จิต-วิญญาณ ครูบาเจ้าชัยยะวงศาฯ

จิต-วิญญาณ
โดย พระครูพัฒนากิจจานุกรักษ์
(หลวงปู่ครูบาเจ้าชัยยะวงศาพัฒนา วัดพระพุทธบาทห้วยต้ม)

ความทุกข์เกิดจากการที่วิญญาณของคนเราอยากเกิดอยากตาย อยากเกิดเป็นเศรษฐี อยากเกิดเป็นเทวดา ทำบุญแล้วขอให้เกิดเป็นนั่นเป็นนี่ เป็นการขอที่ขาดทุน ถ้าจะให้ได้กำไรล้วนก็ต้องปรารถนาไปนิพพานอย่างเดียว

ในตัวคนเรานี้มี ๓๓ จิต จิตที่ใหญ่ที่สุด พญาจิต เรียกว่าวิญญาณ อวัยวะทั้ง ๓๒ อย่างในร่างกาย มีจิตบริวารคุมอยู่ ๓๒ จิต ทางเหนือเรียกว่าขวัญ พญาจิตมีเสนาใหญ่อยู่ ๔ นาย คุมตา คุมหู คุมตับปอด คุมมือเท้า ถ้าจิตที่คุมส่วนใดส่วนหนึ่งทิ้งไป เช่น จิตที่คุมตาออกไปตาจะบอด มองอะไรไม่เห็น จิตที่คุมขาออกไปขาจะเดินไม่ได้ จิตที่คุมหูออกไปหูจะไม่ได้ยินเสียง จิตที่คุมผมออกไปผมจะร่วง

ถ้าเสนาใหญ่ ออกไป ๑ นาย จะรู้สึกป่วย
ถ้าเสนาใหญ่ ออกไป ๒ นาย จะรู้สึกป่วยมากขึ้น
ถ้าเสนาใหญ่ ออกไป ๓ นาย จะไม่กินอาหาร
ถ้าเสนาใหญ่ ออกไป ๔ นาย จะตายทันที

เฉพาะคนและสัตว์เท่านั้นที่มี ๓๓ จิต ถ้าเป็นเทวดา หรือเปรตอสุรกายที่ไม่มีกายเนื้อ จะมีเพียงจิตเดียวคือพญาจิต พญาจิตที่ใฝ่ใจในบุญกุศลก็จะไปเป็นเทวดา พรหม พระอรหันต์ พญาจิตที่มีแต่กิเลสตัณหาก็จะไปเป็นเปรตอสุรกาย

วิญญาณที่ไปจุติในที่ต่างๆ คือ พญาจิต ถ้าเป็นวิญญาณที่ดีก็จะไปจุติในเทวโลก พรหมโลก นิพพาน ถ้าเป็นวิญญาณที่เลวร้ายก็จะไปสู่อบายภูมิ ได้แก่ นรก เปรต อสุรกาย คือ ดินแดนที่ไม่มีกาย

การเกิด วิญญาณที่จะมาจุติเป็นมนุษย์ สัตว์ ต้องหาพรรคพวกบริวารมาอีก ๓๒ จิต จิตบริวารนี้อาจจะดีบ้าง เลวบ้าง บางคนอาจจะรู้สึกว่ามี ๒ พวกอยู่ในตัวเรา พวกหนึ่งหรือใจหนึ่งอยากจะทำแต่สิ่งที่ดี ใจหนึ่งอยากจะทำแต่สิ่งที่ชั่ว บางครั้งจะต่อสู้ขัดแย้งกันภายใน พญาจิตต้องตัดสินใจว่าจะเชื่อฝ่ายใด

ถ้าพญาจิตทำเหตุที่ดีไว้ จิตบริวารที่ชักชวนกันมารวมตัวกันส่วนใหญ่ก็จะเป็นจิตดี เป็นจิตนักปราชญ์ จิตผู้มีบุญ เป็นจิตมนุษย์ ถ้าพญาจิตทำแต่กรรมชั่วมา จิตที่มารวมตัวกันเป็นจิตบริวารก็จะเป็นจิตไม่ดี เป็น จิตอมนุษย์ จิตสัตว์เดรัจฉาน จิตเกเร

เมื่อพญาจิตรวบรวมบริวารได้ครบ ๓๒ แล้ว ก็จะมาเกาะอยู่ที่สีข้างขวาของพ่อ ๗ วัน แล้วออกมาทางข้างพ่อทางซ้าย แล้วมาเข้ากระหม่อมของแม่ ๗ วัน แล้วมาตั้งเป็นต่อมเลือด ๗ วัน มาตั้งลำตัวแขนขา (สาขาทั้ง ๕ แห่ง) อีก ๗ วัน แล้วมาตั้งรวบรวมลมเคลื่อนไหวไปมา ๙ เดือนจึงคลอด ถ้าตายในท้องเรียกว่าเอาชาติพันชาติ หรือคลอดแล้วตายก็นับเป็นชาติหนึ่ง เช่น จะมาเกิดใช้หนี้แม่ ๓ คน ๓ ชาติ เผอิญแม่ ๓ คนเกิดมาชาติเดียวกัน ก็ต้องไปเข้าท้องคนนั้นนิด คนนี้หน่อย แล้วก็ย้ายไปอยู่กับคนอื่น

ถ้าอายุ ๗-๘ ปี แต่งงาน อวัยวะในตัวแม่ยังสร้างตัวไม่เต็มที่ ถ้ามีลูกลูกก็จะอายุสั้น ถ้าอายุ ๑๙, ๒๐, ๒๒ ปี เลือดลมก่อตัวครบถ้วนแล้วลูกก็จะแข็งแรง การตาย ดังที่ได้กล่าวข้างต้น ถ้าเสนาใหญ่ทั้ง ๔ นายถอนตัวออกจากร่างกาย พญาจิตก็ต้องออกจากร่างไป การออกนั้นจะออกทางใดทางหนึ่งตามกรรมที่ทำมา ถ้าพญาจิตออกทางกระหม่อม (ศีรษะ) ก็ไปนิพพาน ถ้าออกทางปากจะไปเกิดเป็นคน ถ้าออกทางจมูกไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน ออกทางตาไปเป็นเปรต ถ้าออกทางขาจะเวียนว่ายอยู่ในวัฏฏะ เมื่อคนใกล้จะตายจะสังเกตเห็นได้ ถ้าออกทางกระหม่อมจะกระตุก ถ้าออกทางจมูกจะจาม เป็นต้น การออกจะต้องออกด้วยความแรงเหมือนลูกปืน

จิตขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าซึ่งเป็นพญาจิตจะไม่มาเกิด แต่จิตบริวารของพระพุทธองค์จะมาเกิดอีก จิตบริวารเหล่านี้ถ้าเชื่อพญาจิตที่ดีไม่เชื่ออย่างอื่น มันก็จะเห็นทุกข์และไม่กระทำบาป จิตนั้นจะไปเกิดกับคนดี ร่วมเกิดกับพญาจิตที่ดีไม่ไปอยู่กับคนร้าย จิตตัวนั้นก็จะดีขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป้นพญาจิตเสียเอง ได้เป็นพระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า และพระอรหันต์ได้ในที่สุด เหมือนอย่างพวกลูกๆ มาขอร่วมเกิดกับหลวงพ่อ ไปไหนก็จะไปด้วย ทำบุญก็จะทำด้วย พวกลูกๆ จะค่อยๆ ดีขึ้นเรื่อยๆ จนได้เป็นพระอรหันต์ พระปัจเจกพุทธเจ้า หรือเป็นพระพุทธเจ้าได้ตามปรารถนา

ที่มา: หนังสือ พระมหาธาตุเจดีย์ศรีเวียงชัย
ที่ระลึกในวโรกาสที่สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าจุฬาภรณ์วลัยลักษณ์ อัครราชกุมารี
เสด็จแทนพระองค์ไปทรงยกบัวยอดฉัตรทองคำ และทรงเปิดป้ายพระมหาธาตุเจดีย์ศรีเวียงชัย
ณ พระมหาธาตุเจดีย์สรีเวียงชัย พุทธสถานของวัดพระพุทธบาทห้วยต้ม ต.นาทราย
อ.ลี้ จ.ลำพูน วันเสาร์ที่ ๗ ตุลาคม ๒๕๔๙ หน้า ๓๑๔-๓๑๖

Posted by Thanyawat
http://thanyawat.blogspot.com/2007/11/blog-post.html