวดา....ค่ะ
ขอบคุณเพลงเพราะๆ จาก YouTube.

[ขม..ค่ะึึ]

มนุษย์เป็นสิ่งที่ธรรมชาติสร้างขึ้น
แล้วมนุษย์ก็ทำให้บรรยากาศอันสวยงามของธรรมชาติหมดไป
ใครๆ ก็อยากมายลโฉมธรรมชาติอันงดงาม และเงียบสงบกันทั้งนั้น

ฟ้าเริ่มสาง..กลุ่มหมอกปลิวว่อนอยู่เหนือผิวน้ำ เสมือนอยู่ในสรวงสวรรค์ไม่มีผิด
ในม่านหมอกที่ปลิวไสว มีหงส์สีขาวและดำหลายคู่ลอยวน
เหมือนดินแดนแห่งเทพนิยายในฝัน..จริงๆ

หงส์ลอยมาเป็นคู่ๆ………เห็นแล้วอิจฉาสิ้นดีเลย………
แต่มิตรภาพของเพื่อนๆ
ก็ทำให้เราคลายความเหงาได้เช่นกัน

[เงาฝัน]

ขอบคุณนะคะ...

[ขม..ค่ะึึ]

เช้าวันใหม่กับอ้อมกอดแห่งความฝัน

อุ่นไอรายล้อมดั่งสายหมอกตัดผ่านแสงตะวันสีรุ้ง
ยามเช้าและการสัมผัสในห้วงแห่งความหวั่นไหว ว่างเปล่า

บางครั้งจิตใจที่แข็งแกร่งกลับอ่อนโยนและฉ่ำชื่นเหมือนหยดน้ำค้าง
และในขณะเดียวกัน หลายครั้งที่อ่อนแอเกินไปจนไม่อาจหยัดยืน….

การเริ่มต้นของวันใหม่..
คงไม่ได้แตกต่างกับการเริ่มต้นของชีวิต

ยามเช้าที่สดใสกับชีวิตที่ผลิบาน
อากาศที่แสนบริสุทธิ์กับชีวิตที่งดงาม

การก้าวล่วงแห่งเวลา สิ่งที่ดำเนินไปค่อยๆผ่าน
ช่างบอบบาง สดใส และงดงาม

ผ่านผันจนเข้มแข็งทรงพลังแห่งอุดมคติที่ร้อนรุ่ม
เปลี่ยนไปจวบจนว่างเปล่าและหวาดกลัว

หวั่นไหวทั้งกายและใจ ในความเงียบ
ไม่มีวันใหม่ในวันพรุ่งอีกแล้ว..

เมื่อความมืดครอบคลุมและโอบรัด
ลมหายใจของกาลเวลามองผ่านชีวิต

ความอบอุ่นจากความเดียวดายที่เรียกหา
แอบอิงแผ่วเบา และงดงาม..

…………หนุ่มใต้ใจดี…………

[ขม..ค่ะึึ]

ยามสายของวันหนึ่ง..
ในวันที่ฟ้าสว่างไสวกับสายลมที่พัดแผ่วเบา
กลิ่นอายของยามเช้าที่เพิ่งผ่านพ้นไป..ยังคงหอมกรุ่น

หยดน้ำค้างเล็กๆ ยังพอทำให้ชุ่มชื่นอยู่บ้าง
ก่อนที่มันจะระเหยไปกับกาลเวลา
วันต่อวัน...



ยามเช้าและยามสาย
สิ่งที่บอกได้ถึงความแตกต่างของวิถีเฉกเช่นชีวิต
การเปลี่ยนแปลง…ความเบื่อหน่าย

…ในบางขณะที่เดียวดายลำพัง

…ในบางขณะที่ด้วยกันตลอดเวลา



ถ้วยกาแฟใบเดิมที่ยังวางอยู่
หนังสือเล่มเก่าๆเล่มนั้นที่อ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เก้าอี้สีขาวผุพัง…

ดอกกุหลาบสีชมพู 
เริ่มเหนื่อยล้าที่จะเบ่งบาน
กลีบเล็กเล็กเริ่มที่จะโรยรา..ร่วงหล่น
มันคงไม่แยแสในดวงอาทิตย์ที่สาดแสง
และคงไม่อาจรอแสงจันทร์อันงดงามนั้น
ไม่รออีกแล้วคนดูแลรดน้ำพรวนดิน
ไม่ต้องการผีเสื้อตัวเดิมที่ดอมดมเกสรในยามเช้าของทุกวัน…………



มันช่างแตกต่าง..
ในขณะที่ยามสายของวันหนึ่ง
กาแฟถ้วยเดิมยังคงวางอยู่
และหนังสือเล่มนั้นยังคงถูกเปิดอ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า..………

[หมีงงในพงหญ้า]

 

[ขม..ค่ะึึ]

หากอยากให้ความฝันเป็นจริง
อย่านอนนิ่งลุกตื่นฟื้นใหม่
ตามเส้นทางเดินดำเนินไป
ก้าวเท้าเข้าใกล้ย่อมได้มา

พบเจอพลัดพรากหลายหน
กี่คนคุ้นเคยได้คบหา
ร่องรอยทรงจำในสายตา
เยียวยารูปร้างระหว่างรื้อ

รับรู้ว่าทุกสิ่งล้วนผันแปร
เป็นความเที่ยงแท้ที่ยึดถือ
เฉกเช่นสายลมในกำมือ
เพียงชื่อและนามคอยตามเตือน

ตะวันรุกไล่สลายหมอก
ชะล้างช้ำชอกคลายเคลื่อน
เว้นที่รอคอยผู้มาเยือน
ณ เรือนแห่งหวังกำลังใจ

…………………….
วรรณ วริญญา

[ขม..ค่ะึึ]

ตะวันสาย ปลายนา ไม่ว้าเหว่
กาเหว่าร้อง กู่ไกล จากชายทุ่ง
หมอกยามรุ่ง ห่อหุ้ม คลุมบ้านป่า
ฝูงนกยาง เหินเวหน บนนภา
ลมเหน็บหนาว เข้าทักทาย กายสะท้าน
ทรวงหวั่นหวั่น วูบไหว ให้หม่นหมอง
ฤดูเปลี่ยน เวียนผัน ตามครรลอง
ความคาดหวัง เหมือนฝัน ยังวนเวียน
วันนี้คือ พรุ่งนี้ ของวันก่อน
สายธาร กาลเวลา ผันเปลี่ยน
ตรึกตรองมอง ดูเพื่อน รู้เรียน
เฝ้าขีดเขียน ตำนาน แห่งวันวาน

[เงาฝัน]

ใบไม้เปลี่ยนสีสันในวันหนาว
ดั่งส่งข่าวความเปลี่ยนแปลงแห่งโลกหล้า
เขียวส้มแดงเหลืองลออต่อสายตา
ยืนต้นท้าลมหนาวทุกคราวปี

แต่หัวใจของฉันนั้นเที่ยงแท้
ไม่ผันแปรเช่นใบไม้หลากสี
ยังคงรักศรัทธาปรารถนาดี
ทุกถิ่นที่เส้นทางยังคงทน

pilgrim



http://www.thummada.com/cgi-bin/iB315/ikonboard.pl?act=ST;f=14;t=1783;st=80

[ขม..ค่ะึึ]

พระอาทิตย์ฉายแสงแห่งอรุโณทัย
สลับกับ
พระจันทร์ที่ทอแสงเรืองรองอยู่บนฟากฟ้าไกล  
นี่คือ
วัฏฐจักรแห่งกาลเวลา

[ขม..ค่ะึึ]

ยามรุ่งสาง
บนระเบียงริมชายหาด...
เธอทอดสายตาเหม่อมองไปยังท้องทะเล เบื้องหน้า...
น่าแปลก..ที่เขากลับรู้สึกว่าสายลมนั้น..ได้พัดพาเอาความเศร้าเข้ามาด้วย

เสี้ยวหน้าทางด้านข้างของเธอดูสวยจับตา...
ดวงตาเรียวยาวสีน้ำตาลถูกล้อมกรอบด้วยขนตางอนหนาเป็นแพ
จมูกโด่งเป็นสันพองามทอดรับกับริมฝีปากอิ่มสีแดงระเรื่อ
คางเล็กๆ นั้นทำให้ใบหน้าของเธอดูจิ้มลิ้มพริ้มเพรา
ผิวขาวเนียนละเอียดมีเลือดฝาดดูผุดผาด
เธออยู่ในเสื้อเชิ๊ตสีขาวตัวยาวเพียงครึ่งขา

เส้นผมที่พริ้วไหวนุ่มละมุนราวกับกลุ่มไหมเนื้อดี
ผมสีน้ำตาลอ่อนยาวสยายถึงกลางหลัง
ปลายผมเป็นเกลียวคลื่นเล็กๆ ดูยุ่งเล็กน้อย
เธอดูสวยบอบบางน่าทนุถนอมแต่กลับดูเซ็กซี่อย่างน่าประหลาด

- -โฮ่งๆๆ โฮ่งๆๆ - -

เจ้าวิกส์เห่าเสียงดัง ชายม่านไหวพึ่บพั่บ
แต่ยังคงนอนหมอบอยู่หน้าประตูดูนายของมันนั่งเศร้า..
มันจ้องมองอย่างเหงาหงอย มันคงรู้สึกเศร้าและหดหู่ตาม

[ขม..ค่ะึึ]

เถาเครือดาว …ความสุขที่เลือกได้

เถาสีเขียวเข้มเดินทางมาถึงกึ่งกลางตะแกรงเหล็ก
ใบคล้ายรูปหัวใจและใยม้วนคล้ายมือจับเกาะลวดไว้แน่น
ได้แค่สั่นไหวเมื่อมีลมพัดผ่านมาทักทาย
ยอดเรียวเขียวอ่อน ชวนให้คันมือ

นึกอยากเด็ดยอดงามมาใส่มาม่าสักมื้อ
แต่พอนึกถึงถิ่นที่อยู่และรากกำเนิด กลับทำให้ต้องชะงักมือไว้
เสียดาย…ตำลึงต้นนั้นไม่น่าเลือกถังขยะใบนี้เป็นที่พักพิง

แวบหนึ่งในสำนึก
คล้ายได้ยินเสียงใครสักคนแว่วมา
“ผู้หญิงก็เหมือนไม้เลื้อย ใกล้อะไรก็เกาะอย่างนั้น”
สำนวนนี้มักจะถูกใช้ในแง่ลบ
เปรียบไม้เลื้อยเหมือนผู้หญิงใจง่าย

หากจะมองในอีกแง่ของจิตวิทยาทางเพศคือความจริง
ผู้หญิงเป็นเพศที่อ่อนโยน อ่อนไหวและต้องการที่พักพิงมั่นคงแข็งแรง

หากเมื่อใดที่ได้ตกลงปลงใจเลือกคนที่ยึดเกาะไว้ร่วมชีวิตแล้ว
ก็จะมั่นคงและสัตย์ซื่อต่อคนที่เธอได้ฝากชีวิตนั้นไว้ตลอดไป

บ่อยครั้งที่ไม้เลื้อยบางต้นต้องเหี่ยวเฉาและบางครั้งถึงกับตาย
เมื่อย้ายเธอไปเกาะสิ่งอื่นจากสิ่งที่เธอเคยยึดเหนี่ยว
“ยอมตายเสียดีกว่า ถ้าให้ฉันเปลี่ยนใจ”

ผู้หญิงหลายคนก็เด็ดเดี่ยวเช่นนั้น
ลองได้ลงหลักปักฐานกับใครสักคนไปแล้ว
จากหนึ่งย่านแตกขยายจนเป็นกอเถาเขียวครึ้มคลุมครึ่งตะแกรงถังขยะ
มันคงเติบโตขึ้นด้วยน้ำปุ๋ยอินทรีย์จากสิ่งปฏิกูลที่ใครๆ พากันมาทิ้งไว้ที่นี่

ใบเขียวสด ยอดเขียวอ่อนชวน ล่อตา ล่อใจ
แต่ไม่มีใครสักคนกล้าเด็ดมากิน
จนวันคืนล่วงผ่าน ตราบเช้าวันหนึ่ง
ดอกขาวพราวห้าแฉกบานเด่นโดดขึ้นจากเถาใบเขียว

“ ตำลึงออกดอกเป็นดาว ! ”
ฉันอุทานในใจ

ยิ่งลองไล้ไปตามเรือนยอด ยิ่งเห็นความสวยงามและอ่อนช้อยของเถาตำลึงและเรียวดอก
ดอกดาวสีขาวและเถาใบสีเขียวแต่งตะแกรงถังขยะ
ให้ดูคล้ายกระเช้าของขวัญใบโต

ขณะภายในนั้นล้นไปด้วยขยะและสิ่งปฏิกูลเน่าเหม็น
จะมีสายตาคู่ใดชื่นชมดอกตำลึงข้างถังยะเหมือนที่ฉันมองไหม
แค่ดอกไม้ดอกเล็กๆ ที่บานอยู่ท่ามกลางขยะเหม็นโชย
สีขาว ไม่อาจช่วยให้มันดูบริสุทธิ์ชวนชมในสายตาผู้คน
เมื่อรากและที่พักพิงของมันอยู่กับสิ่งที่ใครๆ ต่างพากันรังเกียจ !
บางชีวิตเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเติบโตอย่างงดงามได้

เช้านี้ ฉันเลือกที่จะมองข้ามถังขยะ
เอาใจไปใส่ให้กับดอกตำลึงรูปดาวดวงนั้น

พรุ่งนี้และวันต่อไป
ฉันคงจะได้เห็นเถาเครือดาวบานสะพรั่ง
นั่นเป็นความรื่นรมย์และสุขเล็กๆ ของฉันในวันนี้
โดยที่ไม่ต้องเด่นหาเอาจากที่ใดเลย…

Posted by ดาวปลาตะเพียน

[หมีงงในพงหญ้า]

จากเรื่องเถาเครือดาว ความสุขที่เลือกได้ (rep บน)

ผมชอบอารมณ์ขันเล็ก ๆ ของผู้แต่งตอนต้นเรื่องที่ว่า

นึกอยากเด็ดยอดงามมาใส่มาม่าสักมื้อ

แต่พอนึกถึงถิ่นที่อยู่และรากกำเนิด กลับทำให้ต้องชะงักมือไว้

อ่านแล้วถึงกับยิ้มเลยทีเดียว

แต่เอ... จะมีใครนั่งอมยิ้มเหมือนผมไม๊นะ

หรือเราขำไปคนเดียว

55555

[ขม..ค่ะึึ]

นกขมิ้นเหลืองอ่อน
นกก็ต้องบินไปเพื่อเรียนรู้โลกกว้าง
บินไปเรื่อยๆ บางทีก้บอกตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่า

บินไปไหน   ไปทำไม..
เหนื่อย....แต่ก็ไม่เคยหยุดบิน
เพื่อนฉันอิจฉาที่ฉันได้มีโอกาสได้ออกไปเรียนรู้โลกกว้าง

ในขณะที่เขาไม่เคยออกบินไปไหนเลย
คนเราถ้าออกไปอยู่ไกลบ้านก็จะได้ "ดวงตา" คือมองเห็นโลกกว้าง

แต่ก็จะไม่มี "ราก" คือย้ายไปเรื่อยๆ ไม่ได้หยุด
ในทางตรงกันข้าม ถ้าอยู่กับบ้านก็จะมีราก คือมีความอบอุ่น ผูกยึดกับถิ่นเกิด

แต่ก็จะไม่ได้ดวงตา ไม่ได้พบเห็นอะไรที่แตกต่างจากสังคมคุ้นเคย
ก็เหมือนกับนกขมิ้นเหลืองอ่อน ย้ายรังนอน...

บินไปเรื่อยๆ....ไร้จุดมุ่งหมายที่ชัดเจน
ทั้งที่ไม่รู้ว่าจะไปไหน แต่ก็ยังคงบินต่อไป
จนมืดค่ำ..เอหรือว่าฉันหลงทาง?

เพลงนกขมิ้นท่อนหนึ่งที่ว่า..

"ยามนี้เราหลงทาง กลางค่ำ
ยินเสียงร่ำ คำบอก เจ้าช่อไม้ดอกเอ๋ย
เจ้าดอก..ขจร..ฉันร่อนเร่พเนจร
ไม่รู้จะนอนไหนเอย..เอ๋ย.โอ้หัวอกเอย"

Posted by คืนรัง

[ขม..ค่ะึึ]

เจ้าพระยาราตรีคลี่ม่านแก้ว นวลจันทร์แวววาววับสลับสวย
คลื่นน้อยน้อยเลี้ยวลดระทดระทวย ลมระรวยร่ายร่ำอยู่ร่ำไป

น้ำค้างค่ำฉ่ำชื้นสะอื้นหล่น หนาวเหน็บจนกายสั่นทรวงหวั่นไหว
แว่วเพลงหวนครวญหามาไกลไกล เสนาะในลำนำหวนคำนึง

ละอองหมอกขาวล่องลอยฟ่องคว้าง คิดยิ่งอ้างว้างจิตยิ่งคิดถึง
หนาวอารมณ์ข่มจิตพิษรักตรึง จากคนซึ่งกำลังไกลจากใจจำ

โดย ธัญญา ธัญญามาศ

[หมีงงในพงหญ้า]

บทข้างบนเพราะมากเลยครับ

ขอบคุณครับ อ.ขม

[ขม..ค่ะึึ]

สันโดษโดยว้าเหว่การเร่ร่อน รินเพลงพรคลอขับหลับสะอื้น
นกหลงป่าร้อนรนขนเปียกชื้น เย็นหยาดรื้นน้ำค้างกลางหมู่ดาว

เมื่อขอบฟ้ารอบข้างยังกว้างอยู่ สำนึกรู้ปีกเจ็บและเหน็บหนาว
รู้ว่าเหนื่อยรู้ว่าล้ากว่าทุกคราว แต่การก้าวกลับหลังยังไม่มี

เปิดโอกาสให้ตามความจองหอง หากจะต้องตายเพราะสู้บินอยู่นี่
ให้มันซ้ำให้มันสามากกว่านี้ ทุกสิ่งที่ประทับรอยคับแค้น

เมื่อดวงดาวทิศนี้หรี่แสงโรจน์ ตัดสินแรงหฤโหดให้โลดแล่น
แสวงหาแม่บทไว้ทดแทน แผลลึกแก่นสันดานที่ผ่านมา

ขอบฟ้ายังกว้าง..โดย สรสิทธิ์ สุนทรเกศ

[ขม..ค่ะึึ]

อรุณอุ่นแรงแสงแดดคม ปลิดทิ้งใบสักถมทับทวี
เพื่อดอกจะผลิผลจะเผย ลูกเอ๋ยใบใดใครเป็นพี่
เลือดเนื้อของแม่คนดี ยอมพลีชีวิตอุทิศคล้อย

บางกิ่งของแม่แก่ระกะ ก็จะตามเจ้าอย่าเศร้าหมอง
กล้าเกิดกล้าตายอย่างไตร่ตรอง กล้าปองปรารถนาค่าแห่งตน
เพียงไม้ กวาดไม้ กระจายกลิ้ง กรวดทรายพรายพริ้งขึ้นอีกหน

สัมผัสแห่งเท้าเพรากมล โลกยิ้มแยบยลลมชื่นเย็น
ร่มลานอาศรมกับใจใส รุ่มร้อนใดใดมิได้เห็น
พิงสักพักไม้กวาดปาดเหงื่อกระเซ็น ร่วงเป็นกวาดเห็นแก่นสุขแท้

โดย ศิวกานท์ ปทุมสูติ

[ขม..ค่ะึึ]

ศรัทธาแห่งเธอคือน้ำค้าง เปราะบางบนใบหญ้ายอดเขา
หวาดแดดหวั่นลมรุกเร้า จึงหวังยุดฉุดเช้าให้ยาวยืน

เธอก้าวเข้ามาถึงครานี้ ไม่มีไม่เห็นเส้นทางอื่น
จนหายไปในฉันและวันคืน กลืนทั้งชีวิตจิตวิญญาณ

น้ำค้างที่รักของใบหญ้า ที่สุดแดดจ้าจักพร่าผลาญ
หรืออาจบางทีมิช้านาน ความเป็นเราจะร้าวรานเพราะตั๊กแตน

ฉันอยากให้เธอเตรียมใจ วันหนึ่งเราจะไร้กันไกลแสน
ทั้งมิอาจกำหนดสิ่งทดแทน นอกจากแก่นชีวันแห่งมรรคา

เรามีกันและกันในวันนี้ เพื่อไม่มีกันและกันในวันหน้า
ฝึกไม่มีทั้งที่มีอยู่ปรีดา เพื่อยิ้มกับน้ำตาเมื่อลาร้าง

เธอก้าวเข้ามาแต่ครานั้น ในทางที่ฉันสรรค์สร้าง
ยอมพลีชีวิตอุทิศวาง ให้ฉันนำทางทุกย่างก้าว

อย่ากลัวแดดแรงเลยที่รัก แดดจะฟักฟูมเธอ..อกฟ้ากว้าง
ฟ้าโอบกอดน้ำค้างบนยอดหญ้าเสมอมา ให้มนุษย์เห็นซึ่ง " สั จ ธ ร ร ม "

โดย ศิวกานท์ ปทุมสูติ

[ขม..ค่ะึึ]

กอดฉันไว้แน่นแน่นนะแขนน้อย เราจะลงเรือลอยสานฝันเกี่ยว
จะพาเธอเลาะลัดตัดคดเคี้ยว ประเดี๋ยวก็จะถึงบึงเวิ้งว้าง

ที่นั่นตะวันรุ่งจะเรืองแสง รอนักเสาะแสวงดวงใจสว่าง
นกฟ้ากาน้ำจะนำทาง ไปสู่ความลึกกว้างอันพร่างพราย

ระวังนะที่รักกายใจเรา เนื้อเรามิใช่เหล็กบอบช้ำง่าย
พบมัจฉาปลาปูอย่าดูดาย อาจบางทีคิดร้ายทำลายเอา

กอดฉันไว้แน่นแน่นนะแขนน้อย เรือจะคล้อยคลองคดและโขดเขา
ลมจะพัดเมฆจะพาฟ้าทึมเทา จะเพียงหยอกเพียงเย้าให้เรายล

ดูโน่นสิ..ฟ้าถักรุ้ง เรือฝันกำลังมุ่งไม่สับสน
อยากฝันก็หลับตาเถอะนฤมล ฝันถึงสุขสมใจนะคนดี

โดย ศิวกานท์ ปทุมสูติ

[คำค้น:]

กระโดดไป: เลือกหัวข้อ: ----------------------------- จากใจถึงใจ ----------------------------- => หน้าบ้าน สุขใจ ===> สุขใจ ป่าวประกาศ (ข้อความจากทีมงาน) ===> สุขใจ เสนอแนะ (ข้อความจากสมาชิก) ===> สุขใจ ให้ละเลง (มุมทดสอบบอร์ด) ----------------------------- สุขใจในธรรม ----------------------------- => พุทธประวัติ - ประวัติพระสาวก ===> พุทธประวัติ แห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ===> ประวิติพระอรหันต์ พระสาวก ในสมัยพุทธกาล ===> ประวัติพระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ในยุคปัจจุบัน ===> นิทาน - ชาดก =====> ชาดก พระเจ้า 500 ชาติ => ธรรมะทั่วไป ธารธรรม - ธรรมทาน ===> ธรรมะจากพระอาจารย์ ===> เกร็ดครูบาอาจารย์ => ห้องวิปัสสนา - มหาสติปัฏฐาน 4 => สมถภาวนา - อภิญญาจิต => จิตอาสา - พุทธศาสนาเพื่อสังคม => เสียงธรรมเทศนา - เอกสารธรรม - วีดีโอ ===> เอกสารธรรม ===> เสียงธรรมเทศนา =====> ธรรมะจาก สมเด็จโต =====> ธรรมะจาก หลวงปู่มั่น =====> เสียงบทสวดมนต์ =====> เพลงสวดมนต์ =====> เพลงเพื่อจิตสำนึก แด่บุพการี =====> ธรรมะ มิวสิค (เพลงธรรมทั่วไป) ===> ห้อง วีดีโอ => เกร็ดศาสนา => กฏแห่งกรรม - ท่องไตรภูมิ => ไขปัญหาโลก ธรรม และความรัก => บทสวด - คัมภีร์ คาถา - วิชา อาคม => พุทธวัจนะ - ภาษิตธรรม ===> พุทธวัจนะ ในธรรมบท ===> พุทธศาสนสุภาษิต ===> คำทำนายภัยพิบัติที่จะเกิด ===> รวมข่าวภัยพิบัติ ทั้งในอดีต และปัจจุบัน ===> รู้ เพื่อ รอด (การเตรียมการ) => ห้องประชาสัมพันธ์ ทั้งทางโลก และทางธรรม ===> ฐานข้อมูล มูลนิธิต่าง ๆ ในประเทศไทย (Donation Exchange Center) ----------------------------- วิทยาศาสตร์ทางจิต เรื่องลี้ลับ ----------------------------- => วิทยาศาสตร์ - จักรวาล - การค้นพบ ===> เรื่องราว จากนอกโลก =====> ประสบการณ์เกี่ยวกับ UFO =====> หลักฐาน และ การพิสูจน์ยูเอฟโอ =====> คลิปวีดีโอ ยูเอฟโอ => ไขตำนาน - ประวัติศาสตร์ - การค้นพบ อารยธรรม => เรื่องแปลก - ประสบการณ์ทางจิต - เรื่องลึกลับ ===> ร้อยภูติ พันวิญญาณ =====> ประสบการณ์ ผี ๆ =======> เรื่องเล่าในรั้วมหาลัย =====> ประวัติ ต้นกำเนิด ตำนานผี ===> ดูดวง ทำนายทายทัก ===> ไดอะล็อก คือ ดอกอะไร - พลังไดอะล็อก (Dialogue) ===> กระบวนการ NEW AGE => เครื่องราง ของขลัง พุทธคุณ ----------------------------- นั่งเล่นหลังสวน ----------------------------- => สุขใจ จิบกาแฟ => สุขใจ ร้านน้ำชา => สุขใจ ห้องสมุด ===> สุขใจ หนังสือแนะนำ ===> สุขใจ คลังความรู้ลวงโลก ===> สยาม ในอดีต => สุขใจ ใต้เงาไม้ => สุขใจ ตลาดสด => สุขใจ อนามัย => สุขใจ ไปเที่ยว => สุขใจ ในครัว ===> เกร็ดความรู้ งานบ้าน งานครัว => สุขใจ ไปรษณีย์ => สุขใจ สวนสนุก ===> ลานกว้าง (มุมดูคลิป) ===> เวที จำอวด (จำอวดหน้าม่าน) ===> หนังกลางแปลง (ดูหนัง รีวิวหนัง) ===> หน้าเวที (มุมฟังเพลง) =====> เพลงไทยเดิม ===> แผงลอยริมทาง (รวมคลิปโฆษณาโดน ๆ)