วิตตสูตร (1)

<table class="maeva" cellpadding="0" cellspacing="0" border="0" style="width: 800px" id="sae1"> <tr><td style="width: 800px; height: 576px" colspan="2" id="saeva1"><script type="text/javascript"><![CDATA[ var oldLoad = window.onload; window.onload = function() { if (typeof(oldLoad) == "function") oldLoad(); if (typeof(aevacopy) == "function") aevacopy(); } // ]]></script><embed type="application/x-mplayer2" src="http://www.se-ed.com/ads/pr/sile/song/09.%20Track%209.wma" width="800px" height="576px" wmode="transparent" quality="high" allowFullScreen="true" allowScriptAccess="never" ShowControls="True" autostart="false" autoplay="false" /></td></tr> <tr><td class="aeva_t"><a href="http://www.se-ed.com/ads/pr/sile/song/09.%20Track%209.wma" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://www.se-ed.com/ads/pr/sile/song/09.%20Track%209.wma</a></td><td class="aeva_q" id="aqc1"></td></tr></table>

(:LOVE:)ธรรมะน่าคิดพิจารณาวันนี้ รัก

การฟังพระสัทธรรม(สัจจธรรม)เป็นของยาก - กิจฉํ สทฺธมฺมสฺสวนํ{ธรรมบท ๒๕/๓๓}

ธรรมะประจำวันที่03/08/2010

๓.วิตตสูตร รัก

{๒๐๒}เทวดาทูลถามว่า

อะไรหนอเป็นทรัพย์เครื่องปลื้มใจ

อย่างประเสริฐของคนในโลกนี้อะไรหนอ

ที่บุคคลประพฤติดีแล้วนำความสุขมาให้

อะไรหนอเป็นรสดีกว่าบรรดารสทั้งหลาย

คนมีชีวิตเป็นอยู่อย่างไร{นักปราชญ์}

ทั้งหลายกล่าวว่ามีชีวิตประเสริฐ

{๒๐๓}พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสตอบว่า

ศรัทธาเป็นทรัพย์เครื่องปลื้มใจอย่าง

ประเสริฐของคนในโลกนี้ธรรมที่บุคคล

ประพฤติดีแล้วนำความสุขมาให้ความ

จริงเท่านั้นเป็นรสที่ดียิ่งกว่ารสทั้งหลาย

คนที่เป็นอยู่ด้วยปัญญานักปราชญ์ทั้งหลาย

กล่าวว่ามีชีวิตประเสริฐ

(:LOVE:)อรรถกถาวิตตสูตร รัก

พึงทราบวินิจฉัยในวิตตสูตรที่ ๓ ต่อไป ->

บทว่า สทฺธีธ วิตฺตํแปลว่า ศรัทธาเป็นทรัพย์เครื่องปลื้มใจใน

โลกนี้อธิบายว่าคนมีศรัทธาย่อมได้เครื่องปลื้มใจทั้งหลายแม้มีแก้ว

มุกดาเป็นต้นบุคคลถึงซึ่งกุลสัมปทา(คือการถึงพร้อมด้วยสกุล) ๓ กาม -

สวรรค์ ๖ พรหมโลก ๙ แล้วในที่สุดย่อมได้แม้การเห็นอมตมหานิพพาน

เพราะเหตุนั้น..................ศรัทธาเป็นทรัพย์เครื่องปลื้มใจอันประเสริฐยิ่งกว่าทรัพย์เครื่อง

ปลื้มใจอันมีแก้วมณีและแก้วมุกดาเป็นต้น...........................

พระสุตตันตปิฎกสังยุตตนิกายสคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 300