สัจจะบารมี

<table class="maeva" cellpadding="0" cellspacing="0" border="0" style="width: 800px" id="sae1"> <tr><td style="width: 800px; height: 576px" colspan="2" id="saeva1"><script type="text/javascript"><![CDATA[ var oldLoad = window.onload; window.onload = function() { if (typeof(oldLoad) == "function") oldLoad(); if (typeof(aevacopy) == "function") aevacopy(); } // ]]></script><embed type="application/x-mplayer2" src="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/22.wma" width="800px" height="576px" wmode="transparent" quality="high" allowFullScreen="true" allowScriptAccess="never" ShowControls="True" autostart="false" autoplay="false" /></td></tr> <tr><td class="aeva_t"><a href="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/22.wma" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://www.fungdham.com/download/song/allhits/22.wma</a></td><td class="aeva_q" id="aqc1"></td></tr></table>

...............................ธรรมะน่าคิดพิจารณาวันนี้...........................

จิตที่รักษาดีแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อประโยชน์ยิ่งใหญ่ - จิตฺตํ รกฺขิตํ มหโต อตฺถาย สํวตฺตติ{เอกนิบาต ๒๐/๗}

(:LOVE:)ธรรมะประจำวันที่ 14/08/2010 รัก

สัจจะก็หมายถึงกุศลจิตซึ่งตรงต่อการทีจะอบรมเจริญกุศลเพื่อเป็นบารมียีงขึ้น

ไม่คลาดเคลื่อนจากความคิดที่เป็นไปในกุศลตั้งใจที่จะละเว้นการเบียดเบียนผู้อื่น

ด้วยวาจาที่ไม่น่าฟังเพราะรู้ว่าทำให้คนอื่นเสียใจแต่ว่าบางครั้งเวลาที่โกรธ

ก็ลืมสัจจจะนั้นเสียแล้วหรือว่าไม่ตรงต่อการที่จะเป็นผู้ที่ยับยั้งการที่จะไม่พูดวาจา

ที่ไม่น่าฟังนั้นนี่ก็แสดงให้เห็นว่าสัจจะต้องเป็นบารมีซึ่งเป็นบริวารของปัญญา

ถ้าปราศจากปัญญาแล้วต่อให้มีความคิดมีความพยายามสักเท่าไรก็ไม่สามารถที่

จะเป็นไปได้เพราะเหตุว่ากิเลสมีกำลังมากด้วยเหตุนี้จึงต้องพากเพียรที่จะรู้ว่าสัจจะ

นั้นต้องตรงและจริงใจต่อการที่จะบำเพ็ญกุศลไม่คลาดเคลื่อนไปแต่ว่ากาละใด

ที่คลาดเคลื่อดไปกาละนั้ก็รู้ว่ายังไม่สมบูรณ์เมื่อมีปัญญาพร้อมด้วยสัมปชัญญะ

สติที่รู้ว่าขณะนั้นพลาดพลั้งก็จะเป็นปัจจัยให้สำรวมระมัดระวังต่อไปได้แต่ไม่ใช่ว่า

ไม่มีจุดหมายเสียเลยแล้วก็คิดว่าสัจจะไม่สำคัญในการที่จะรู้แจ้งอริยสัจจธรรม

ถ้าคิดอย่างนั้นก็ไม่ถูกเพราะเหตุว่าสัจจะเป็นความจริงที่ประเสริฐ

อริยสัจจเป็นความจริงที่ทำให้ผู้ประจักษ์ความจริงนั้นเป็นพระอริยบุคคลและขณะนี้

ทุกคนก็พยายามที่จะฟังและเข้าใจสัจจธรรมเรื่องอื่นก็ไม่มีประโยชน์ในชีวิตเท่ากับ

เรื่องจริงของสภาพธรรมเพราะฉะนั้นทุกตนจึงขวนขวายพากเพียรที่จะเข้าใจสภาพ

ธรรมที่ปรากฏและพยายามทุกทางที่จะบำเพ็ญกุศลอื่นๆเพื่อที่จะให้ประจักษ์แจ้ง

ลักษณะของสภาพธรรมตามที่ได้ฟังแล้วเพราะเหตุว่ารู้อยู่ว่าขณะนี้สภาพธรรม

กำลังเกิดดับ ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน แต่กิเลสมาก

เพราะฉะนั้น..................ต้องอาศัย{สัจจะ}เป็นบารมีหนึ่ง

ในการเจริญกุศลทุกขั้นแม้ในขั้นของทานในขั้นของศีลในขั้นของภาวนาถ้ามิฉะนั้นก็จะทำให้เป็นผู้ที่ถูกอกุศลพัดพาไป

ข้อความบางตอนจากการบรรยายธรรมโดยท่าน อาจารย์ สุจินต์ บริหารวนเขตต์ มูลนิธิศึกษาและเผยแพร่อภิธรรม