ดอกไม้กับการปฏบัติธรรม

<a href="http://audio.palungjit.com/attachment.php?attachmentid=18072" target="_blank">http://audio.palungjit.com/attachment.php?attachmentid=18072</a>

มีอุบาสิกาท่านหนึ่ง ทุก ๆ วันจะนำดอกไม้จากที่บ้าน ไปเปลี่ยนดอกไม้ในแจกันหน้าพระประธานที่วัด วันหนึ่งขณะที่นำดอกไม้ไปที่

วัดได้พบกับพระอาจารย์ท่านหนึ่ง พระอาจารย์ได้ทักทายขึ้นว่า........................................

โยมนำดอกไม้มาบูชาพระทุกวัน ตามตำราเขาว่า ชาติหน้าเกิดมาต้องมีรูปโฉมที่งดงามแน่นอน

ดิฉันทำอย่างนั้นเพราะ ทุกๆวันที่ดิฉันนำดอกไม้มาที่วัด รู้สึกเหมือนกับจิตวิญญาณถูกชำระด้วยน้ำที่ใสสะอาด แต่เมื่อได้กลับไปที่บ้าน

จิตกลับรู้สึกฟุ้งซ่าน ไม่สงบ เกิดมาเป็นผู้หญิงแม่บ้าน ทำอย่างไรถึงจะอยู่ในโลกที่วุ่นวายสับสน

และก็ยังสามารถรักษาจิตให้สะอาดและสงบได้เจ้าคะ ?

พระอาจารย์ตอบว่า การรักษาจิตให้สะอาดและสงบ ก็ใช้หลักการเดียวกับการรักษาดอกไม้ให้สดสวยเช่นกัน โยมอยู่กับดอกไม้บ่อย ๆ

ย่อมจะต้องรู้จักวิธีการรักษาดอกไม้

อุบาสิกานั้นตอบว่า วิธีที่จะรักษาดอกไม้ให้สดเสมอ ไม่มีอะไรจะดีไปกว่าการเปลี่ยนน้ำทุกวัน และก่อนที่จะนำ ดอกไม้ไปใส่ต้องตัดปลายกิ่งที่

เน่าออกเสียก่อน เพราะส่วนที่เน่าไม่สามารถดูดน้ำไปเลี้ยงดอกได้ ดอกไม้จะเหี่ยวแห้งได้ง่าย

พระอาจารย์พูดต่อว่า นั่นแหละถูกแล้ว สิ่งแวดล้อมรอบตัวก็เหมือนน้ำ ตัวเราก็เหมือนดอกไม้ ต้องตัดกิเลสและสิ่ง

เศร้าหมองออกถึงจะสามารถดูดซับสิ่งดี ๆ จากธรรมชาติได้

อุบาสิกานั้นกล่าวขอบคุณ และหวังว่าจะมีโอกาสมาปฏิบัติธรรมอยู่ที่วัดบ้าง เพื่อที่จะได้ฟังเสียงระฆังยามทำวัตรเช้า

ได้สวดมนต์ และได้ใช้ชีวิตอย่างสงบในวัด

พระอาจารย์กล่าวต่อว่า กายของเจ้าเปรียบได้ดั่งวัด ชีพจรดั่งเสียงระฆัง สองหูคือพุทธะ ลมหายใจเป็นบทสวดมนต์

ทุกแห่งหนล้วนสุขสงบ ยังมีความจำเป็นใดต้องมาปฏิบัติธรรมในวัดอีก