除非沒有我們自己{จนกว่าจะไม่มีตัวเรา}

<a href="http://www.youtube.com/v/jXefAJtJMzw?fs=1&amp;hl=en_US" target="_blank">http://www.youtube.com/v/jXefAJtJMzw?fs=1&amp;hl=en_US</a>

การที่จะรู้ว่าไม่มีเรา เหมือนดังพระอริยเจ้าทั้งหลายท่านไม่มีความเห็นผิดใน

สภาพธรรมว่าเป็นเราอีกต่อไป สำหรับเราก็ต้องเริ่มต้นจากการฟังพระธรรมให้เข้าใจ

ในสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏในชีวิตประจำวัน ไม่ว่าทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น

ทางกาย และทางใจ ว่าเป็นแต่เพียงนามธรรม และรูปธรรม ที่ปรากฏแต่ละทางไม่

ใช่เพียงพูดหรือคิดตามเท่านั้นว่า เห็นเป็นนามธรรม สิ่งที่ปรากฏทางตาเป็นรูปธรรม

แต่ต้องเข้าใจตัวจริงของจิตเห็นจริง ๆ ซึ่งเป็นนามธรรมเป็นธาตุรู้ เป็นใหญ่ในการรู้

แจ้งอารมณ์ ถ้าจิตเห็นไม่เกิดขึ้นเห็นสิ่งที่ปรากฏทางตาก็ไม่สามารถปรากฏได้เลย

ผู้ที่ฟังด้วยความเข้าใจขึ้น ๆ เมื่อมีความเข้าใจถูกในลักษณะสภาพธรรมมั่นคงจริง ๆ

สังขารขันธ์ทั้งหลายก็จะทำหน้าที่ปรุงแต่งให้{สติ}ระลึกรู้ลักษณะนามธรรมและรูปธรรม

อีกประการหนึ่ง........ภิกษุเที่ยวบิณฑบาตตามบ้านหรือนิคม

ไม่ได้โภชนะอันเศร้าหมองหรือประณีตพอแก่ความต้องการ

เธอมีความคิดอย่างนี้ว่า เราเที่ยวเดินบิณฑบาตตามบ้านหรือนิคม

ไม่ได้โภชนะอันเศร้าหมองหรือประณีตพอแก่ความต้องการ

กายของเรานั้นลำบากแล้วไม่ความแก่การงาน

ผิฉะนั้นเราจะนอนเธอนอนเสีย

ไม่ปรารภความเพียรเพื่อถึงทางที่ยังไม่ถึง

เพื่อบรรลุทางที่ยังไม่บรรลุเพื่อทำให้แจ้งทางที่ยังไม่ทำให้แจ้ง

นี้เป็นกุสีตวัตถุประการที่ ๕

My Blog.......................http://yoawarat.blogspot.com/

My Blog........................http://yoawarat.blogspot.com/2010/10/blog-post_20.html