[ สุขใจ ดอท คอม บ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น ] ธรรมะ พุทธประวัติ ฟังธรรม ดูหนัง ฟังเพลง เกมส์ เบาสมอง ดูดวง สุขภาพ สารพันความรู้

บุคคลทั่วไป, คุณถูกห้ามตั้งกระทู้หรือส่งข้อความส่วนตัวในฟอรั่มนี้

Fuck Advertise !!

[Kimleng]

ภาพวาด ชูชก กับ นางอมิตดา (จิตรกร : ครูเหม เวชกร)

"กินหลายท้องแตก แบกหนักหลังก่อง"
(สำนวนล้านนา)

แปลว่า บริโภคอาหารในปริมาณที่มากจนเกินไป จะทำให้กระเพาะแตก
ถ้าแบกสิ่งของที่มีน้ำหนักมากเกินไป  ก็จะทำให้หลังโกงหรือหลังค่อม

เป็นคำสอนให้รู้จักประมาณตน อย่าคิดทำในสิ่งที่เกินกำลังหรือความสามารถของตน

650

[Kimleng]

ภาพวาด : ครูเหม เวชกร (มูลนิธิเหม เวชกร - ที่มา)

เจ็ดวันเว้นดีดซ้อม		ดนตรี
อักขระห้าวันหนี		เนิ่นช้า
สามวันจากนารี		เป็นอื่น
วันหนึ่งเว้นล้างหน้า		อับเศร้าศรีหมอง

สามวันจากนารี เป็นอื่น
สมเด็จพระเดชา ฯ

[Kimleng]

ภาพวาด : ครูเหม เวชกร

”...ทั้งนี้เป็นต้นด้วยผลเหตุ		จะอาเพศกษัตริย์ผู้เป็นใหญ่
มิได้พิจารณาข้าไท		เคยใช้ก็เลี้ยงด้วยเมตตา
มิรู้รอบประกอบในราชกิจ		ประพฤติการแต่ที่ผิดด้วยอิจฉา
สุภาษิตท่านกล่าวเป็นราวมา		จะตั้งแต่งเสนาธิบดี
ไม่ควรอย่าให้อรรคฐาน		จะเสียการแผ่นดินกรุงศรี
เพราะไม่ฟังตำนานบุราณมี		จึงเสียทีเสียวงศ์กษัตรา
เสียยศเสียศักดิ์นคเรศ		เสียทั้งพระนิเวศน์วงศา
เสียทั้งตระกูลนานา		เสียทั้งไพร่ฟ้าประชากร
สารพัดจะเสียสิ้นสุด		ทั้งการยุทธก็ไม่เตรียมฝึกสอน
จึงไม่รู้กู้แก้พระนคร		เหมือนหนอนเบียนให้ประจำกรรม
อันจะเป็นเสนาธิบดี		ควรที่จะพิทักษ์อุปถัมภ์
ประกอบการหว่านปรายไว้หลายชั้น		ป้องกันปัจจาอย่าได้มี
ที่ทำหาเป็นเช่นนั้นไม่		เหมือนไพร่ชาติชั่วช้ากระทาสี
เหตุภัยใกล้กรายร้ายดี		ไม่มีที่จะสู้สักประการ
ศึกมาแล้วก็ล่าไปทันที		มิได้มีเหตุเสียจึงแตกฉาน
ตีกวาดผู้คนไม่ทนทาน		เผาบ้านเมืองยับจนกลับไป
จะคิดโบราณอย่างนี้ก็หาไม่		ชาติไพร่หลงฟุ้งแต่ยศถา
ครั้นทัพเขากลับยกมา		จะองอาจอาสาก็ไม่มี
เลี้ยงลดปดเจ้าทุกเช้าค่ำ		จนเมืองคร่ำเป็นผุยยับยี่
ฉิบหายตายล้มไม่สมประดี		เมืองยับอัปรีย์จนทุกวัน...”

เพลงยาวเรื่องตีเมืองพม่า

พระบวรราชนิพนธ์ เพลงยาวเรื่องตีเมืองพม่า ของสมเด็จพระบวรราชเจ้ามหาสุรสิงหนาท เป็นงานเขียนอีกเรื่องหนึ่งที่มีเนื้อความวิจารณ์ชนชนนำช่วงปลายสมัยอยุธยาค่อนข้างชัดเจน  โดยอธิบายสาเหตุการเสียกรุงศรีอยุธยา ว่า มีปัจจัยสำคัญมาจากชนชั้นปกครอง พระมหากษัตริย์ตลอดจนกลุ่มชนชั้นปกครองเดิมมุ่งแสวงหาแต่อำนาจจนปล่อยปละละเลยราชการแผ่นดิน และระบบบริหารราชการงานเมืองยามศึกสงครามที่ไร้ประสิทธิภาพ  ทั้งการที่สมเด็จพระเจ้าเอกทัศทรงชุบเลี้ยงและเลือกใช้แต่บรรดาข้าหลวงเดิมที่ไม่เหมาะสมกับงานราชการโดยไม่คำนึงถึงความรู้ความสามารถ แม้จะมีข้อคิดสุภาษิตโบราณเน้นย้ำว่าคนเหล่านี้ไม่ควรที่จะนำมารับราชการ รวมถึงการที่ชนชั้นปกครองมุ่งคำนึงถึงเรื่องยศศักดิ์ มิได้ใส่ใจในข้อราชการงานเมือง ซึ่งส่งผลกระทบต่อการสงครามให้อ่อนกำลังลงไป กล่าวคือ ไม่มีการฝึกซ้อมยุทธวิธีการรบ เมื่อเกิดสงครามก็แตกทัพล่าถอยโดยง่าย

สอดคล้องกับงานนิพนธ์ของสมเด็จพระพนรัตน์ วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม เรื่อง สังคีติยวงศ์ และ พระราชพงศาวดาร ฉบับสมเด็จพระพนรัตน์ ที่เรียบเรียงขึ้น เมื่อ พ.ศ.๒๓๓๒ และ พ.ศ.๒๓๓๘ ตามลำดับ  ปรากฎเนื้อความที่กล่าววิจารณ์พระราชจริยวัตรของสมเด็จพระเจ้าเอกทัศ ภาพความแปรปรวนของสังคม รวมถึงความไร้ประสิทธิภาพในการรบอย่างเด่นชัดเช่นเดียวกัน

"...สมเด็จพระเชษฐาธิราชเสวยราชย์ได้ ๘ ปีเศษ มีปรีชาน้อย มักหลงใหล ปราศจากความสมบูรณ์ด้วยหิริโอตตัปปะ ไม่มีวิจารณ์ในราชกิจทั้งหลาย ไม่มีใคร่ครวญในคุณแลโทษ ครั้งนั้นเสนาบดีแลอำมาตย์เป็นต้นก็ดี ชาวพระนครก็ดี พากันตั้งอยู่ในอสัตย์อธรรม ต่างก็เป็นคนทุจริตเบียดเบียนซึ่งกันและกัน ชาวชนบทแลชาวคามนิคมก็ได้บังเกิดความคับแค้น ด้วยเหตุทั้งหลายต่างๆ ชนทั้งปวงในบ้านในเมืองใหญ่เหล่านั้นก็พากันเสวยทุกข์มากมาย บังเกิดโรคมาก เกิดอุปัทวมาก ได้รับความโทมนัส อุปายาสเปนอันมาก ก็พากันมีอายุสั้น มหาภูติดินน้ำไฟลมทั้ง ๔ ก็วิปริตต่างๆ ผลหมากรากไม้ก็มีรศวิปริตไปหมด น้ำก็ปรากฏสีแดงดังเลือดนก..."^๑

"...ลำดับนั้น มหาสุรโยธาก็พาพลนิกายมากมายมายังกรุงอโยธนคร ได้รบด้วยชาวพระนครทั้งหลาย แต่ชาวพระนครไม่รู้จักรบ ขี้ขลาดไม่เปนน้ำหนึ่งกัน ไม่เปนใจเดียวกัน ไม่ปลงงานเดียวกัน มีใจต่างๆ กัน ต่างพากันหนีเสีย..."<sup>๒

๑</sup> สังคีติยวงศ์ พงศาวดารเรื่องสังคายนาพระธรรมวินัย สมเด็จพระวนรัตนวัดพระเชตุพน ในรัชกาลที่ ๑ แต่งภาษามคธ  พระยาปริยัติธรรมธาดา (แพ ตาลลักษมณ) เปรียญ แปลเปนภาษาไทย (กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ไทย, ๒๔๖๖, ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พิมพ์พระราชทานในงานพระศพสมเดจพระเจ้าน้องยาเธอ เจ้าฟ้าจุฑาธุชธราดิลก กรมขุนเพ็ชรบูรณ์อินทราชัย ณะพระเมรุท้องสนามหลวง พ.ศ.๒๔๖๖), หน้า ๔๐๒-๔๐๓.

^๒ เรื่องเดียวกัน, หน้า ๔๐๗.


ที่มา : ปกิณกศิลปวัฒนธรรม จังหวัดพระนครศรีอยุธยา (กรมศิลปากร พิมพ์เผยแพร่ พุทธศักราช ๒๕๖๕)

[Kimleng]

๏ ปางนั้นยังมีครุฑราช		สุริยชาติลํ้าสกุณปักษา
สถิตสถานพิมานรัตน์รมยา		ยอดมหาพฤกษาสิมพลี
ในเชิงเขาเมรุราชบรรพต		ปรากฏด้วยกำลังปักษี
บินหนักกวักละโยชน์ด้วยฤทธี		อาจจะข้ามนทีสีทันดร
ประกอบด้วยมนตรามหาเวท		ทั่วประเทศเกรงจบสยบสยอน
เคยเที่ยวเล่นเป็นสุขทุกนคร		สถาพรพูนสวัสดิ์อยู่อัตรา

จากเรื่อง กากี
กลอนสุภาพ ของ เจ้าพระยาพระคลัง (หน)
กวีเอกผู้หนึ่ง ในกรุงรัตนโกสินทร์

เรื่องกากี เป็นบทประพันธ์ที่รู้จักแพร่หลายในสังคมไทยตั้งแต่สมัยอยุธยา กวีไทยทั้งสมัยอยุธยาและรัตนโกสินทร์ นำเรื่องนี้มาประพันธ์เป็นร้อยกรองหลายรูปแบบ  นอกจาก กากี กลอนสุภาพ ของเจ้าพระยาพระคลัง (หน)  ยังมี บทเห่เรื่อง กากี ของเจ้าฟ้าธรรมธิเบศ ซึ่งทรงนิพนธ์ขึ้นในรัชสมัยสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ

[Kimleng]

"ยุทธหัตถี"
สมเด็จพระนเรศวรทรงเข้าชนข้างกับพระมหาอุปราชา พระมหาอุปราชาขาดคอช้าง
ภาพจิตรกรรมฝาผนังในพระอุโบสถ
วัดพระศรีมหาธาตุวรมหาวิหาร (วัดใหญ่) จังหวัดพิษณุโลก

ภูมีมือง่าง้าว		ของอน
ฟันฟาดขาดคอบร		บั่นเกล้า
อินทรีย์ซบกุญชร		เมือชีพ แลเฮย
เผยพระเกียรติผ่านเผ้า		พี่น้องสองไท

จากเรื่อง "ลิลิตตะเพงพ่าย"  
สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส ทรงนิพนธ์

[Kimleng]

จิตรกรรมพระราชประวัติสมเด็จพระนเรศวรมหาราช วัดพระพุทธบาทห้วยต้ม อำเภอลี้ จังหวัดลำพูน

พ.ศ.๒๑๓๕  สมเด็จพระนเรศวรฯ  ตั้งพลับพลาค่ายหลวง  ณ บ้านม่วงหวาน ใกล้ทุ่งป่าโมก ณ ที่นั้นทรงพระสุบินนิมิตว่า ได้ลุยน้ำไปพบจระเข้ใหญ่ตรงเข้ามาจะทำร้ายพระองค์ แต่ก็ทรง ประหารจระเข้นั้นสิ้นชีวิตลงได้ โหรทำนายว่าจะทรงชนะศึกหงสาวดี ด้วยวิธีรบตัวต่อตัว

------------------------------

พระกรายกรย่างเยื้อง		จรลี
ลุยมหาวารี		เรี่ยวกว้าง
พอพานพะกุมภีล์		หนึ่งใหญ่ ไสร้นา
โถมปะทะเจ้าช้าง		จักเคี้ยวขบองค์
พระทรงแสงดาบแก้ว		กับกร
โจมประจัญฟันฟอน		เฟื่องน้ำ
ต่างฤทธิ์ต่างรบรอน		รานชีพ กันแฮ
สระท้านทุกถิ่นท่าถ้ำ		ท่งท้องชลธี
นฤบดีโถมถีบสู้		ศึกธาร
ฟอนฟาดสุงสุมาร		มอดม้วย
สายสินธุ์ซึ่งนองพนานต์		หายเหือด แห้งแฮ
พระเร่งปรีดาด้วย		เผด็จเสี้ยนเศิกกษัย

สมเด็จพระนเรศวรทรงพระสุบิน
จากเรื่อง "ลิลิตตะเพงพ่าย"  
สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส ทรงนิพนธ์

[Kimleng]

ภาพวาดพระอภัยมณีกับนางเงือก โดยอาจารย์จักรพันธุ์ โปษยกฤต
(ขอบคุณภาพจาก blog.startdee.com)

๏ นางเงือกน้ำจำเสียงสำเนียงแว่ว		จะเจื้อยแจ้วจับทรวงดวงสมร
เหมือนเสียงองค์ภูวไนยให้อาวรณ์		ก็รีบจรแหวกว่ายจากสายชล
เห็นทรงฤทธิ์จิตปลื้มลืมความทุกข์		เกษมสุขชื่นชุ่มทุกขุมขน
นางเสือกขึ้นหาดทรายริมสายชล		พลางน้อมตนอภิวาทกราบบาทมูล

"พระอภัยมณีไปเยี่ยมนางเงือกสุพรรณมัจฉา"
จากเรื่อง พระอภัยมณี ของ สุนทรภู่

[Kimleng]

ภาพวาด ครูเหม เวชกร

สมณนับว่าเชื้อ		ชินบุตร
ประพฤติซื่อศีลบริสุทธิ์		ดับต้อง
จำแนกแจกธรรมพุท		โธวาท สอนแฮ
แก่หมู่สาธุชนพร้อง		สดับรู้อมัตธรรม

โคลงสุภาษิตบางปะอิน
พระราชนิพนธ์ ใน พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ ๕)
ทรงพระราชนิพนธ์ เมื่อ พ.ศ.๒๔๒๐ ขณะที่ทรงประทับอยู่ที่พระราชวังบางปะอิน จ.พระนครศรีอยุธยา.

ที่มาภาพประกอบ : มูลนิธิ เหม เวชกร

[Kimleng]

๏ เมื่อนั้น		ทศเศียรสุริย์วงศ์ยักษา
ได้ฟังถ้อยคำนางสีดา		เปรียบปรายด่าว่าไม่อาลัย
ยิ่งแสนพิศวาสในนํ้าเสียง		เพราะเพรียงไม่มีที่เปรียบได้
ยิ่งฟังยิ่งเพลินจำเริญใจ		ที่ในรูปรสวาที
กราบลงแล้วกล่าวสุนทร		เจ้างามงอนจำเริญสวาทพี่
ทั่วทั้งสามภพธาตรี		ไม่มีใครเปรียบนงลักษณ์
……………...…………		………...…………….
เจ้าดั่งดวงมณฑาทิพย์		สิบหกช่องฟ้าไม่หาได้
รักนางพ่างเพียงดวงใจ		จะถนอมมิให้ราคี
แม่อย่าสลัดตัดสวาท		นุชนาฏช่วยชูชีวิตพี่
เมตตาบ้างเถิดนางเทวี		ให้เป็นศรีสวัสดิ์สถาวร ฯ

แม้นางสีดาจะไม่รับรักตอบ และเข้าใกล้นางสีดาไม่ได้  แต่ทศกัณฐ์ ก็ยังมีความหวังจะได้นางสีดามาเชยชม ถึงจะถูกนางด่าว่าก็ไม่โกรธ ไม่เลิกความพยายาม เพียรเจรจาหว่านล้อมและอ้อนวอนเซ้าซี้.

 
----------------------------

จากเรื่อง รามเกียรติ์
พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช (รัชกาลที่ ๑)

[Kimleng]

พระยามารร่านร้อนอาวรณ์ใจ		ฝันใฝ่ถึงองค์นางเทวี
แต่ผุดลุกผุดนั่งคลั่งคลุ้ม		ไฟราครึงรุมดั่งเพลิงจี้

...พอนางสำมนักขาผู้ซึ่งเป็นน้องสาวของทศกัณฐ์ เล่าถึงความงามของนางสีดา เพียงได้ยินกิติศัพท์ ทศกัณฐ์ก็ถูกไฟราคะรึงรุม ลุ่มหลงในความงามของนางสีดา    คลั่งไคล้อยากได้นางมาเป็นของตน สอบถามแต่เรื่องความงามของนางสีดาจาก นางสำมนักขา  จนในที่สุดถึงกับเผลอตัวกอดน้องสาวของตนเอง เพราะหลงคิด ว่าเป็นนางสีดา

จากเรื่อง รามเกียรติ์
พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช (รัชกาลที่ ๑)

[Kimleng]

ภาพจาก พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ "เรือพระราชพิธี"  กรุงเทพมหานคร

เป็นกระบี่สี่พักตร์แปดหัตถ์		เขี้ยวแก้วจำรัสประภัสสร
กุณฑลมาลัยอลงกรณ์		ขนเพชรอรชรรูจี
ดาวเดือนดวงตะวันช่วงโชติ		ออกมาจากโอษฐ์กระบี่ศรี
ส่องสว่างพ่างพื้นปัถพี		แล้วลงมายังที่บรรพตา

หนุมานเป็นวานรเผือก เกิดจากการที่พระอิศวรแบ่งกำลังตนเอง แล้วบัญชาให้พระพาย นำเทพอาวุธไปซัดเข้าปากนางสวาหะ  โดยถือว่าพระพายเป็นบิดา หนุมานเกิดปีขาล เดือนสาม วันอังคาร โดยกระโดดออกจากปากของนางสวาหะ  เมื่อเกิดก็ร่างใหญ่เท่า เด็กสิบขวบ เพราะอยู่ในครรภ์มารดานานถึงสามสิบเดือน ในเวลาปกติหนุมานจะมีร่าง เป็นลิงเผือกธรรมดา และพระรามซึ่งเป็นนารายณ์อวตารเท่านั้นจึงจะเห็น "กุณฑล - ขนเพชร - เขี้ยวมณี" ได้

จากเรื่อง รามเกียรติ์
พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช (รัชกาลที่ ๑)

[Kimleng]

ขอขอบคุณเว็บไซต์ forfundeal.com (ที่มาภาพประกอบ)

ไต่ไม้ลำเดียว

ไต่ไม้ลำเดียว ประกอบด้วยคำว่า ไต่ กับ ไม้ลำเดียว  

ไต่ คืออาการที่เคลื่อนไปหรือคืบคลานไปด้วยความระมัดระวัง  

ไม้ลำเดียว ในที่นี้หมายถึงลำต้นของต้นไม้ ๑ ต้น หรือ ๑ ท่อน  

ไต่ไม้ลำเดียว นำมาใช้เป็นสำนวน หมายถึง กระทำการใด  ตามลำพังตัวคนเดียวโดยไม่มีที่พึ่งหรือไม่พึ่งพาผู้อื่น อาจพลั้งพลาดได้ ดังโคลงสุภาษิตประจำภาพในพระอุโบสถวัดพระศรีรัตนศาสดาราม ว่า

“ไต่ ตพานพาดไม้		ลำเดียว
ไม้ สั่นหวั่นกายเสียว		เมื่อเมื้อ
ลำ ฦกที่พึ่งเหลียว		แลห่อน  เห็นเฮย
เดียว ดั่งคนบเอื้อ		พึ่งผู้พาศนา”

หมายความว่า คนที่เดินไปบนสะพานที่พาดด้วยไม้ลำเดียว เมื่อไม้สั่นไหวก็รู้สึกหวาดเสียว ครั้นคิดจะหาที่พึ่งก็ไม่มี


ขอขอบคุณ สำนักงานราชบัณฑิตยสภา (ที่มาข้อมูล)

[Kimleng]

ภาพวาด นางกากี ฝีมือครูเหม เวชกร

๏ นางรำจวนครวญคะนึงถึงดาวบส		อันทรงพรตอำไพอยู่ไพรสณฑ์
ลูกเกิดในพุ่มพวงดวงอุบล		เสาวคนธ์สร้อยสุวรรณกรรณิการ์
พระเด็ดได้เลี้ยงไว้ในอาวาส		แสนสวาสดิลูกน้อยเสน่หา
จึ่งให้นามกากีศรีสุดา		ถนอมมาจนรุ่นจำเริญใจ
อยู่วันหนึ่งพรหมทัตขัตติเยศ		สดับเหตุมีจิตให้พิสมัย
จึ่งเสด็จออกสู่ศาลาลัย		บังคมไทขอข้าไปในธานี
อภิเษกให้เป็นเอกอนงค์นาฏ		แสนสวาดิแนบน้องประคองฉวี
ร่วมสรงร่วมเสวยทุกราตรี		ร่วมที่ปัจถรณ์ที่นอนนาง ฯ

ที่มา กากี คำกลอนสุภาพ ของเจ้าพระยาพระคลัง (หน)

เรื่องราวของนางกากี ซึ่งเป็นตัวเอกของเรื่องกากี  มีความเป็นไปที่อยู่เหนือวิสัยของมนุษย์ปุถุชน กวีได้ผูกเรื่องราวชาติกำเนิดและประวัติของนางไม่เหมือนสามัญมนุษย์ กล่าวคือ นางเกิดในดอกบัว ฤาษีเก็บเอามาเลี้ยงไว้ นอกจากโฉมงามหานางใดไหนเปรียบปานมิได้แล้ว  นางยังมีกลิ่นกายหอม ประหลาด ชายใดได้เห็นโฉมและเข้าใกล้ มักติดกลิ่นนางจนโงหัวไม่ขึ้น  โชคชะตากากีถูกกำหนด ให้เป็นมเหสีของท้าวพรหมทัต แห่งนครพาราณสี ...เรื่องราวของนางกากีจบลง ตรงท้าวพรหมทัต หักใจฆ่านางไม่ลง สั่งให้คนจับนางลอยแพไปออกทะเล

]

[Kimleng]

ภาพวาด ครูเหม เวชกร (ที่มา มูลนิธิ เหม เวชกร)

กนกเรขา

นางผู้มีนัยน์ตาดวงจันทร์รัศมีนิล กวีชมนางว่า มีแววตาใสส่องเหมือนดวงจันทร์ และตานั้นยังมีรัศมีสีดำนิลเหมือนสีศอพระศิวะด้วย  ในภาพวาด นางกนกเรขา ระหกระเหินพลัดพรากจากพระนคร นางล้มหลับที่ริมสระในป่าแห่งหนึ่ง

กลอนพรรณนาว่า

๏ สาวสวรรค์บรรทมล้มหลับ		อัจกลับคือแขแลฉาย
แจ่มแจ้งแสงจันทร์พรรณราย		งามละม้ายรัศมีสีคราม
โสมส่องมองพักตร์รักรูป		ลองจูบนางนอนห่อนขาม
ใช้แสงส่องโสมโฉมงาม		นงรามหลับใหลใต้พฤกษ์ ฯ

ที่มา นิทานกลอนหก เรื่อง กนกนคร พระนิพนธ์ พระราชวรวงศ์เธอ กรมหมื่นพิทยาลงกรณ (น.ม.ส.)

[Kimleng]

ศรพรหมาสตร์ ลูกศรของพระราม
เทพอาวุธวิเศษที่พระอิศวรประทานให้
ขอขอบคุณเว็๋บไซต์ uauction4.uamulet.com (ที่มาภาพประกอบ)

..........................		พระหัตถ์จับพรหมาสตร์แสงศร
พาดสายหมายมุ่งราญรอน		น้องพระสี่กรก็แผลงไป
สำเนียงดั่งเสียงลงกาฬ		ขุนเขาจักรวาลก็หวั่นไหว
ต้องหมู่พหลพลไกร		ยับไปทั้งโรงพิธี ฯ

จากเรื่อง รามเกียรติ์
ตอน ประทานศรพรหมาสตร์ให้พระลักษมณ์ปราบอินทรชิต

ศรพรหมาสตร์
ศรพรหมาสตร์ ลูกศรของพระราม เทพอาวุธวิเศษที่พระอิศวรประทานให้มาใช้ปราบทศกัณฐ์และเหล่าอสุรพงศ์มิตรสหาย สงครามครั้งใดที่พระรามออกทำศึกด้วยตนเอง บรรดายักษ์สำคัญๆ ในเรื่องรามเกียรติ์ที่เป็นแม่ทัพออกมารบ ก็จะไม่พ้นความตายด้วยศรพรหมาสตร์ของพระราม ที่ถือว่าเป็นลูกศรสังหารแผลงยิงไปพิฆาตฆ่ารวมทั้งทศกัณฐ์ แต่หากศึกครั้งใดพระรามมิได้เป็นแม่ทัพกำกับพลสวาออกไปรบ โดยจะพิจารณาดูจากอสูรแม่ทัพที่มาทำศึกนั้นดำรงยศศักดิ์อย่างไร หากเป็นพญายักษ์ มียศศักดิ์เป็นอุปราช เช่น กุมภกรรณ หรือพระยุพราช เช่น อินทรชิต ซึ่งมิได้เป็นกษัตริย์พระรามก็มักจะไม่ออกรบด้วยตนเอง เพราะเห็นว่าศักดิ์ศรีไม่เท่าเทียบกันแต่จะบัญชาให้พระลักษมณ์ผู้เป็นน้องชาย เป็นแม่ทัพคุมโยธาสวาพลออกไปรบ เพราะมีศักดิ์ศรีหรือตำแหน่งเท่าเทียบกันกับตำแหน่งฝ่ายยักษ์.

[Kimleng]

พระอภัยไม่เคยเสวยเหล้า		แต่รักเขาก็ต้องตามด้วยความหลง
เก้าอี้ตั้งข้างเตียงเคียงพระองค์		พึ่งสอนทรงหยิบตะเกียบไม่เรียบเลย
ค่อยค่อยคีบหนีบพลัดให้ขัดข้อง		นางยิ้มย่องหยิบช้อนช่วยป้อนเสวย
สุกรไก่หมูหันชิ้นมันเนย		น้ำส้มเชยตับแพะลิ้นแกะแกม
นางนั่งชี้นี่นั่นรำพันบอก		สุราจอกจับจิบคอยหยิบแถม
พระอภัยไม่อิ่มนั่งยิ้มแย้ม		นางป้อนแกล้มกล้ำกลืนยิ่งชื่นใจ

--------------------------------

น่าสังเกตว่า สุนทรภู่กำหนดให้ ในเรื่องพระอภัยมณี มีอุปกรณ์การกินแบบจีน (ตะเกียบ) ครบครัน เมืองฝรั่งแท้ๆ แต่ใช้ตะเกียบด้วย และอาหารในเรื่องพระอภัยมณีมีทั้ง ไก่ หมูหัน ตับแพะ ลิ้นแกะ ล้วนปรุงอย่างสุดฝีมือ ที่ขาดไม่ได้คือ “เหล้า”   พระอภัยมณีดื่มเหล้าไม่เป็น แต่จำต้องกล้ำกลืนเสวย เพราะความรักความหลงในนางละเวงวัณฬา ใช้ตะเกียบก็เงอะๆ งะๆ เก้ๆ กังๆ คีบอาหารตกๆ หล่นๆ เพราะไม่เคยใช้มาก่อน นางละเวงเพิ่งจะสอนวิธีใช้ให้ก็เลยไม่ค่อยชำนาญสักเท่าไร

[Kimleng]

บัดเดี๋ยวนี้ก็เป็นกวางทอง		ผิวผ่องเพียงเทพเลขา
สองเขาดั่งแก้วมุกดา		สองตาดั่งดวงมณีนิล
สองหูดั่งกลีบบุษบัน		สี่เท้ายืนยันจบกลิ่น
เยื้องย่องทำนองดั่งหงส์บิน		งามสิ้นทั่วสรรพางค์กาย
เสร็จแล้วคะนองลองเชิง		ร่ายเริงระเหิดเฉิดฉาย
ปีปเปรี้ยงดังเสียงกวางทราย		เยื้องกายมายังอสุรา

พระรามตามกวาง

เป็นตอนหนึ่งในเรื่องรามเกียรติ์ ตอน ลักสีดา กล่าวถึง กวางทอง คือ มารีศ (พระยายักษ์เป็นลูกของนางกากนาสูร) ซึ่งรับพระราชบัญชาทศกัณฐ์ ให้แปลงกายเป็นกวางทอง มาล่อหลอกให้นางสีดาเกิดความรักใคร่อยากได้  พระราม จึงเสด็จตามกวางทองไปในป่า

----------------------------

หลังจากทศกัณฐ์ได้ฟังนางสำมนักขาเล่าถึงความงามของนางสีดาว่า เอาความงามของพระลักษมี พระสุรัสวดี และพระอุมาเทวี มารวมกันยังแพ้ความงามของนางสีดา ทศกัณฐ์ก็แทบคลั่งด้วยมนตร์เสน่หา จึงเตรียมแผนลักนางสีดา

เมื่อทศกัณฐ์และนางมารีศมาถึงต้นธารน้ำโคทาวารี ทศกัณฐ์ห้ามเหล่าทหารยักษ์ไอจาม ห้ามพูดจา แล้วให้นางมารีศร่ายเวท แปลงกายเป็นกวางทอง

กวางทองเยื้องกรายไปยังกุฎี ทศกัณฐ์สะกดรอยตาม ขณะนั้นนางสีดานั่งอยู่หน้าศาลา เหลือบเห็นกวางก็เกิดความรักและเมตตาอย่างมาก ทูลให้พระรามจับกวางทองมาให้ พระรามทัดทาน บอกว่าน่าจะเป็นยักษ์แปลงมา นางสีดาเสียใจคร่ำครวญสะอื้น “แม้นมิได้กวางทอง ข้านี้จะม้วยชีวัน” พระรามจึงต้องไปตามกวาง ฝากพระลักษณ์ให้ดูแลพระพี่นางอย่างใกล้ชิด    

กวางทองล่อพระรามตามไปยังป่า วิ่งเหลียวหน้าแลหลัง หน้ากวางกลับเป็นหน้ายักษ์มารีศ พระรามแผลงศรต้องตัวกวาง เลือดไหลเจ็บกายเพียงใจจะขาด....ที่มา สถาบันไทยศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

[คำค้น:]

กระโดดไป: เลือกหัวข้อ: ----------------------------- จากใจถึงใจ ----------------------------- => หน้าบ้าน สุขใจ ===> สุขใจ ป่าวประกาศ (ข้อความจากทีมงาน) ===> สุขใจ เสนอแนะ (ข้อความจากสมาชิก) ===> สุขใจ ให้ละเลง (มุมทดสอบบอร์ด) ----------------------------- สุขใจในธรรม ----------------------------- => พุทธประวัติ - ประวัติพระสาวก ===> พุทธประวัติ แห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ===> ประวิติพระอรหันต์ พระสาวก ในสมัยพุทธกาล ===> ประวัติพระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ในยุคปัจจุบัน ===> นิทาน - ชาดก =====> ชาดก พระเจ้า 500 ชาติ => ธรรมะทั่วไป ธารธรรม - ธรรมทาน ===> ธรรมะจากพระอาจารย์ ===> เกร็ดครูบาอาจารย์ => ห้องวิปัสสนา - มหาสติปัฏฐาน 4 => สมถภาวนา - อภิญญาจิต => จิตอาสา - พุทธศาสนาเพื่อสังคม => เสียงธรรมเทศนา - เอกสารธรรม - วีดีโอ ===> เอกสารธรรม ===> เสียงธรรมเทศนา =====> ธรรมะจาก สมเด็จโต =====> ธรรมะจาก หลวงปู่มั่น =====> เสียงบทสวดมนต์ =====> เพลงสวดมนต์ =====> เพลงเพื่อจิตสำนึก แด่บุพการี =====> ธรรมะ มิวสิค (เพลงธรรมทั่วไป) ===> ห้อง วีดีโอ => เกร็ดศาสนา => กฏแห่งกรรม - ท่องไตรภูมิ => ไขปัญหาโลก ธรรม และความรัก => บทสวด - คัมภีร์ คาถา - วิชา อาคม => พุทธวัจนะ - ภาษิตธรรม ===> พุทธวัจนะ ในธรรมบท ===> พุทธศาสนสุภาษิต ===> คำทำนายภัยพิบัติที่จะเกิด ===> รวมข่าวภัยพิบัติ ทั้งในอดีต และปัจจุบัน ===> รู้ เพื่อ รอด (การเตรียมการ) => ห้องประชาสัมพันธ์ ทั้งทางโลก และทางธรรม ===> ฐานข้อมูล มูลนิธิต่าง ๆ ในประเทศไทย (Donation Exchange Center) ----------------------------- วิทยาศาสตร์ทางจิต เรื่องลี้ลับ ----------------------------- => วิทยาศาสตร์ - จักรวาล - การค้นพบ ===> เรื่องราว จากนอกโลก =====> ประสบการณ์เกี่ยวกับ UFO =====> หลักฐาน และ การพิสูจน์ยูเอฟโอ =====> คลิปวีดีโอ ยูเอฟโอ => ไขตำนาน - ประวัติศาสตร์ - การค้นพบ อารยธรรม => เรื่องแปลก - ประสบการณ์ทางจิต - เรื่องลึกลับ ===> ร้อยภูติ พันวิญญาณ =====> ประสบการณ์ ผี ๆ =======> เรื่องเล่าในรั้วมหาลัย =====> ประวัติ ต้นกำเนิด ตำนานผี ===> ดูดวง ทำนายทายทัก ===> ไดอะล็อก คือ ดอกอะไร - พลังไดอะล็อก (Dialogue) ===> กระบวนการ NEW AGE => เครื่องราง ของขลัง พุทธคุณ ----------------------------- นั่งเล่นหลังสวน ----------------------------- => สุขใจ จิบกาแฟ => สุขใจ ร้านน้ำชา => สุขใจ ห้องสมุด ===> สุขใจ หนังสือแนะนำ ===> สุขใจ คลังความรู้ลวงโลก ===> สยาม ในอดีต => สุขใจ ใต้เงาไม้ => สุขใจ ตลาดสด => สุขใจ อนามัย => สุขใจ ไปเที่ยว => สุขใจ ในครัว ===> เกร็ดความรู้ งานบ้าน งานครัว => สุขใจ ไปรษณีย์ => สุขใจ สวนสนุก ===> ลานกว้าง (มุมดูคลิป) ===> เวที จำอวด (จำอวดหน้าม่าน) ===> หนังกลางแปลง (ดูหนัง รีวิวหนัง) ===> หน้าเวที (มุมฟังเพลง) =====> เพลงไทยเดิม ===> แผงลอยริมทาง (รวมคลิปโฆษณาโดน ๆ)