วาทะพระอาจารย์ปกิณกะธรรม บทที่ 1

..............................ภวา ภเว สัมภวันติ.................................

1.บุญ - บาปสิ่งใด ๆ ใจถึงก่อน - ใจเป็นรากฐาน ใจเป็นประธาน - มันสำเร็จที่ดวงใจ
2.ตัวบุญ - คือ ใจสบาย - เย็นอก - เย็นใจ ตัวบาปคือไม่สบายใจ - ใจเดือดร้อน
3.ความเจ็บไข้ได้พยาธิ อาพาธโรคา เป็นของธรรมดา สำหรับสัตว์โลก
4.เราไม่อยากเป็นกรรม - เป็นเวร เราต้องตัดอารมณ์ให้อยู่ในที่รู้ให้กำหนดดูด้วยความรู้ว่าอยู่ตรงไหนแล้วก็เพ่งอยู่ตรงนั้น
5.ปัญญาคือ ความรอบรู้ในกองสังขาร
6.กรรมทั้งหลายไม่ได้มาจากที่อื่นไกล มาจาก กายกรรม - วจีกรรม- มโนกรรม
7.พุทธะ คือ ผู้รู้มันมีอยู่ไม่ดับสูญ
8.จิตของเรามันไม่หยุด - มันไม่นิ่ง เที่ยวก่อภพใหญ่ ๆ น้อย ๆ ตลอดเวลา
9.คนไม่ได้ทำ - ไม่ได้ขัด - ไม่ได้กลาที่ไหนเล่า ? จะมีอรหันต์ในโลก
10.ให้สติ กำหนดผู้รู้ อย่าส่งเข้าไปข้างหน้า - ข้างหลัง - ข้างซ้าย - ข้างขวา - ข้างบน - ข้างล่าง อดีต - อนาคต กำหนดอยู่ที่ผู้รู้แห่งเดียว
11.พระพุทธ - พระธรรม - พระสงฆ์อยู่ที่ใจ
12.บางคนวัดก็ไม่เข้าพระ - จ้าวก็ไม่นบวันศีลก็ไม่ละวันพระก็ไม่ถือ แล้วจะเอาดีมาจากไหน ?
13.ให้พากันพิจารณาให้มันรู้ - มันเห็น เชื่อมันพระรัตนตรัย เห็นแจ้งประจักษ์จริง
14.จำไว้คำ ๆ นี้ พุทโธ - ธัมโม - สังโฆ จะทำอะไรให้นึกถึงพุทโธ กลัวก็ พุทโธ ใจไม่ดีก็ พุทโธ ขี้เกียจก็ พุทโธ
15.ท่านสอนให้พิจารณามูลกรรมฐานก่อนหมดเวลาบวช พิจารณาเพราะเหตุใดเล่า เพื่อไม่ให้หลงถือทิฐิ - มานะ - อหังการ์ถือว่าเป็นตัวตน - เป็นสัตว์ เป็นบุคคลเป็นเรา - เป็นเขา มันจึงหลง
16.เราต้องปฏิบัติอย่างฝากตาย
17.ศีล 5 คือ ขา 2 แขน 2 ศีรษะ 1 เรารักษา 5 อย่างนี้เพื่อไม่ให้ไปทำโทษ 5 คือ.............
18.อยากสวย.......ให้ถือ ศีล อยากรวย - ให้ทำทาน อยากปัญญาชาญให้ภาวนา
19.จิตของเราสงเป็นสมาธิมันรู้สึกเบาสบายเย็นอก - เย็นใจทำอะไรก็ง่าย ทำอะไรก็สำเร็จ
20.ผู้รู้ไม่ใช่ของแตกสลาย - ของตาย - ของดับ