เพราะความประมาท - เพราะความตระหนี่

<table class="maeva" cellpadding="0" cellspacing="0" border="0" style="width: 800px" id="sae1"> <tr><td style="width: 800px; height: 576px" colspan="2" id="saeva1"><script type="text/javascript"><![CDATA[ var oldLoad = window.onload; window.onload = function() { if (typeof(oldLoad) == "function") oldLoad(); if (typeof(aevacopy) == "function") aevacopy(); } // ]]></script><embed type="application/x-mplayer2" src="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/24.wma" width="800px" height="576px" wmode="transparent" quality="high" allowFullScreen="true" allowScriptAccess="never" ShowControls="True" autostart="false" autoplay="false" /></td></tr> <tr><td class="aeva_t"><a href="http://www.fungdham.com/download/song/allhits/24.wma" target="_blank" class="aeva_link bbc_link new_win">http://www.fungdham.com/download/song/allhits/24.wma</a></td><td class="aeva_q" id="aqc1"></td></tr></table>

........................ถ่ายภาพประกอบเนื้อหาสาระโดย{Sometime}............................

http://www.tairomdham.net/index.php/topic,2453.msg11646.html#msg11646

ซึ่งเห็นได้น่ะค่ะว่าขณะใดที่{อกุศลธรรม}เกิดขณะนั้นหลงลืม{สติ}เพราะว่าสติไม่

เกิดด้วยเหตุนี้ สติ จำปราถนาในที่ทั้งปวง

ข้อความต่อไปอีกว่า ความประมาทสมควรกล่าวการปล่อย{จิต}ความเพี่มการปล่อย

{จิต}ในกายทุจริตก็ดี ในวจีทุจริตก็ดี ในมโนทุจริตก็ดี ในเบญจกามคุณก็ดี หรือ

ความเป็นผู้ทำโดยไม่เอื้อเฟื้อความเป็นผู้ทำไม่ติดต่อความเป็นผู้ทำ ๆ หยุด ๆ

ความเป็นผู้มีความประพฤติย่อหย่อนความเป็นผู้ปลง{ฉันทะ}ความเป็นผู้ทอดธุระ

ความเป็นผู้ไม่ซ่องเสพความไม่เจริญความไม่ทำให้มากความไม่ตั้งใจความไม่

ประมาทเนือง ๆ ในการบำเพ็ญกุศลธรรมทั้งหลายเป็นความประมาทความมัวเมา

กิริยาที่มัวเมาความเป็นผู้ที่มัวเมาเห็นปานนี้เรียกว่า ประมาท

พระผู้มีภระภาค ฯ ไม่ทรงละเว้นพยัญชนะซึ่งอาจจะทำให้ท่านผู้หนึ่งผู้ใดเกิด{สติ}ระลึกได้

เพราะว่าทรงแสดงเรื่องของความประมาทว่าเป็นการปล่อย{จิต}เป็นการเพี่มการปล่อย

จิต ในกายทุจริตใน วจีทุจริตใน มโนทุจริตถ้า{สติ}ไม่เกิดเห็นว่าเป็นเรื่่องธรรมดา

ใช่ไหมค่ะเขาก็ทุจริตกันทั้งนั้นก็อาจจะคิดว่าอย่างนี้ไม่ว่าจะเป็น กายทุจริต หรือ

วจีทุจริต แต่ผู้ที่มีสติ{สติ}เกิดจะรู้ได้ค่ะว่าไม่ควรจะคิดอย่างนั้นเลยเพราะไม่ควรจะ

ปล่อยจิตหรือเพี่มการปล่อยจิต ในกายทุจริต ในวจีทุจริต ในมโนทุจริต

ผู้ที่ยังมีกิเลสอยู่ย่อมไม่พ้นจากการที่จะมีกายทุจริตบ้างวจีทุจริตบ้างมโน -

ทุจริตบ้างถ้าเป็นผู้ที่ตรงต่อตัวเองจะรู้ได้จริง ๆ ค่ะว่าขณะไหนเป็น กายทุจริตขณะ

ไหนเป็นวจีทุจริต

คำพูดที่ทำให้บุคคลอื่นไม่สบายใจหรือว่าเป็นการเสียประโยชน์ของบุคคลนั้น

ซึ่ง{สติ}ไม่เกิดก็ดูเหมือนกันเป็นเรื่องธรรมดาอีกเพราะฉะนั้นผู้ที่ขัดเกลากิเลส

ก็จะพิจารณาธรรมโดยละเอียดจริง ๆ ว่าไม่เพี่มการปล่อยจิตในกายทุจริต

ในวจีทุจริตในมโนทุจริตในเบญจกามคุณ คือ ใน รูป เสียง

หรือบางท่านเป็นผู้ทำโดยความเป็นผู้ไม่เอื้อเพื้อเป็นผู้ทำไม่ติดต่อเป็นผู้ทำ ๆ หยุด ๆ

เป็นผู้มีความประพฤติย่อหย่อนความเป็นผู้ปลงฉันทะความเป็นผู้ทอดธุระความเป็น

ผู้ไม่ส้องเสพความไม่เจริญความไม่ทำให้มากความไม่ตั้งใจความไม่ประกอบ

เนือง ๆ ในการบำเพ็ญกุศลธรรมทั้งหลายเป็นความประมาท

เพราะฉะนั้น................ก็เป็นการเตือนให้เห็นสภาพธรรมตามความเป็นจริง

หรือว่าประมาทหรือเปล่า

หรือว่าเพิ่มความประมาทขึ้นหรือเปล่า

มีข้อสงสัยอะไรบ้างไหมคะ ในเรื่องนี้

ข้อความต่อไปพระผู้มีพระภาคฯ ตรัสว่า...............................

คำว่า โลก ไม่ปรากฏ เพราะความตระหนี่เพราะความประมาท

ความว่าโลกไม่ปรากฏไม่สว่างไม่รุ่งเรืองไม่ไพโรจน์ไม่แจ่มไม่กระจ่าง

เพราะความตระหนี่เพราะความ ประมาท

ท่านที่อยากจะประจักษ์ลักษณะของสภาพธรรม อาจจะใช้คำว่าเต็มที่เหลือเกินคอย

ไม่ไหว อยากจะรู้ลักษณะของนามธรรมและรูปธรรมในขณะที่กำลังเห็น - กำลังลี้มรส

ก็ควรที่จะได้พิจารณาว่าเป็นผู้ที่ประมาทหรือเปล่า

ถ้าสติไม่ระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ

แล้วจะให้โลกกระจ่างโลกแจ่มแจ้งย่อมเป็นไปไม่ได้

เพราะว่าผลย่อมเป็นไปตามเหตุ.....................................

ข้อความบางตอนจากการบรรยายธรรมโดยท่านอาจารย์ สุจินต์ บริหารวนเขตต์

มูลนิธิศึกษาและเผยแพร่พระพุทธศาสนา

สำนักงานเลขที่ 174/1 ซอย เจริญนคร 78

ดาวคะนอง ธนบุรี

กรุงเทพมหานคร 10600 โทร 02 - 4680239