คติธรรมจากหลวงพ่อ{ชานนท์}

<table class="maeva" cellpadding="0" cellspacing="0" border="0" style="width: 800px" id="sae1"> <tr><td style="width: 800px; height: 576px" colspan="2" id="saeva1"><script type="text/javascript"><![CDATA[ var oldLoad = window.onload; window.onload = function() { if (typeof(oldLoad) == "function") oldLoad(); if (typeof(aevacopy) == "function") aevacopy(); } // ]]></script><embed type="application/x-mplayer2" src="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/24.wma" width="800px" height="576px" wmode="transparent" quality="high" allowFullScreen="true" allowScriptAccess="never" ShowControls="True" autostart="false" autoplay="false" /></td></tr> <tr><td class="aeva_t"><a href="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/24.wma" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://www.fungdham.com/download/song/allhits/24.wma</a></td><td class="aeva_q" id="aqc1"></td></tr></table>

อย่าเชื่อในสิ่งที่ตนเห็นแล้วจะเห็นในสิ่งที่ตนไม่เชื่อ

อย่าเชื่อในสิ่งที่ตนรู้แล้วจะรู้ในสิ่งที่ตนไม่เชื่อ

อย่าเชื่อในสิ่งที่ตนเป็นแล้วจะได้เป็นในสิ่งทีตนไม่เป็น

ถ้าหยุดคิดที่จะแก้ไขความทุกข์ที่เกิดขึ้นแล้วในตน

และหยุดดิ้นรนไขว่คว้าหาความสุขที่ยังมาไม่ถึง

นั่นแล เป็นจุดหนึ่งของการ ปล่อยวาง

ต้นข้าวและรวงข้าวเกิดขึ้นได้เพราะอาศัยเมล็ดข้าวเปลือก

หากกระเทาะเอาเปลือกออกจากจากเมล็ดข้าวกลายมาเป็นข้าวสาร

นำไปปลูกก็ไม่ทำให้เกิดเป็นต้นข้าวและรวงข้าวฉันใด

ความเกิดขึ้นของสัตว์และมนุษย์ทั้งหลายก็เช่นกัน

เพราะอาศัยเปลือกแห่งอวิชชาเป็นเครื่องปิดบัง

ถ้าทำลายเปลือกแห่งอวิชชาเสียได้ ความเกิดจะไม่มีอีกเลย"

การดูจิตคิดดีคิดชั่วนั้นเป็นเหตุ

ส่วนความพอใจและความไม่พอใจจึงเป็นผล

และผลอันนี้ทำให้เป็นต้นเหตุ คือเป็นสุขเป็นทุกข์ตามมา

(คิดดี+พอใจ+เป็นสุข+คิดชั่ว++ไม่พอใจ+เป็นทุกข์)

ตัวตัณหาจึงเกิดขึ้นเพราะความอยาก

คืออยากได้สุขไว้และไม่อยากได้ทุกข์ จิตและสังขารจึงทำงานไม่

{หยุด}นั่นคือ สมุทัยเหตุให้เกิดทุกข์ จะดับทุกข์ต้องดับตัณหาก่อน

ดับตัณหาคือดับความทะยานอยาก{กามตัณหา - ภวตัณหา}และ

วิภวตัณหา และนี่คือการดับทุกข์ อันเกิดจากตัณหา ส่วนทุกข์

ของขันธ์ดับไม้ได้ ถ้าพิจารณาอย่างและเห็นอย่างนี้จึงจะดับทุกข์

ของจิตได้ (ขันธ์กับจิตคนละอย่างกัน)

การสร้างวัดนั้นเป็นสิ่งที่สำคัญก็จริง

แต่เป็นได้เแค่เพียงมรดกโลก

แต่การสร้างคนให้เป็นพระนั้น สำคัญยิ่งกว่า

เพราะจะได้มรดกธรรม เป็นทายาทธรรม

นำพาพระพุทธศาสนาให้เจริญสืบต่อไป

ทุกสิ่งในโลกนี้ถ้ารู้จักสิ่งนั้นแล้วไม่ยึดป็น{ธรรม}

และธรรมนี้ถ้ารู้จักแล้วไปยึดเป็น{กิเลส}ทั้งสิ้น

ธรรมชาติทั้งมวลไม่มีชื่อและภาษา แต่ถูกบัญญัติขึ้นโดย

สมมติของผู้ที่เกิดมาหลังธรรมชาติ

ทั้งที่ผู้สมมติและสิ่งที่ถูกสมมติก็มาจากธรรมชาตินั่นเอง

อดีตเราไม่สามารถกลับไปแก้ไขได้

แต่อนาคตเรากำหนดให้มีให้เป็นได้

ด้วยการเริ่มทำตั้งแต่ปัจจุบันนี้เลย

ในสังคมมนุษย์มีทั้งคนรักคนชัง ฉะนั้นจึงไม่ควรทำให้คนที่รักเรา

ต้องชังเรา แต่สามารถทำให้คนที่ชังเรากลับมารักเราได้ และถือ

ว่าผู้นั้นเป็นผู้ประเสริฐ อย่าทำมิตรให้เป็นศัตรู แต่จงทำศัตรูให้เป็น{มิตร}

..........................โลกนี้ล้วนเป็นสมมุติแม้แต่คำว่าสมมุติยังถูกสมมติขึ้นมา......................